Aan de Nederlandse politiek is voor de meeste mensen geen touw meer vast te knopen. Was het vroeger duidelijk waar politieke partijen voor stonden, tegenwoordig lijkt er bijna een afgeronde universitaire studie nodig om de verschillen en overeenkomsten van de diverse politieke partijen te ontcijferen. Ook is het laatste jaar duidelijk geworden dat politici het soms zelf ook niet helemaal meer weten. Het vermogen van hedendaagse politici om schaamteloos van mening te veranderen en eenvoudigweg te ‘jokken’ heeft een niveau bereikt die toelating in een nieuwe categorie bij de Olympische Spelen bijna rechtvaardigt.
Zoals het er nu naar uitziet gaat de uitslag van de verkiezingen uitdraaien op een een langdurige formatie en een half mandaat voor een gammele coalitie, die in Italiaans aandoende stijl binnen 2 jaar roemloos ten onder gaat, met nieuwe verkiezingen als resultaat. Wat valt er eigenlijk te kiezen in september? Voor misschien wel de belangrijkste verkiezingen van de laatste 30 jaar volgt hier een (bijna) politiek-correcte samenvatting:
De partijen
PVV
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, de PVV. Sinds zijn afscheiding van de VVD op slimme wijze op menig populistische ‘hype’ te hebben meegelift, kan Nederland niet meer om Geert Wilders heen. Al dan niet gesponsord door Israëlische of Amerikaanse belangengroepen spreken Wilders’ standpunten inmiddels een groep van ruim 1 miljoen medelanders aan. Met de strijd tegen islamisering op een iets lager pitje heeft Wilders inmiddels een nieuw speerpunt gevonden, namelijk het anti-Europa-sentiment. Dit voorziet hem vooralsnog van een solide fan-base. Dromend van terugkeer naar tijden waarin de gulden soms zelfs een daalder waard leek, profileert Wilders zich als: moderne Koning Leonidas, een moderne Michiel de Ruyter te land, een Jantje die onbevreesd het land wil redden met een vinger in de (Europese) dijk. Met het vooruitzicht dat geen van de andere partijen met Wilders’ PVV samen willen werken lijkt een stem op Wilders meer van hetzelfde op te leveren, namelijk veel haren, weinig wol, maar wel veel lol. Door onder andere het met veel kabaal weg stappen van vrienden van weleer, lijkt er momenteel echter een self-destruct knop ingedrukt, de tijd zal het leren.
SGP
De SGP? Deze hardnekkige sekte lukt het zelfs zonder de steun van weldenkende en democratisch ingestelde vrouwelijke stemmers toch steeds weer om na verkiezingen in de Tweede kamer op te duiken. Blijken soms wonderlijk genoeg nog wel eens ‘van pas’ te kunnen komen bij ‘kiele kiele’ stemrondes in het parlement of de Eerste kamer. Lijkt rijp voor bijzetting/bijschrijving in de geschiedenisboeken.
CU
De Christen Unie. SGP light? CDA On The Rocks? Als partij met leden ‘met het hart op de goede plaats’ kunnen zij misschien het CDA redden door bundeling der Christelijke krachten?
PvdD
Niets dan lof voor de Partij voor de Dieren (PvdD). Marianne Thieme en Esther Ouwehand hebben in een inmiddels ‘on-Nederlands’ aandoende stijl in de Tweede kamer de rug meer dan recht gehouden. Gedreven, intelligent, eerlijk en met een ‘lik-op-stuk’-wijze debatterend, zijn zij keer op keer het gevecht aangegaan met cynisten in de Nederlandse politiek. Of het nu gaat om dierenwelzijn, een gezond overkomende stellingname ten opzichte van de economie of het Europabeleid van Nederland, PvdD is uw stem meer dan waard. Met trots kunt u met deze dames de barricaden op. Verandering van de naam in Partij van Mens en Dier?
GroenLinks
GroenLinks heeft zichzelf weinig goeds gedaan het afgelopen jaar. Na het vertrek van de verademing in de Nederlandse politiek die Femke Halsema heet, lijkt er weinig over van het voordeel van de twijfel die Jolande Sap gegund was nadat zij het stokje overnam. Na een door vele onbegrepen stellingname met betrekking tot de Kunduz missie in Afghanistan was het met name ‘Dibi-gate’ die de partij in een vrije val deed belanden. Met bijna alle punten in het verkiezingsprogramma ook op het menu bij andere partijen is het de vraag of GroenLinks de weg omhoog terug gaat vinden.
