ThePostOnline

Bestuurders van Haren, denk niet aan een kaal hoofd

23-09-2012 14:03

Burgemeester Bats van de gemeente Haren heeft precies georganiseerd wat hij zelf uit alle macht dacht te voorkomen. Een totaal uit de hand gelopen bende. Project X, een film met een scenario wat precies dit script volgt is op amateuristische wijze nagespeeld in de werkelijkheid van Haren. Dat is geen toevalligheid, het is een bestuurlijke stommiteit. Hij hoefde zelf niet het alternatieve feest te organiseren, anderen hadden al aangeboden dat te willen doen. Maar nee hoor, daar voelde de gemeente Haren niets voor.

Je kunt niet met zekerheid zeggen of een alternatief feest een garantie zou zijn geweest voor een feestelijke avond. De route die is gevolgd, via zoveel mogelijk media oproepen niet naar Haren te komen en proberen de massahysterie te bezweren met de oproep ‘kom niet naar Haren, er is geen feest’ valt in de categorie voor een zaal met een opgezweepte menigte te gaan staan en te roeptoeteren: ‘Luister, concentreer u. Denk niet aan een persoon met een kaal hoofd. Geen Haren! ’.
Iedereen die dit leest is niet gek. Wat ziet u voor zich? Een hoofd met Haren of iets anders?

Is de gemeente Haren zo dom?
De duizenden jongeren die op het nietfeest zijn afgekomen kwamen niet onaangekondigd. Het via social media aantal uitgenodigde feestgangers steeg in de loop van de week exponentieel tot meer dan tweehonderdduizend. Duizenden gaven aan daadwerkelijk te komen. Er zijn websites, YouTube-events, trending topic op Twitter, alles wat past bij deze tijd.

Waarom is dan in de loop van de laatste dag toen duidelijk werd dat het niet bij een virtueel gebeuren bleef de strategie niet gewijzigd? Het dorp Haren is relatief klein, de totale gemeente heeft niet meer dan 18.000 inwoners. Het dorp zelf een fractie daarvan. Je kunt je voorstellen dat het bestuur bang was dat het een dergelijke toestroom van mensen niet aankon.

Er gaat niets boven Groningen

De sociale infrastructuur is dus niet op mensenmassa’s berekend. Met een kleine inspanning kan je alle straatnamen in een halve middag uit je hoofd leren. Daar helpt het weghalen van de straatnaambordjes niet tegen. Waarom dan niet samengewerkt met de stad Groningen? Er is in zichzelf geen enkel excuus wat goed kan praten dat de mensen die er op af zijn gekomen over zijn gegaan tot geweld en vernielingen. De vader heeft misschien wat paniekerig gereageerd. Maar wel op tijd de autoriteiten gewaarschuwd.

Het gemeentebestuur heeft een andere verantwoordelijkheid. En een zwaardere als je denkt aan ‘crowd control’. Burgemeester Bats liet tijdens de avond voor het NOS journaal weten dat er heel veel scenario’s de revue gepasseerd zijn waar op was voorbereid, maar dat wat uitkwam wel het ergste scenario was van allemaal. Wat had hij dan verwacht? Alle nationale media in Nederland berichtten er uitgebreid over. Internationale media volgden. Werd er toch in de raadskamer van het deftige dorp bedacht dat het met een sisser af zou lopen? Zo van ‘hier gebeurt zoiets niet’?

Wat kostte het alternatief?
Dat maakt de vraag waarom het gemeentebestuur niet de moeite heeft genomen zich voor te bereiden op een positief feest des te dwingender. Eerder is de suggestie gewekt dat er ‘op het voetbalterrein iets zou kunnen gebeuren’. Vanuit de potentiële feestganger geredeneerd gaat er dan een kooltje gloeien dat er uiteindelijk toch een klein feestje komt. Ondernemers stonden klaar. Zelfs dat heeft het gemeentebestuur voor de feestgangers niet gedaan. De ‘lol’ die best om de sfeer van dit socialmedia-event heen hing is vertaald in iets waar je voor op moest passen, omdat het anders heel grimmig kon worden.

En wat is het resultaat?
Aan dat negatieve scenario zijn tienduizenden Euro’s besteed. Het is dus logisch dat die tegengestelde inspanningen en verwachtingen tot een botsing zijn gekomen. Het had de lokale ondernemers die bereid waren een alternatief feest te bieden geld kunnen kosten als er niet meer dan een paardenkop en een halve zool waren gekomen. Het is een slagveld geworden. Inderdaad zoals de gemeente wilde ‘geen feest in Haren’. De kosten van het alternatief waren niets meer dan een andere mentaliteit. Een andere mindset. Daar betalen veel moderne burgers van Haren nu individueel de rekening voor.

Sinds Willem Frederik Hermans Onder professoren schreef is er nog niets veranderd in Groningen.