11-04-2011 Wakker om nulvijfhonderduur. Slechts zes gebakken eieren en twee borden brinta. Valt nog niet mee dat lijnen. Daarna halfuurtje gelopen. Rondje Den Bosch-Gorinchem-Oosterhout. In de Biesbosch maar een bever tegen de trek genomen. Bij thuiskomst onder het gemalen water gestaan en mijn ballen geschoren. Je wil er toch netjes bijzitten in zo’n rechtszaal.
Afspraak met Knoops
‘s Ochtends eerst afspraak met advocaat Knoops. Man, wat praat die gast in blokletters. Maar een geschikte vent hoor. Eerst dacht ik dat hij bang voor me was, maar die wijd opengesperde ogen heeft hij altijd. Of hij moet ook bang zijn voor Matthijs van Nieuwkerk.
Je zou het niet zeggen van zo’n pennenlikker, maar Knoops weet waar hij het over heeft. Hij moest laatst Hillen en Rosenthal adviseren over de gevangen collega’s in Libië. Heeft hij voor de gein eerst gezegd dat ze het beste persoonlijk naar Tripoli konden afreizen. God, wat had ik toen graag die koppen van Lulletje Rosenthal en Hans Billengezicht gezien. Knoops zei dat zijn opmerking “anti-peristaltiek” tot gevolg had. Hij bedoelt dat die twee achteruit aan het eten waren.
Rechtbank
Op weg naar de rechtbank nog even bloed gaan doneren. Je hoort er dus niemand over, maar dankzij mij is Charlie Sheen nog in leven. Ommetje gemaakt via Rhenen. Lekkere tijgers!
Zag dat de officier vandaag opeens met links schreef. Vorige keer met een vriendelijke doch stevige handdruk beleefd het schikkingsvoorstel van de hand gewezen. Van cocaïnegebruik is niks meer over en het wapenbezit heb ik maar toegegeven. Terwijl iedereen die ooit oog-in-oog met een RPG heeft gestaan weet dat een taser als wapen maar weinig voorstelt.
In de rechtszaal moest ik denken aan de Chora-vallei. En aan de Baluchi-pas. Aan het huilen van flinke mannen. Aan de schoten van de Taliban en aan het friendly-fire. Toen ik eigenhandig die Amerikanen naar de Taliban leidde, wist ik één ding zeker: het maakt niet uit waar de kogel vandaan komt, dodelijk is-ie toch wel. De rechtszaal is wat dat betreft vele malen gevaarlijker.
Batterij
‘s Avonds om af te reageren even wezen sparren met Chuck Norris. Ik heb ‘m voor de zoveelste keer moeten vertellen dat hij zijn rechterbeen gestrekt moet houden bij een perfecte roundhouse kick.
Thuis achter de batterij van m’n vriendin gekropen. Niet alvorens een lijntje te hebben genomen, natuurlijk. Wat denken ze nou? Dat iemand die zijn bloed heeft achtergelaten op ieder slagveld waar politici hem de afgelopen twintig jaar heen stuurden bij thuiskomst met een glaasje ranja en een kruik op de bank Gooische Vrouwen gaat zitten kijken?
