Hoewel steeds meer namen circuleren als potentiële presidentskandidaat voor de Republikeinse partij, is een groot deel van de Republikeinen erg ontevreden over de kandidaten die beschikbaar zijn. Het sentiment dat er geen echte president tussen zit, niemand die het Obama echt moeilijk kan maken en Amerika echt vooruit kan helpen, leeft sterk. Dat biedt de ruimte voor een politieke outsider, een dark horse die de nominatie onverwacht naar zich toe weet te slepen. Zakenman/pizzarboer Herman Cain zou zo maar eens de verrassing van 2011 kunnen worden.
Zakenman
Herman Cain is geen gevestigde politicus, geen grote speler in Washington. Hij maakte naam als manager van grote fastfood ketens als Burger King en Godfather’s Pizza, die hij in moeilijke tijden naar winstgevend vaarwater wist te loodsen. Ook is hij enige tijd voorzitter van de centrale (federale) bank geweest van Kansas City. Daar droeg hij de verantwoordelijkheid voor het financieel en monetair beleid in zeven staten. Cain is dus geen politicus van beroep maar een zakenman, iemand die mensen aan het werk en boekhoudingen op orde krijgt.
Hoewel de dood van Osama bin Laden de aandacht weer even naar buitenlandse zaken heeft verlegd, zijn financiën, werkgelegenheid en de spanning tussen een vrije markt en een grote overheid de thema’s waar Republikeinen de laatste maanden mee bezig zijn. De reputatie van Cain als zakenman komt hem daarom goed van pas. Alleen Mitt Romney kan van de kandidaten op een dergelijke reputatie bouwen, maar hij heeft het imago van big government tegen dankzij Romneycare. Cain daarentegen verzetten zich in de jaren negentig al tegen hervormingen in de gezondheidszorg van president Clinton en zijn vrouw Hillary, die tegenwoordig deel uit maakt van het kabinet van Obama. Daar waar het vertrouwen in de meeste Republikeinse kandidaten als het gaat om gezond financiëel beleid dus niet echt lijkt over te houden, kan Cain het gezicht worden van fiscal conservatives.
Communicator
Cain heeft echter meer mee. Hij is een goed debater die geroemd wordt om een heldere stijl van communiceren die doet denken aan de Straight Talk Express van John McCain in zijn beste jaren. Niet voor niets werd Cain uitgeroepen tot winnaar van het eerste Republikeinse debat vorige week. Bovendien heeft Cain geen oude politieke standpunten die hem zullen achtervolgen. Omdat hij geen politieke carrière heeft gehad, heeft hij nooit hoeven te stemmen over Obamacare of Irak, over Don’t Ask Don’t Tell of de begroting. Cain kan zijn eigen politieke imago zorgvuldig opbouwen en kijken naar de standpunten die hem nu zullen helpen, zonder te worstelen met een verleden van tegenstrijdigheden waar zoveel andere politici tegenaan lopen. Als je geen politiek verleden hebt kan je ook niet draaien.
Tot slot is Cain zwart. Het is een schot door open doel maar wel relevant. Obama wist miljoenen zwarte Amerikanen te inspireren in 2008. Wat zeg je als zwarte Amerikaan tegen je kinderen als je in 2008 geen campagne hebt gevoerd voor Obama? Dat sentiment zal in 2012 veel kleiner zijn als ook de Republikeinen met een zwarte Amerikaan aan de verkiezingen deel nemen. Een stem op Obama is dan niet per se iets bijzonders, maar gewoon de stem op één van de twee kandidaten die ‘toevallig’ beide zwart zijn.
Natuurlijk is het een long shot, is de kans dat een absolute outsider als Cain het haalt klein. Hij geniet aanzienlijk minder naamsbekendheid dan veel van zijn tegenstanders en zal constant met het verwijt worstelen dat hij niet voldoende relevante ervaring heeft om president te worden. Zolang de Republikeinen echter over geen van de kandidaten tevreden zijn, is er ruimte voor een dark horse en Herman Cain lijkt als enige aan de vereisten voor die rol te voldoen.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
