Waar haalt de PvdA ze toch altijd weer vandaan? En hoe komen ze door de selectiecommissie? Dat vraag ik me af bij het lezen van een interview met Fatima Lamkharrat op de multiculturele website Wereldjournalisten. Opbouwwerker Lamkharrat trok ooit samen met Mohamed Rabbae, Abdou Menebhi en allerlei extreemlinkse migrantenorganisaties ten strijde tegen het racisme. Nu vertegenwoordigt ze de sociaaldemocratie in de deelgemeente Rotterdam-Noord.
Lamkharrat startte op persoonlijke titel op Facebook de steungroep ‘Vrijheid van meningsuiting is er voor iedereen. Ook voor de AEL’. Zij is het niet eens met een recente uitspraak van het Arnhemse gerechtshof. Dat veroordeelde het zieltogende antisemitische clubje AEL in hoger beroep wegens het plaatsen van Holocaust-ontkennende cartoons. ‘Er wordt met twee maten gemeten’, aldus het PvdA-raadslid in het vraaggesprek.
Cartoonzaak
Daar zit wat in. Het is een van de redenen dat ik niet blij ben met de vervolging van de Arabisch-Europese Liga en haar Nederlandse voorzitter Abdoulmouthalid Bouzerda. ‘Vrijheid van meningsuiting geldt ook voor abjecte figuren en meningen’, schreef ik in april, toen de cartoonzaak door de rechtbank werd behandeld. Bouzerda diskwalificeert vooral zichzelf met zijn smakeloze spotprenten. Vervolging was daarom in mijn ogen zinloos.
Tegen het cartoonproces bracht ik nog een juridisch irrelevant argument in: ‘Natuurlijk kunnen we de gedachtepolitie opdragen om de onverbeterlijke massamoordontkenners en antisemieten op te sporen en te vervolgen. Dit zal hun alleen maar sterken in hun veronderstelling dat de islam en de moslims straffeloos mogen worden beledigd, terwijl je geen kwaad zou mogen zeggen van de Joden.’
Discriminatie
Lamkharrat is de levende illustratie van dit argument. Tegen Wereldjournalisten zegt ze: ‘De ene groep mag blijkbaar verder gaan dan de andere en met het beledigen van anderen. En met de ene groep mag je dus blijkbaar meer de spot drijven dan met de andere. (…) Verder: waarom zou de ene discriminatie als erger beoordeeld moeten worden dan de andere? Alle discriminatie is even erg. (…) Als je rekening moet houden met gevoelens, dan is het einde zoek. Daarom heb je juist nu het recht.’
Verderop gaat ze verder in op de ‘twee maten’: ‘Moslims moeten een olifantenhuid kweken, zo wordt gezegd, wanneer ze beledigd worden, maar andere groepen hoeven dat dus niet. Dat begrijp ik niet. Zo maak je het verschil tussen burgers en krijg je het gevoel dat je een tweederangsburger bent.’
Westergaard en Nekschot
Bij Lamkharrats verongelijktheid hoort ook verbazing over ‘de oorverdovende stilte’ na de veroordeling van de AEL, ‘terwijl voor Westergaard en Nekschot heel Nederland in rep en roer was’. ‘Er is geen ophef hierover, er is geen maatschappelijk debat hierover. Daar sta ik versteld van.’
Westergaard wordt sinds de plaatsing van zijn Mohammed-cartoons met de dood bedreigd. Hij was het doelwit van terroristische moordcomplotten. Rond de plaatsing van zijn cartoons ontstond een internationale diplomatieke crisis. Verwacht Lamkharrat nu echt dat de veroordeling van de AEL-voorzitter net zo veel opwinding veroorzaakt als de Deense cartoonkwestie? Of net zo veel ophef als de arrestatie van Gregorius Nekschot, die door tien agenten werd opgepakt en in de cel werd gestopt – waartegen inderdaad veel protest kwam, zij het niet al te veel vanuit de hoek van Lamkharrats eigen PvdA.
Oorverdovende stilte
Van een oorverdovende stilte rond het AEL-vonnis is evenmin sprake. Op website DeJaap.nl (opgericht door ’vrijheidsfundamentalist’ Bert Brussen) keerde Huub Bellemakers zich tegen het verbod van de AEL-cartoons. Op zijn site Lucaswashier.nl schreef ‘vrijheidsnarcist’ Robert Engel: ‘Ik vind dat ik alles moet kunnen plaatsen. Komen we op voor Gregorius Nekschot, dan komen we op voor AEL.’ Op DagelijkseStandaard.nl concludeerde Sven dat de vrijheid van meningsuiting averij heeft opgelopen. Op andere plaatsen was er instemming met het vonnis op grond van redelijke argumenten. Oorverdovend stil was het dus zeker niet, en het maatschappelijk debat is er wel degelijk.
De PvdA-politica benadrukt dat ze pleitbezorger is voor de vrijheid van meningsuiting, meldt Wereldjournalisten, dus ook die van de cartoonisten Gregorius Nekschot en Kurt Westergaard. De vraag of die vrijheid van meningsuiting ook voor PVV-leider Wilders geldt, beantwoordt Lamkharrat echter ontkennend. ‘Wilders is een parlementariër en dat brengt andere verantwoordelijkheden met zich mee. Hij spreekt zich verder stelselmatig beledigend uit over moslims. Die rechtszaak kun je echt niet vergelijken met die tegen de AEL.’
Meten met twee maten mag dus niet, behalve als het om Geert Wilders gaat. Met een variant op George Orwell: ‘Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn iets minder gelijk dan de andere.’
Dit artikel verscheen eerder op www.hetverraadvanlinks.nl.
