Nigel de Jong is weer eens in opspraak geraakt. Na een harde tackle op Hatem Ben Arfa brak de speler van Newcastle United zijn onderbeen. De Fransman is hierdoor een half jaar uit de running. Scheidsrechter Atkinsonnam nam het incident waar, maar bestrafte De Jong niet omdat hij eerst de bal speelde. Een dag later zette bondscoach Van Marwijk de Amsterdammer uit de selectie van het Nederlands Elftal voor de kwalificatiewedstrijden tegen Moldavië en Zweden. Een merkwaardig besluit.
Hugo Borst voerde in Studio Voetbal een keihard betoog. De Jong zou een crimineel zijn, die door gebrek aan intelligentie steeds weer recidiveert. Borst opperde dat Van Marwijk moest optreden door hem nooit meer op te roepen. Zover ging Van Marwijk een dag later niet, al schorste hij hem zogezegd voor de aankomende twee interlands, omdat hij ‘geen andere mogelijkheid zag.’ Wat een onzin.
Op het randje
Natuurlijk bespreek je als bondscoach wat er sinds de vorige interland is gebeurd met spelers. Maar waarom in hemelsnaam iemand schorsen voor een vergrijp bij zijn club? In het Nederlands Elftal is De Jong ook wel eens over de schreef gegaan tegen Japan en Brazilië, maar dat hoort nou eenmaal bij zijn spel. Zware overtredingen zijn niet goed te praten, maar iemand die altijd op het randje speelt, gaat er nou eenmaal wel eens overheen.
Na het tijdperk van Edgar Davids miste heel voetballend Nederland een nieuwe pitbull. Iemand die de strijd aanging, de ploeg op sleeptouw nam en nooit zijn poot terugtrok. Lyrisch waren de zestien miljoen bondscoaches, toen De Jong zich aandiende als natuurlijk opvolger. Een nieuwe motor in het elftal, dat was wat er aan ontbrak de jaren ervoor.
Spelers met een ouderwetse over-mijn-lijk-mentaliteit zijn schaars tegenwoordig. De intrinsieke absolute wil om te winnen is nodig in een topsportklimaat. De Jong toont deze mentaliteit en is mede daardoor een belangrijke schakel in het team van kampioenskandidaat Manchester City en ons eigen Oranje. Met een dergelijke instelling win je prijzen, behaal je een WK finale.
Schoonzoon
In het buitenland zal men lachen om deze sanctie, dit kan alleen in Nederland. Spelers worden daar geselecteerd op hun kwaliteiten als voetballer, niet om als ideale schoonzoon te acteren. Is Totti geschorst door de bondscoach toen hij in clubverband spuugde en bovenop iemands middenrif sprong? Is Pepe geschorst toen hij in clubverband tot drie keer toe doortrapte op zijn tegenstander? Het spreekt voor zich dat een bondscoach zich niet per definitie hoeft te spiegelen aan de algehele tendens, maar het is wel weer typisch Nederlands om hier anders mee om te gaan.
De Jong is een dragende speler en moet juist nu gesteund worden door de bondscoach. Hij had heus niet de intentie om iemands been te breken. Daarnaast, maar van minder belang, hebben zijn vervangers stuk voor stuk al bewezen een klasse minder te zijn als De Jong. Van Marwijk komt hier echter mee weg, gezien de komende tegenstanders van Oranje.
Dit laatste is hypocriet van onze Bert. Tegen Moldavië en Zweden kan bijvoorbeeld een Demy de Zeeuw wel meehobbelen, maar had Van Marwijk De Jong ook geschorst als er kwalificatiewedstrijden tegen bij wijze van spreken Spanje en Duitsland op de rol stonden? Zeker weten van niet.
