Destijds bij het TV-programma Barend & Van Dorp kon ik Frits Barend best pruimen. Weliswaar had hij last van een vreemd soort knipoog, die hij vooral inzette als hij vertrouwelijke informatie wilde lospeuteren, maar verder was hij eigenlijk alleen maar een beetje druk. Sinds een paar maanden presenteert Frits op de donderdag PepTalk bij BNR, een radioprogramma – het zoveelste – waarin mensen kunnen reageren op stellingen.
En nu ik zijn zenuwtrek niet meer zie en hij niet meer in de klauw gehouden wordt door die ijzige Van Dorp, merk ik tot mijn afschuw dat Frits niet een béétje druk is maar compleet adhd. Hij vraagt zijn inbellers wat en vervolgens begint hij er al na zes woorden doorheen te kakelen. Hij moet en zal het antwoord eruit krijgen dat hem welgevallig is.
Klimaatmaffia
Op donderdag 4 februari was er een stelling over de ‘klimaatmaffia’ die ons op het verkeerde been probeert te zetten. De juiste formulering ben ik vergeten. Als gasten had hij een voor- en een tegenstander van de theorie dat de mens schuldig is aan de opwarming van de aarde; beiden met een zekere autoriteit op dit vlak. Plotseling leek Barend zich helemaal te kunnen vinden in de beweging die zich tegen het Al Goreiaanse denken keert. Hoewel zijn beide gasten het woord ‘maffia’ ver over de top vonden en liever genuanceerder spraken over Al Gore en zijn geestverwanten, bleef Frits ons de maffia maar opdringen.
Een zekere Groen, die de opwarmingstheorie verdedigde, werd om de paar woorden door Barend in de rede gevallen met tegenargumenten. Het betoog was daardoor niet meer te volgen (het is radio, Frits!) en eindigde in een zucht van overgave van zijn gast. Ook de inbellers werd weinig gelegenheid gegund om hun mening te geven. Degene die de complottheorie aanhing dat het ‘inderdaad maffia was omdat het om geld ging’ en dat de Al Gore aanhang zich slinks probeerde te verrijken, mocht daarentegen ongestoord zijn zegje doen en kreeg onverholen bijval van ‘onafhankelijke’ discussieleider Frits.
Narcistische woordendiarree
Het was zo klaar als een klontje dat Barend de meningen zo vet mogelijk tegenover elkaar wilde zetten. Iedere poging om enige nuance aan te brengen of standpunten te beargumenteren werd direct afgeschoten met woorden in de trant van: ‘wordt ons nou een oor aangenaaid of niet door die maffia?’ En natuurlijk is PepTalk maar een spelletje; weliswaar met pretenties, maar toch een interactief spelletje. Maar waar iemand als Sjors Frölich zijn Cappucino leuk en relativerend wist te brengen, gaat Frits Barend compleet ten onder aan zijn eigen narcistische woordendiarree. Of de mens nu wel of geen schuld heeft aan de opwarming van de aarde, één ding is zeker: Barend heeft straks schuld aan de ondergang van PepTalk.
