Met veel tamtam verkondigde topman Ad Scheepbouwer op 24 oktober dat voor topfuncties bij KPN enkel vrouwen in aanmerking komen. Uiteraard voorpaginanieuws op ‘de papieren Joop’ (De Volkskrant), evenals de opening van het zes uur journaal. Marion Koopman, directeur diversiteit van KPN, kwam echter 13 november schoorvoetend op het ambitieuze plan terug: ‘Bij gelijke geschiktheid is er bij posities in het middenkader en de top wel een voorkeur voor vrouwen. Als een man de meest geschikte kandidaat is, wordt hij gekozen.’ Verder: ‘Scheepbouwers’ uitspraak was alleen bedoeld om het vraagstuk over vrouwen in topfuncties op de agenda te zetten’.
Juist. Een slijmactie, maar veel intrigerender: waar bleef de vermelding in het journaal van zes uur? Je moest het zoeken met een vergrootglas, maar De papieren Joop vond zowaar ruimte voor een kaderberichtje in het economiekatern. Toeval of zit hier meer achter?
Feministische pressiegroepen
Tegenwoordig schieten feministische pressiegroepen, die pleiten voor quotering, benutting van het vrouwelijk potentieel, duurzaamheid en ik weet niet wat, als paddenstoelen uit de grond. Elke week vindt er wel oprichting van een nieuwe kleuterklas plaats. LEAP, Taskforce Deeltijd Plus, Equality, Wie doet er wat, Ladies First, enzovoort. Hun ‘programma’ bestaat telkens uit dezelfde aannames, zogenaamd wetenschappelijk onderbouwde mythen en pure misandrie.
Carrièremeisjes
Eigenlijk diep triest dat Marike Stellinga’s boek De mythe van het glazen plafond geen weerklank bij deze groepen heeft gevonden. Er wordt enkel heftiger gas geven, niemand luistert en de dialoog bestaat niet. De vrouwenclubjes blijven geloven in hun weerlegbare onzin:
De carrièremeisjes van blogspot ZoZuidas stellen: ‘Een verhoging van het aantal vrouwen aan de top zal het makkelijker maken iemand te vinden waaruit inspiratie geput kan worden. De een is op zoek naar een Anouk op hakken, de ander naar een Ilse in kostuum en weer een ander heeft een Edsilia in mantelpak nodig.’ Meisjes toch, kunnen jullie echt niet zelfstandig nadenken? Moeten jullie aan het handje naar de top begeleid worden?!
Kwaadaardiger is de Taskforce Deeltijd Plus. Boegbeeld Pia Dijkstra stelt de vrouw voor als superieur wezen: ‘zij zijn sterker gericht op de inhoud en verdieping’. Publicist Renzo Verwer merkt terecht op: ‘Heel raar vind ik dat: het debat begint met “mannen en vrouwen zijn gelijk, het doet er niet toe of je man of vrouw bent, dus er moeten meer vrouwen naar de top”. Snel daarna volgt ALTIJD: vrouwen zijn beter in alles. Wanneer er een paar dingen gevonden worden, waarin vrouwen minder goed zijn -netwerken, ambitie om de top te bereiken- dan geldt dát immer als de schuld van de maatschappij, oftewel mannen.’ Dijkstra verraadt zichzelf wanneer ze betoogt dat vrouwen helemaal niet minder ambitieus zijn: ‘Wel stellen vrouwen hun ambities vaker bij als de privé-situatie daar om vraagt.’
Misandrie
Qua misandrie spant Ladies First echter de kroon. An sich een nobel initiatief om in 2050 heel Nederland duurzaam te laten ondernemen, maar torpedeer zoiets niet met je rechtvaardiging: ‘Als we terugkijken, zijn alle beslissingen die in de afgelopen zeventig jaar hebben geleid tot de huidige klimaatcrisis, door mannen genomen. Om die reden nemen de vrouwen bij Ladies First het voortouw. Vrouwen voelen zich van nature meer aangesproken door verantwoordelijkheid voor de lange termijn. Bovendien zijn ze vaak meer inhoudelijk gericht.’
Opnieuw dat superioriteitsdenken. Een niet onderbouwde verantwoordelijkheids- en inhoudelijkheidsclaim als onderdeel van het empathisch monopolie dat vrouwen zich toe-eigenen. Tja, politiek is nu eenmaal een mannenbolwerk, derhalve niet zo vreemd dat hun beslissingen tot crises leiden. Omgekeerd zorgen dezelfde mannelijke politici met voedselprogramma’s, vredesmissies en medische hulp voor een betere wereld.
Basta!
Je hoort het overal: ‘Met meer vrouwelijke regeringsleiders minder oorlogen’ (Margaret Thatcher, Golda Meir en Tzipi Livni bewezen het tegendeel), ‘Met vrouwen in de top geen economische crisis’ en ‘Met een gemengde top een beter bedrijfsresultaat’. Zo werkt propaganda: als je het maar vaak genoeg roept, gaat iedereen het geloven. Serieuze onderzoeken met dergelijke uitkomsten bestaan gewoon niet, basta!
Saillant dat de media elk opgericht vrouwennetwerk gretig een platform bieden; je hoeft de krant maar open te slaan, op een actualiteitenprogramma af te stemmen, of de verongelijkte vrouwen rollen je huiskamer binnen.
Heeft u zich ooit afgevraagd waarom het journaal opent met mensenhandel, loverboys of de Emancipatiemonitor en niet met oorlogen in Somalië, Afghanistan of cruciale economische ontwikkelingen? Grofweg gezegd: mannen maken het nieuws, vrouwen selecteren en brengen het nieuws. Ga voor de grap eens turven bij een programma-aftiteling of rondlopen op een uitgeverij. Redacties bestaan doorgaans voor zestig tot vijfenzeventig procent uit vrouwen. Zou daar niet eens gequoteerd moeten worden?!
Vrouwenoverpopulatie
Voor zover dat nog zin heeft; de overpopulatie aan vrouwen bewerkstelligt een feminiene mediacultuur, die ook door mannen wordt uitgedragen (Pieter Klok en Xander van Uffelen schreven het artikel over Scheepbouwer). De klacht van Vrouw & Paard-panelleden dat ‘de machoman de televisie terroriseert’ is behalve irrelevant, ook nog discutabel. Althans op de avond dat mediacolumniste Wubby Luijendijk aan het turven was: ‘Slechts een kwart van de presentatoren was vrouw: nieuwslezer, quizmaster of presentator. Tegelijkertijd schoven meer vrouwen (13) aan dan mannen (11), als kandidaat, deskundige of gast’.
www.karelvanderweide.nl
CC-Foto: Peter Klashorst
