De grote verdienste van linkse politieke partijen is dat zij zich altijd hard hebben gemaakt voor de sociale onderklasse. Soms vanuit dédain of regelrechte minachting, maar toch. Zwakkeren dienen beschermd te worden tegen de macht en machtsmisbruik, of het nu politieke of kapitalistische macht betreft. Linkse partijen staan in het politiek en sociale leven met de grondhouding: gelijke rechten voor iedereen, en zeker voor de minderheden. Behalve dat zij op de bres springen voor maatregelen van vadertje staat om die gelijke positie te bewerkstelligen, is links van nature ook waakzaam. Onrecht, dreiging van onvrijheid, pogingen van partijen de gelijkheid geweld aan te doen: de linkse waakzaamheid zorgt voor adressering van de problematiek en plaatsing op de politieke agenda. Maar wat als een van die minderheidsgroepen, die je vanuit reflex wil verdedigen, nu precies doet wat je tegenstaat? Een fiks dilemma. Links lost dit op door waakzaam te blijven, maar dan selectief.
Domheid is de mensen niet vreemd, dus als zij blijk geven van vooroordelen over, en angst voor de vreemdeling, is het verstandig deze te wantrouwen. Veel angst is ongegrond, en als die angst ook nog eens, zoals we weten, kan leiden tot woede en geweld, is dat een reden te meer om klachten over een vreemd volksdeel sceptisch te benaderen.
(On)gegrond
Maar wat nou als die angst toch deels gegrond blijkt? Kwamen de linksen vroeger nog weg met de bewering dat er werkelijk niets mis is met de islam, nu hebben ze die moeten bijstellen. De islam blijkt niet altijd liefde. Daarvan getuigen de wekelijkse zelfmoord- en bomaanslagen, de aanvallen op christenen, de ontvoeringen, bedreigingen en politieke moorden. Bijna geen moskee blijkt gevrijwaard van een imam die de Koran uitlegt op een wijze die niet geheel in overeenstemming is met vrijheid, gelijkheid, broederschap. Wie kijkt naar hoe het gesteld is met persvrijheid, scheiding der machten, vrouwenrechten en godsdienstvrijheid in landen waar islamitische politiek bedreven wordt– zoals Saoedie Arabië – kan niet anders dan concluderen dat de zogenaamd ‘nobele’ kant van de islam niet echt tot zijn recht komt. Media die zich ontrokken aan politieke correctheid en daarmee de morele dwangsom voor ‘fascistisch’ te worden uitgemaakt riskeerden, hebben dit laten zien. Maar wacht even, media? Was het niet links dat zich liet voorstaan op waakzaamheid ten aanzien van onvrijheid en discriminatie?
Positionering
Jawel, dat was links. De PvdA bijvoorbeeld, de SP en GroenLinks. Toch zijn ze een behoorlijke tijd blind geweest. Per ongeluk? Niet bepaald. Ze moesten wel, dachten ze. Hun tolerantiedenken is doorgeslagen tot een niveau waarop ze zichzelf niet meer konden corrigeren. ‘We hebben besloten het voor minderheden op te nemen, dus blijven we dit doen.’ Dus werden de pijlen gericht op de criticasters van de allochtoon. Janmaat, Fortuyn, Wilders. De afstand ten opzichte van die ‘populisten’ moest zo groot mogelijk zijn, dus kon niet worden erkend dat zij misschien ook wel een heel klein beetje gelijk hadden. De moreel superieuren die zichzelf op de borst kloppen omdat ze zo genuanceerd zijn, blijken ineens niet meer zo genuanceerd. De prijs die is betaald voor deze politieke positionering is groot: de waakzaamheid geldt alleen voor alles wat blank en autochtoon is, en daarmee is die gemankeerd, want eenzijdig en inconsequent. Kritiek op het christendom is prima, want dat past in het politieke straatje, maar kritiek op de islam is uitgesloten. En als er dan kritiek wordt geuit, door iemand als Wilders bijvoorbeeld, dan wordt die radicaal van de hand gewezen. Wederom: deels terecht, maar te fanatiek. Onderzoek naar zijn beweringen wordt niet gedaan. In plaats daarvan wordt hard geroepen dat niet alle moslims zo zijn, dat gekke Geert zich bedient van grove generaliseringen. Waar. Maar is dat nou alles wat erover te zeggen is?
De gevolgen zijn bekend. Het electoraat voelt zich niet meer thuis bij de partijen die beloofd hebben waakzaam te zijn, maar dit maar selectief doen. Linkse kopstukken die wel alert blijven, zoals Femke Halsema die ooit riep dat ze het liefst had dat vrouwen hun hoofddoek afslingerden, worden door rechts geprezen omdat ze consequent waakzaam zijn, maar door de eigen aanhang uitgekotst, belasterd en verdacht gemaakt. En dat is erg jammer. Het zou politici, of ze nu links of rechts georiënteerd zijn, sieren als ze hun waakzaamheid altijd laten gelden, op alle fronten. Degenen die dit weigeren, om wat voor reden dan ook, zijn niet serieus te nemen als verdedigers van vrijheid. En links of socialistisch zijn ze evenmin, aangezien ze hun eigen tradities verkwanselen.
