Laten we voorop stellen: u mag niet klagen. U bent namelijk blank, hoog tot hoger opgeleid en vrij van financiële of medische zorgen. U houdt zich aan de wet én de normen van het fatsoen, heeft een goede baan, leeft in relatieve welvaart, rijdt auto en doet uw boodschappen bij Albert Heijn – zonder per se naar de aanbiedingen te hoeven zoeken. OK, de euro heeft alles wel duur gemaakt en de accijns op benzine is bij de pomp altijd goed voor wat bozig binnensmonds gemompel, maar soit: u kunt gaan waar u wilt zonder zomaar te worden aangehouden en u heeft nooit honger, alleen trek. Kindjes in Afrika, die hebben honger. Kortom: u mag dus niet klagen.
U behoort namelijk tot de demografische groep die zich de ‘breedste schouders’ mag noemen. U vormt, zoals dat in CBS-taal heet, een cohort van mensen die zowel in financiële als in morele zin dit land boven water houdt. U verdient het gros van het BNP omdat u een diploma heeft gehaald en hard werkt, terwijl u aan de andere kant niet of nauwelijks in aanmerking komt voor subsidies, toeslagen en andere dure (financiële) steun. Dat kunt u namelijk allemaal zelf. Bovendien bent u welopgevoed: u houdt zich aan de letter van de wet, waardoor u ook op dat vlak niet voor extra druk op de samenleving zorgt. Tenslotte consumeert u lekker veel en dat stimuleert de economie. Al met al doet u het op alle fronten best lekker. Anders gezegd: u mag dus niet klagen. Maar waarom eigenlijk niet?
Waxinelichthouders en gratis geld
Terwijl u namelijk hard werkt en de regels respecteert, ziet u om u heen heel veel dingen waar u het niet mee eens bent, die u boos maken of die tegen elk gevoel van rechtvaardigheid indruisen. U ziet hoe een homostel vanwege hun geaardheid uit een nabijgelegen Vinexwijk wordt gepest door Marokkaans straattuig. Niemand die er iets zinnigs tegen doet. De verantwoordelijke burgemeester stopt ondertussen wel verlopen zwervers gratis in een landhuis. U zag Nederlandse militairen sterven in een opportunistische oorlog in Afghanistan en vreest nu een vergelijkbare situatie in nieuwe brandhaard Libië. De eerste Nederlandse heli staat er al. In eigen land mag u heel symbolisch 130 op de snelweg, maar niemand die u tegemoet komt in de stijgende brandstofprijzen. U ziet de waarde van hbo-diploma’s door het toilet verdwijnen omdat geldzucht en kromme regels fraude in hand hebben gewerkt terwijl studeren aan het hoger onderwijs langzaam onbetaalbaar wordt. U leest in een van censuur geredde scriptie dat het Jongerenloket gratis geld gaf aan drugs dealende en bendeleden wervende boefjes. Verderop in dat verhaal leest u hoe de inburgering mede faalt omdat de PvdA allochtonen zielig en hulpbehoevend houdt om het eigen baantjesnetwerk in stand te houden. U ziet een verwarde man gedwongen in een kliniek verdwijnen omdat hij een waxinelichthouder naar de Gouden Koets gooide en u ziet een gedecoreerde oorlogsheld tot aan zijn borstharen onderzocht worden om per se te bewijzen dat hij wel eens coke gebruikt. U ziet directeuren van door overheidsgeld geredde banken en bedrijven al weer enorme bonussen opstrijken terwijl hun schuld aan de staat nog verre van gesaneerd is. De enige bonus dis u zelf aantreft, is een naheffing op uw studiefinanciering van jaren geleden, omdat de overheid tijdens het spel de regels verandert.
Ondertussen vraagt u zich af waar de politici zijn die dit soort missers, misstanden en schandalige wanpraktijken in een democratie moeten aanpakken, voorkomen of in betere banen zouden moeten leiden…?
