Kabouter Wesley, het misantropische geesteskind van Jonas Geirnaert, leeft in een wonderlijke en ietwat naargeestige sprookjeswereld. Wesley woont in een paddenstoel, omringd door andere kabouters die geiten neuken, d/t fouten kunnen horen, kuddes neushoorns op hem afsturen omdat ze zijn bestelling verkeerd begrijpen (Pizza Calzone, met extra olijven) en luie journalisten die zijn fantastische belevenissen zonder fact checking afdrukken in de krant. Tel daar een handvol irritante fabelwezens zoals de Flauwe Humor Egel en de Tovergieter bij op en u begrijpt de weinig toeschietelijke houding van de getergde kabouter.
Wesley is naief en goedgelovig, maar als hij daardoor in de problemen komt schuwt hij grof geweld niet. Dan gaat hij op uw muil slaan, onder het uitroepen van een welgemeend ‘Godmiljaar!’.
Godwin
De associatie met Kabouter Wesley drong zich op bij het lezen van het partijprogramma van de PVV dat vandaag gepresenteerd werd. Ik geef toe, in eerste instantie was de vergelijking met de NSDAP snel gemaakt. Ja, dat is een Godwin en dus heb je dan de discussie verloren, maar de vergelijking niet maken is de roze olifant in de kamer niet benoemen. Dus, komtie, dan hebben we het maar gehad: vervang tussen het vlaggengewapper en het roemen van onze fiere volksaard de woorden ‘moslims’ en ‘moskee’ door respectievelijk ‘joden’ en ‘synagoge’ et voila. Eén en ander luidkeels met urgente dictie in het Duits voordragen mag ook.
Maar bij een door verbijstering en ongeloof ingegeven tweede lezing van het program hoorde ik bij sommige passages het raspende West-Vlaamse gefoeter van Kabouter Wesley in mijn achterhoofd. Die blinde woede, dat egoïsme, die benepen verongelijktheid…
Honderdmiljoenmiljard
Alsof de nurkse gnoom het program van de PVV geschreven heeft. ‘Godmiljaar’, raasde hij, ‘extra polies jong!’ En veel ook, veel extra polies, in Wesley’s wereld uitgedrukt als ‘honderdmiljoenmiljard extra polies’. In de doemscenario’s aangaande de islamisering is het fatalisme van Wesleyaanse proporties:
‘Nee gene subsidie geven!’
‘Waarom nie?’
‘BOEM’
Iedereen is dood, EINDE.
De bijkans hysterische aanklacht tegen de ‘door linksmensen bevolkte media’: KABOUTER VERPRUTST KOSTBARE TIJD REDACTIE, en dan huilend klagen ‘Niemand gelooft mij.’ Ja, ik lach er maar om, ik ben zeker zo’n linkse elitist die ‘het volk’ niet serieus neemt? En ga ik ook niet inhoudelijk op het programma in? Nee, want ik geloof niet dat ‘het volk’ zoals Wilders dat schetst bestaat, en als het bestaat is er maar één iemand die die mensen, Henk en Ingrid incluis, niet serieus neemt met zo’n epistel en dat is Kabouter Wesley. Pardon, Geert Wilders. Er om lachen is beter dan er om huilen en wellicht is er zelfs een wijze les uit deze fantasmagorie van een program te trekken:
‘Geloof nooit gene zeezoogdieren meer’.
