Zo’n 62 jaar na de stichting van de staat Israël moesten we maar eens af van het begrip antisemitisme. Afgezien van het feit dat de term verwarrend is, want ook Arabieren zijn van oorsprong semieten – dus je zou Wilders ook een antisemiet kunnen noemen -, past hij in geen enkel consequent rijtje. We kennen immers ook geen anti-arabisme, antigitanisme of antinegroїsme als aanduiding van sentimenten tegen respectievelijk arabieren, zigeuners of negers. En onder zwarten is nooit een begrip als antikaukasisme gehanteerd, terwijl zij tijdens de eeuwen van de slavernij voldoende redenen hadden om een pesthekel aan blanken te hebben. Antisemitisme zal als verschijnsel en begrip ongetwijfeld zijn voortgekomen uit de joodse ontkenning van het Nieuwe Testament, waarop de Christenen juist hun geloof gebaseerd hebben. Ze werden gezien als verloochenaars van hun eigen ‘zoon’. Bovendien waren de joden vóór 1948 niet als natie te beschimpen, zoals je anti-Duits of anti-Amerikaans kunt zijn. Dus dan maar het ras.
Inmiddels bestaat er allang een zelfbewuste staat Israël. Een land met een ultramoderne krijgsmacht, een goed functionerende diplomatieke dienst en uitstekende universiteiten. Maar ook een land met onderlinge discriminatie, zoals in elk land. Oostblokjoden, maar ook zwarte en Arabische joden, worden in Israël vaak minder serieus genomen of zelfs gepest. En inderdaad: Israël ligt ernstig overhoop met buurlanden, maar elders op de wereld komt dit ook voor. Ook daar is het geloof dikwijls de splijtappel. Niks nieuws onder de zon dus. Israël is gewoon een land als alle andere. En de joden daar zijn geen joden meer maar Israëliёrs die het Joodse geloof aanhangen. Ook de joden buiten Israël ontlenen identiteit aan het bestaan van Israël, ongeveer zoals Nederlanders in Australië en Canada onze driekleur hoog houden. Kortom, de joodse emancipatie in de westerse wereld is voltooid zou je kunnen zeggen.
Holocaust
Dit alles in ogenschouw nemende, wordt het misschien ook tijd om afscheid te nemen van het begrip antisemitisme – het door de holocaust zo beladen woord. Want wie het bijvoorbeeld niet eens is met de Israëlische buitenlandpolitiek, is wel anti-Israël maar geen antisemiet. Net zo min als dat iemand met afkeer van de Duitse politiek een antigermaan zou zijn. En de joden buiten Israël zijn óf goed geassimileerd óf worden in de westerse wereld niet anders bejegend dan roodharigen, Jehova’s Getuigen, kakkers, kutmarokkanen, boerenlullen of andere kwalificaties waar mensen hun frustratie in kwijt kunnen. Ja, het joodse zelfbewustzijn van nu zou ermee gediend zijn om het wat paranoïde begrip antisemitisme gewoon te schrappen.