Haagse bezigheden
Welnu, PvdA’er Job Cohen en D66-voorman Alexander Pechtold, hebben het samen met SP-chef Emile Roemer zo druk met het bestrijden van de persoon Geert Wilders, dat ze onderling nog net niet ruziënd over de vloer rollen. Wilders beloofde op zijn beurt Den Haag op te schudden, maar is vooral gericht op zijn persoonlijke oorlog tégen de islam en vóór Israël. Bij GroenLinks is Femke Halsema er tussenuit geknepen, opvolgster Jolande Sap is vooral druk met de opportunistische voorwaarden voor een nieuwe oorlogsmissie in Afghanistan, waar zeventig procent van Nederland zich trouwens tegen uitgesproken heeft. Bij het CDA is Maxime Verhagen amper op adem gekomen van het huzarenstukje dat hem, ja hem, in het centrum van de macht hield, of de volgende uitdager wacht hem al met geslepen messen op, dus die heeft ook geen tijd voor u. Bij de VVD zijn Fred Teeven en Ivo Opstelten druk met het inperken van de vrijheid van onschuldige internetters en automobilisten, het bestrijden van echte misdaad is van latere zorg. Het CDA/VVD-duo Hans Hillen & Uri Rosenthal strompelt ondertussen van faal naar faal, waarmee ze vooral steeds dikker onderstrepen dat ze hun functies toegeschoven hebben gekregen als dank voor bewezen loyaliteit, niet omdat ze daadwerkelijk geschikt zijn voor hun taak. Marianne Thieme heeft alleen oog voor kiloknallers, SGP en CU zijn sowieso niet serieus te nemen en PvdA’er Diederik Samsoms prioriteit ligt bij het duiden van kernrampen, al is het in het geval van de ‘Rode Ingenieur’ misschien maar goed ook dat hij zich verder nergens mee bemoeit. Enfin, om kort te gaan: op Den Haag hoeft u in ieder geval niet te rekenen om uw onvrede met de gang van vele zaken te adresseren. Die zijn te druk met de wensen van het buitenland, stoeltjes in de G20 of met persoonlijke doelstellingen.
Lokale afleidingen
Dan het vertrouwen maar op provincie en gemeente richten? Mwa, dat zal u ook niet helpen. De nummer 2 van D66 , Magda Berndsen, ving als korpschef van de politie in Friesland een ton teveel en doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Op zich niet eens een rare gedachtegang, aangezien toenmalig burgemeester van Leeuwarden Geert Dales zijn akkoord gaf aan haar vergoedingseisen. U weet: waar hij hakt, vallen altijd spaanders. Ook VVD-politica Annemarie Jorritsma, burgemeester van Almere, is aan het rommelen met korpschefs. PvdA-collega Wolfsen van Utrecht blijft juist zo ver mogelijk weg van ongeregeldheden waar politieoptreden gewenst zou zijn en Eerste Kamer-PvdA’er Marleen Barth geeft sowieso niet thuis als de gewone man wat nodig heeft. GroenLinks dan, als laatste redmiddel? Nope. Voor u het weet mag u op het terras van de kroeg niet meer roken onder de verwarming, is het verboden om je eigen tuin te betegelen of word je uitgescholden voor ‘egomobilist’ als je in je auto stapt.
Terwijl u zuchtend het bovenstaande rijtje in uw hoofd afgaat, brengt de postbode u drie enveloppen. De eerste is van het CJIB. Drie kilometer per uur te hard gereden. 19 euro boete, plus 6 euro administratiekosten. De tweede is ook van het CJIB. 60 euro voor het een half uur te vroeg aan de straat zetten van uw zakken huisvuil. Ze hebben even in de zak gekeken om te achterhalen van wie hij was – normaalste zaak van de wereld in Nederland. De derde is van de gemeente, die u in een keurige brief meedeelt waarom de aanvraag voor de bouw van een dakkapel op uw woning is afgewezen: het zou niet in het straatbeeld passen. Mistroostig kijkt u uit het raam, naar de blauwige minaretten van de gloednieuwe, pastelkleurige moskee aan het einde van een straat waar alle overige bebouwing uit donkerrode baksteen is opgetrokken.
Tranen over uw wangen
Maar u mag niet klagen over dit alles. Sterker nog, u zou keihard, onbedaarlijk en schaamteloos moeten lachen. Tranen over uw wangen, pijn in uw buik. Niet omdat u degene bent die deze eindeloze opeenstapeling van nationaal politiek falen betaalt, want dat is vooral om te janken. Nee, u zou in een hysterisch lachen uit moeten barsten omdat al die integere, principiële, meevoelende, meedenkende, aandachtig luisterende, eervolle, oprechte, inhoudelijke, vakkundige, vaandel dragende en capabele ‘bestuurders’ die hierboven de revue passeerden u op gezette tijden een rood potloodje in de hand drukken en daarbij de volgende, magische woorden uitspreken:
“U mag kiezen, dus u bepaalt wat er gebeurt.”
