Als een kudde hongerige hyena’s heeft studerend Nederland zich op de gesponsorde broodjes gestort: niets meer over voor ons dus en nu dus maar weer in de zaal voor het vervolg dat zo van start gaat. Het diner is overigens een heerlijke picknick.
David Middendorp start, of eigenlijk een stuk van hem, met een combinatie van dans en multimedia. Hij heeft geen eigen dansgroep; juist omdat hij graag choreograaf is.
“Homoseksuele necrofilie bij dieren” klinkt in ieder geval als een spraakmakend onderwerp, van spreker Kees Moeliker van het Natuurmuseum Rotterdam. Hij zag een levende eend met een dode seksegenoot paren. Hij kreeg voor zijn paper, naar aanleiding van het incident, een “ig Nobel prijs”, een prijs voor Wetenschap waarvan je moet lachen… maar je ook laat nadenken. Hij roept wetenschappers op meer humor in hun publicaties te gebruiken: zo bereik je een bredere doelgroep dan alleen je vakgenoten. Of iedereen op 5 Juni 2012 naar het museum wil komen om Dead Duck Day te komen vieren.
Artiest Merijn Bolink wil ons wat meer vertellen over ‘serendipiteit’. Dat is niet hetzelfde als puur toeval, maar het ontdekken van nieuwe zaken, terwijl je aan andere zaken werkt. (Als voorbeeld: de hoge-snelheidscamera die leidde tot de uitvinding van de film.) Hoe kom je nu zelf op briljante gedachten? Zelf traint hij zijn creativiteit door gewoon te gaan zitten en in 25 pagina’s opvolgende gedachten op te schrijven of uit te tekenen. Vanuit een idee dat hij dan goed vindt, maakt hij dan weer 25 nieuwe ideeën.
Vodafone! Lineke Sneller laat een tweetal voorbeelden zien over het gebruik van nieuwe (telecommunicatie)technologie. (Sorry, dat is het hele item..)
Joost Conijn presenteert zijn ideeën over ontwerp, waarbij hij wordt beïnvloedt door Afrika. Een hele hoop ontwerpen daar zijn min of meer toevallige samenraapselen, die juist heel mooi uitkomen…Joost bouwt eigenhandig werkende bestaande producten (denk aan een auto of een vliegtuig) op zij eigen wijze. Je reist zoveel beter in je zelf gemaakte vervoersmiddel!
Ook de spreker na hem, maakt zelf dingen. Filip Jonker maakte een pallet van heel duur hout als ode aan de Europallet. Hij is ook de bedenker van de LEGO-kerk. Maar vandaag wil hij het vooral hebben over zijn sleepboot uit honingraat-karton, waarmee hij zelfs naar Engeland voer. Let your imagination run wild!
Giel Beelen heeft zijn radiospullen bij zich. Hij begint met uit te leggen over hoe je muziek bij elkaar moet passen voor een groot radio-station. Maar, tegenwoordig heb je steeds minder broadcasting, maar steeds meer ‘narrow’. (Niet in de letterlijke zin des woords, maar wel voor een klein publiek bedoeld.)
Bernice Noteboom is ontdekkingsreiziger/avonturier, onder andere naar de Everest en de Zuidpool. Zij wil duidelijk maken hoe snel het ijs op de poolkappen smelt. Om dit te illustreren beschrijft ze de poolreizen, waarbij het door de jaren heen steeds moeilijker wordt om via het ijs de noordpool te bereiken. De reden hiervoor is, simpelweg, dat er steeds minder ijs is: je moet dan spleten en grote stukken water over om de pool te kunnen halen. Ze pleit er voor om in ieder geval de winning van olie in de snel door landen geclaimde poolgebieden aan banden te leggen, tot we weten hoe dat eigenlijk moet: winning op de pool.
Na champagne volgt er moderne dans: Conny Jansen danst. Laten we zeggen dat uw redacteur van dienst niet per se een groot dansliefhebber is. Uiteindelijk is het uiteraard altijd een kwestie van interpretatie. Een strijd tussen één dame in het felgroen om of met de anderen? Knap uitgevoerd, maar als semi-nerd wil ik graag meer duidelijkheid, misschien. Conny Jansen zelf is er om het een en ander te vertellen over dans en dansen ‘bij’ haar. Het is voor haar vooral een samenwerkingsverband, waarin de dansers ook een eigen persoonlijkheid moeten kunnen tonen.
De winnaars van de ‘challenges’ uit de Cruise Terminal worden, nadat ons duidelijk gemaakt dat naast subsidie ook bedrijfs-investeringen in cultuur noodzakelijk is. Zij hebben, net als de dansers ook een visie op kunst. Ze willen bedrijven en kunst bij elkaar gaan brengen om zo innovatie en commercialisatie bij elkaar te brengen. Een interessant idee, hoewel de focus iets teveel lijkt te liggen op marketing en kunst bij elkaar brengen.
Sea Shepard komt af met hun visie op het ‘leegroven’ van de oceanen. Een nieuw initiatief is ‘artists for Sea Shepard’, wat een kickoff kreeg met een gedicht -voorgedragen door Rutger Hauer- op muziek van Vangelis. Uiteraard doet Bløf nu ook mee…
De laatste spreker Sander Veeneman, begon met het vastleggen van hongersnoden als fotograaf, maar hij wilde meer doen. Na de val van de muur zag hij beelden van een weeshuis in Roemenië, hij zag het als zijn taak dat verder in beeld te brengen. Uiteindelijk is er maar 1 ding nodig om dingen te doen veranderen: start!
En nu muziek!
