De eerste keer schrok ik me wezenloos. Het was in een etalage. Gewoon aan de Oudegracht. In Utrecht. Zonder waarschuwing. Uit het niet ontstond daar ineens dat ellendige etalageraam. Ik wilde dat ik het nooit zo gezien had.
Het duurde even voor ik was bekomen. De kleuren uit de etalageruit sprongen mij tegemoet. Het was niet één kleur, het waren er minstens zes. En geen milde kleuren als ‘zalmroze’ of ‘antraciet’ of ‘legergroen’, nee. Gewoon de kleuren die een kind in een pakket met tien stiften krijgt. Rood, groen, geel, blauw, roze, oranje, paars. Iemand met epilepsie zou een aanval krijgen, zo fel waren alle kleuren door elkaar.
Color blocking. Zo noemde men het. Nou, blocking was dus het laatste wat de etaleurs in deze winkel hadden gedaan. Maar dat bleek dus het hele idee achter de trend. Zoveel mogelijk gekke kleuren door elkaar. Roze en oranje waren ineens normaal en rood met blauw a la Superman mocht ik niet langer als belachelijk bestempelen. Dit was het, dacht ik. We zijn verloren. Over een paar weken lopen we er allemaal hysterisch bij. Mijn rode laarsjes zouden nooit meer hetzelfde zijn als ik ze zou combineren met zwart, wit en grijs. Mijn rode lippen moeten in het vervolg altijd gecombineerd met een geel T-shirt. Om nog maar te zwijgen over een roze broek met een rood shirt. Zo hoort dat dus tegenwoordig.
Ik besloot wat research te doen. In de hoop dat dit alles niet waar was en dat het slechts een droom was. Afbeeldingen die ik googelde bleken al even hysterisch, mijn ogen deden er pijn van. Modeblogs daarentegen waren iets milder. Afgezien van de altijd hippe meisjesblogs die hun gothicfase gemist hebben en zich dus maar zo gek mogelijk kleden en dat bestempelen als ‘hip’. Less is more blijft mijn motto, maar daar denken de hippe blogmeisjes anders over. Color blocking bleek niets meer dan felle kleuren gebruiken. En niet zo hysterisch als mijn etalageruit. Het mag ook gewoon een tintje rood zijn. Met een gerust hart trok ik mijn rode laarsjes, groene broek en gele shirt uit. Terug in mijn oude vertrouwde rustige kleurtjes. Met een vleugje opvallend rode lippenstift. Dat dan wel weer.
