Ik was nog zeker niet beschonken genoeg om mij dingen in te beelden die er zeker niet waren. Toch keek ik voor de zekerheid nog een keer. En nog eens. Ik sloot mijn ogen, opende ze, en zag dat het echt waar was. Ik stond lijnrecht tegenover een vibratorautomaat.
Er klopt niks van, ik snapte het niet, maar ik stond alleen in het damestoilet, dus ik kon niemand om bevestiging vragen. Was het een condoomautomaat in vermomming? Wilde hij niet herkend worden als condoomautomaat en had hij zich dus maar laten bestickeren met plaatjes van mini-vibrators? Alsof een vibratorautomaar zijn niet genant is. Misschien nog wel veel genanter dan een condoomautomaat zijn. Dan heeft diegene tenminste nog gescoord, zoals dat heet. Een vibratorautomaat is voor mensen die alleen naar huis gaan.
Mijn tas stond nog bij ons tafeltje. Ik rende er naar toe om kleingeld te halen. Vroeg mijn kroegmaatjes om kleingeld. Ik zou het later wel uitleggen. Ik moest weten wat er in die automaat zat. Waren het niet stiekem gewoon kauwgomballen? Of tampons? Sigaretten? Of misschien gewoon chocola? Daar had ik best zin in. Of chips. Daar had ik nog meer zin in. Ik verzamelde drie euro, en gooide het in de automaat. Het rinkelde er direct weer uit. Ik maakte het geld schoon en probeerde het nog eens. Weer viel het eruit. Dan maar ander geld. Ik vroeg de barman geld te wisselen. ‘Voor de automaat in de WC.’ Hij begon te grinniken. ‘Ik geloof dus niet dat er vibrators inzitten. Hij wisselde het geld om. Ik rende terug. Weer rinkelde het geld naar beneden. EMPTY stond er op de automaat.
Teleurgesteld keek ik naar de automaat. Ik gaf er een schop tegenaan. Met hangende schouders liep ik terug naar de bar. ‘Hij is leeg. Doe maar een biertje.’ Verdrietig dronk ik mijn mislukte onderzoeksjournalistiek weg. Wetende dat ik een doel heb hier op aarde. Een andere vibratorautomaat heb ik nooit meer gevonden.
