Recensie: Animal Kingdom

12-02-2011 12:00

De Oscargenomineerde Australische dramafilm Animal Kingdom telt maar weinig sympathieke karakters. De familie Cody bestaat uit louter boventuig: ervaren roofovervallers met aan het hoofd van de familie de berekenende Grandma ‘Smurf’.  Uit noodzaak trekt hoofdpersoon Joshua bij de familie in waartegen zijn moeder hem altijd heeft willen beschermen. Om aldaar tot de conclusie te komen dat hun levens langzaam uit elkaar aan het vallen zijn. Ze worden opgejaagd, als zwakkere dieren in het dierenrijk.

“They must have known it, which is that crooks always come undone. Always. One way or another.” Zo memoriseert Joshua in het begin van de film, en hij heeft gelijk. De broers Craig, Darren, ‘Pope’ en vriend Barry zijn niet bepaald op hun gemak. De afdeling gewapende roofovervallen van de Melbournse politie zit achter ze aan. Over vervolging hoeven ze zich niet druk te maken, want bewijs laten ze nooit achter. Het probleem is dat de politieagenten vrij meedogenloos zijn en de gewoonte hebben om zonder tussenkomst van een rechter met criminelen af te rekenen.

Drama
De klassieke ingrediënten voor een weinig verheffende actiefilm dus, al heeft Regisseur David Michod gekozen voor een misdaaddrama. Het is vooral de angst die centraal staat, en de manier waarop de verschillende leden van de familie Cody daarmee omgaan. De broers hebben dan wel gewelddadigheid als gemeenschappelijk karaktertrek, ze zijn lang niet allemaal even sociopathisch als de nietsontziende ‘Pope’. Ieder reageert zo op zijn eigen manier op de ontstane situatie en takelt langzaam af. Het grootste slachtoffer van hun onrust en achterdocht is Joshua, die buiten zijn schuld om in die slangenkuil is terechtgekomen. Held van het verhaal is hij beslist niet. Daarvoor is hij te apathisch en niet bij machte zichzelf aan te zetten tot ingrijpen of zelfs maar het verheffen van zijn stem.

Overschat
Michod heeft een groep talentvolle acteurs verzameld om de rollen van zijn karakters te vertolken. Australiërs van wie Guy Pierce de bekendste is, maar zeker niet de best acterende. Opvallender is het ijzersterke acteerwerk van Ben Mendelsohn als ‘Pope’ en Jacki Weaver als  Janine. Aan haar heeft de film dan ook zijn Oscarnominatie te danken in de categorie beste vrouwelijke bijrol. Animal Kingdom is behalve Oscargenomineerd ook genomineerd voor de Golden Globes – niet verzilverd -, en won naast een prijs op het Sundance filmfestival nog een aantal andere onderscheidingen. Dat is misschien iets teveel van het goede, want alhoewel Animal Kingdom een prima film is, want bijzonder realistisch en bij vlagen behoorlijk beklemmend, is het plot wat te mager en voorspelbaar. En het centrale thema dat we in een dog-eat-dog-wereld leven is nu eenmaal niet bijster origineel, en lang niet altijd, maar wel zo af en toe, stukken beter uitgewerkt.