Het was een onrustige zomer, en dan heb ik het niet alleen over het weer. De laatste keer dat ik jullie op de hoogte heb gehouden dateert alweer van 30 juni dit jaar. Het lijkt korter geleden, maar ik schrik er ook van nu ik de datum op papier zet. Het lijkt een beetje alsof ik een paar maanden van de bodem der aarde verdwenen ben, laten we het daar ook maar op houden.
De laatste keer dat wij elkaar “spraken”, heb ik mijn Hans Ubbink long-sleeve verruild voor een zomerse bril van SIMON&ME. Daarnaast had ik nog een aantal ijzers in het vuur, waaronder een mogelijke deal met Press Only. Deze afspraak zou mij niets binnen het mode katern opleveren, wel een briljante onderhandelingspositie. Naast dat zij een aantal modemerken vertegenwoordigen, hebben zij ook een aantal buitenlandse hotels onder hen hoede. En ben nu eerlijk, een luxe weekendje warm na zomeren valt momenteel bij iedereen in goede aarde. Echter heb ik dit uitje nog steeds niet in mijn bezit, er was een tikkeltje alcohol in het spel op het moment van toezegging. Zodoende leert men. Wel loop ik ondertussen al een geruime anderhalve maand op mijn geruilde Palladiums.
We love Ties
Het begin van de zomer bracht ook de Modefabriek. Voor mensen die dit niets zegt een korte samenvatting; Een mix van mode en mensen met een kledingzaakje in Kuttejakkersveen samengebracht in een groteske kermisachtige omgeving. Veel poeha, maar ook interessante stukken zoals de omgeving waar veel kleine vernieuwende merken zich konden etaleren. Je maakt een rondje, een praatje. Herhaal dit nog een aantal keer en je hebt de Modefabriek. Nu kwam ik daar gaande weg ook We love Ties tegen, een oud familiebedrijfje dat voornamelijk corporatieve stropdassen maakten, totdat dochterlief de frisse wind in het bedrijf werd.
Zij verzorgde een aanlokkelijke stand met authentieke Photo-booth, waar mensen zich te buiten konden gaan aan de kekke accessoires. We Love Ties zag de “I lóve this Bowtie-blik” in mijn ogen en verruilde mijn linkersok voor een echte bow tie. Helaas heb ik er niet heel lang van kunnen genieten, wel heeft hij zijn opdracht in dit leven vervuld.
YarnUnit
Op deze beurs der mode liep ik namelijk een oude bekende tegen het lijf. Tanja waarmee ik de deal bij Hans Ubbink voor elkaar had gebokst. Zij bracht mij daar in contact met Marlijn van Yarn Unit, die op haar beurt een afspraak arrangeerde met Marije van hetzelfde bedrijf. Later die week vertrok ik per fiets en pont richting de showroom in Amsterdam Noord. Waar ik hartelijk werd ontvangen met het welbefaamde bakkie.
Laat het toeval zijn of niet, op het moment dat ik in aanraking kwam met het bedrijf dat bekend staat om zijn craftmanship en de nauwe verbondenheid aan kunst en fotografie, bereiden zij zich voor op het 5-jarig bestaan. Dit wordt donderdag de 22ste september groots gevierd met feest in Centre Neuf op de Utrechtsestraat. Daarnaast hebben zij een super mooi boekwerk uitgebracht met de fotograven die de afgelopen 5 jaar met hen hebben samengewerkt. Met namen als Carina Hesper, Sabrine van den Heuvel en Petra Lunenburg. Een juweeltje dus. En misschien raad je het al, of ken je mij ondertussen al zo goed, dat je weet dat ik een exemplaar heb weten te bemachtigen. En wel nummer 235 van de uitgebrachte 1000. Dit alles is een heel mooi extraatje. Echter heb ik van het label Yarn Unit Man een gruwelijk mooi vest gekregen. Dit vest is dermate goed ontvangen dat ELLE voor de eigen vrouwencollectie dit stukje vakmanschap speciaal heeft laten produceren. Dit alles heeft me wel mijn bowtie van We love ties gekost, maar zoals ik van Marije heb begrepen, doet het strikje het super in de showroom!
Vervolg Interchange Originals
Op het moment van schrijven zijn wij nog 51 dagen, 3 uur, 57 minuten en 16 seconden verwijderd van het einde van de Free fashion Challenge. Nu zou je denken dat ik een gat in de lucht spring wanneer ik na een jaar weer mag shoppen. Het ligt echter iets gecompliceerder. Doordat ik nu deze uitdaging aan ben gegaan, wil ik dit ook afronden op een manier waar je U tegen zegt. Het maatpak is al een tijdje van de baan. Het doel is een op maat, en speciaal voor mij ontworpen jeans. Dit zou moeten gebeuren door het Amsterdamse label Moos Tailord. Daar zit nu exact de valkuil, ik heb eerder in dit project al een blauwtje gelopen bij hen. Maar mensen veranderen, en ik loop momenteel mijn stage bij de gruwelijkste denim winkel van Nederland. Laten we hopen dat Tenue de Nimes deuren opent, en wie weet wat voor verrassingen zij verder nog op mijn pad brengen.
Ruud (24) is student aan het AMFI. De komende 200 dagen doet hij dappere pogingen een gratis maatpak van superieure kwaliteit in de wacht te slepen. Volg zijn avonturen elke twee weken hier, op de site van The Free Fashion Challenge en op Twitter.
