Een paar dagen na de toestanden rond Lex Immers zijn de gemoederen nog niet bedaard. Nadat de speler van ADO Den Haag na de overwinning op Ajax op de bar van het spelershome zong dat hij op Jodenjacht ging heeft iedereen een mening. Als vanzelf was daar op maandagavond de preek van Johan Derksen, de KNVB verwees de boel naar de aanklager en stelt een vooronderzoek in, de kranten stonden er vol van en als vanzelf hebben ze ook in de Tweede Kamer een mening. Per slot van rekening moet er bezuinigd worden, sleept het gelazer met die Libische helikopter nog en leveren we strijdkrachten aan de coalition of the willing. En die arme PVV’er van een Richard de Mos stelde Kamervragen om de antisemitische uitlatingen in het voetbal uit te bannen. Gaan we weer.
Jodenjacht
Jodenjacht is immers een jarenlange traditie in het voetbal, want daar hebben ze nu eenmaal geuzennamen. In Eindhoven spelen de boeren, in Rotterdam hebben ze kakkerlakken en in Amsterdam lopen de Joden. En die laatste groep heeft natuurlijk te maken met een jarenlange geschiedenis van vervolging, onderdrukking en vergassing. Logisch dat zo’n geuzennaam dan enige associaties oproept met dolgedraaide horden die sterren uitdelen, razzia’s en rijdende treinen met een verre bestemming.
Men gaat in het voetbal al decennia op jodenjacht. Heeft niets te maken met de bevolkingsgroep, zo roepen degenen die zich daar schuldig aan maken. Het heeft te maken met Ajax en is onderdeel van de cultuur die voetbal heet. Het heeft wel met het beledigen van een bevolkingsgroep te maken, zo oordeelde de Hoge Raad al eerder. Mag dus niet. Maar dergelijke spreekkoren zijn wekelijks te horen rond de voetbalvelden. Zo mag PSV elke week rekenen op een zoetgevooisd lied over kutkankerboeren, blijken ze bij Feyenoord maar kutkakkerlakken te zijn en krijgt Ajax liederen over Joden te verteren. En na het liedje van Lex Immers is men ineens weer wakker.
Richard de Mos stelde namens de PVV Kamervragen om het antisemitisme uit het voetbal te bannen. Dat kwam hem op bedreigingen van ADO Den Haag supporters te staan. Als de bedreiging door een Marokkaan was geuit dan was het land te klein geweest, moest de Islam worden verboden, de hoofddoeken verbrand en mochten Henk en Ingrid Achmed stenigen op het Binnenhof. In dit geval heeft De Mos nog geen aangifte gedaan. De uitlatingen van de supporters doen hem pijn omdat hij ook een grote fan van de club is. Right. Nu geen aangifte doen betekent carte blanche voor de heren fans. Zie je wel? Kunnen we ook Joden roepen, ze pakken ons toch niet aan. Zo denkt men al dertig jaar.
Symboolpolitiek
Ook Ajax-voorzitter Uri Coronel huilt ineens mee over de spreekkoren. Ajax moet van hem zelf het initiatief nemen om van de geuzennaam af te komen. Die doet dus aan symboolpolitiek. Zijn club wordt genoemd en dan moet hij er ook wat van zeggen. Onder andere ex-voorzitter Michael van Praag probeerde jaren geleden al van die titel af te komen. Mislukt. Want als Ajax ergens op bezoek gaat roepen ze nog steeds Joden. En als de jongens en meisjes Ajax-supporters naar het stadion gaan zingen ze ook dat ze Joden zijn. Want zo is dat nu eenmaal. En als men op de tribune ergens een hekel aan heeft dan zijn het de hoge heren uit het bestuur die dingen van hun willen.
Het gelazer rond Lex Immers en zijn bizarre teksten levert voor heel even discussie op over het zingen van antisemitische liederen in het voetbal. Straks heeft Immers zijn straf uitgezeten, zijn de Kamervragen beantwoord, heeft Coronel met zijn fans gesproken en is Johan Derksen uitgeraasd. En dan gaat iedereen gewoon weer op Jodenjacht. Omdat echte actie nooit genomen wordt, het al decennia duurt, het te diep in de hoofden van de fans leeft en geen scheidsrechter die een wedstrijd om die reden stillegt.