PvdA
De PvdA heeft ook een zware periode achter de rug. Nadat ‘belofte’ Job Cohen niet opgewassen bleek tegen de Nederlandse politiek ‘Nieuwe Stijl’, leek het er met de verkiezing van Diederik Samsom op dat het tij gekeerd kon worden. Door een handig politiek ‘balletje-balletje’ van de de groep ‘Kunduz’ echter teruggezet langs de zijlijn. Het zal kunstgrepen vergen om de PVDA weer met vernieuwd elan uit de marges te krijgen, veel kiezers lijken de stap richting de SP namelijk niet meer zo groot te vinden.
SP
De polls laten momenteel een nek aan nek race tussen zien tussen VVD en SP. De SP heeft de laatste verkiezingen steevast aan aanhang gewonnen. Na het vertrek van de Jan Marijnissen als partijvoorzitter heeft Emile Roemer zijn sporen inmiddels meer dan verdiend. Het verhaal van de SP (de scherpe kantjes er zelf al wijselijk vanaf gehaald hebbende…) spreekt inmiddels velen in Nederland aan. Veel kiezers in Nederland zien de rekening van de economische crisis ook het liefst geserveerd aan de veroorzakers ervan. Het is de vraag of de SP, in de eindsprint naar de verkiezingen toe, de te verwachten ‘demoniseer-campagne’ van de andere partijen kan weerstaan. Bangmakerij door verwijzingen naar de marxistische oorsprong van de partij kan menig kiezer (net als bij eerdere verkiezingen) op de valreep nog doen besluiten om toch nog te herbezien.
CDA
Van alle partijen heeft het CDA de grootste schade opgelopen. Zelfs de eigen voorheen trouwe achterban is tot op het bot verdeeld geraakt over de samenwerking met de voorheen door hen verguisde PVV. De morele spagaat waar met name Maxime Verhagen, Henk Bleeker en anderen de partij in hebben gemanoeuvreerd lijkt onmogelijk uit te komen. Ook de rol van minister de Jager in het Europa-spel van het kabinet de laatste jaren heeft het CDA geen goed gedaan. Was hij enige tijd geleden nog een van de populairste politici van Nederland, inmiddels ligt het in de verwachtingen dat hij de Nederlandse politiek zal verlaten na de verkiezingen in september. Een topbaan op Europees politiek niveau of bij een andere internationale financiële instantie ligt in het verschiet.
D66
Bruid waarmee iedereen wil dansen wordt Alexander Pechtold, partijleider van D66. Zonder dat hij zeker kan weten of het wel echt goed is voor Nederland is hij verdacht gedreven om nog dieper het Europese moeras in te gaan. Voordat hij als zelfverklaard überdemocraat uitlegt wat er op de Bilderberg Party besproken is in een verklaring van minimaal twee kantjes, lijkt een stem op D66 er voor velen één op Brussel en/of een vage, ondemocratische financiële elite te zijn.
VVD
De VVD doet het ondanks het gedoog-debacle verbazingwekkend goed in de peilingen. Het geschaats met botte schaatsen van Rutte I kan gerust een politiek fiasco genoemd worden, vooral het economische beleid was daar een cynisch staaltje van. Rutte heeft zich bereid getoond om elk heilig huisje van zelfs de eigen partij in te ruilen als wisselgeld voor politieke overleving. Het politiek omwisselen van het woord ‘lastenverzwaring’ naar ‘bezuiniging’ zou alle kiezers aan het denken moeten zetten.
De kiezers en wat te doen?
Henk en Ingrid, de vader en moeder van Henk en Ingrid, Jan met de Pet en zelfs Jip en Janneke lijken dus moeite te hebben om te snappen op wie ze hun stem moeten uitbrengen in september. Een wijs man zei ooit: “Als iets er uitziet als poep, aanvoelt als poep en klinkt als geslepen bullshit, is het hoogstwaarschijnlijk gewoon stront!” Kies daarom in september met uw hart. Kies voor het eerlijke, menselijke verhaal en op integere mensen. Het zijn Nederlandse verkiezingen, het is uw stem en het is in uw belang. Laat u niet bang maken. Als de integere mensen met het goede verhaal hun best doen en dan falen heeft u in ieder geval uw best gedaan.
