Ik deed soms oddball klusjes voor mijn oudste broer. Broer was eigenaar van Jets&Props, een groothandel in vliegtuigmodellen. In 1996 verkocht hij tienduizend British Aerospace 146/Avro RJ modellen in Sabena kleuren aan de gelijknamige luchtvaartmaatschappij in Brussel. Het ging om in Schotland geproduceerde bouwpakketten. Helaas was er een foutje ingeslopen. De beschildering van de motoren was niet helemaal correct. Twee ervan hadden een andere beschildering moeten hebben. Sabena niet blij, mijn broer evenmin en de Schotse producent al helemaal niet. Net voor iedereen het niet meer redde zonder dagelijks een fles andere Schotse export, werd een oplossing gevonden. Oddball klusjesman zou naar Brussel afreizen om de zaak op te lossen.
De oplossing bestond uit het ter plekke tienduizend doosjes 146/RJ open pulken, twee foute Textron-Lycoming turbofans uit een zakje frunniken en vervangen door twee correct beschilderde exemplaren. Daarna zakje dicht en terug in doosje. Dit tienduizend keer. Tegen een passende vergoeding leek het me wel een aardige klus. Ik kon een auto krijgen, maar koos Z. De twinigduizend motoren pasten net in een grote tanktas. Vol kon ik er laag op het Tomaselli stuur net overheen kijken dus het kon best een leuk uitje worden.
Op een niet aangekondigd stuk diep uitgevreesd beton ergens in een Antwerpse afritbocht na, wás het een aangename tocht. Voor zover snelwegen aangenaam zijn. Mocht ik daar onvoldoende opwinding op hebben gevonden, maakte de adrenalinestoot bij de wobble op de langsgroeven een hoop goed. In Brussel eerst een hotel gezocht. Zoals gewoonlijk was ik in no-time verdwaald. Ter verdediging, mijn logica van hoe ouder de bebouwing, hoe dichter je in het Centrum bent, werkt niet in Brussel. Daar kan hypermodern pal naast koloniaal klassiek staan. Ik zocht raad bij de inboorlingen en vond uiteindelijk een betaalbaar hotel bij Manneke Pis om de hoek.
De volgende dag op naar de Sabenaloods net buiten Brussel om met de oddball klus te beginnen. Zoals te verwachten bleek het geen interessant dynamisch, prikkelend afwisselend werk. Mijn tijdelijke werkkring had het bovendien druk met discussiëren over Dutroux, die net opgepakt was, dus van gezellige aanspraak bij prettige collega’s was evenmin sprake. Op een droogkloterige Sabena chef na dan. Als iemand hem vroeg wat ze met beschadigde spullen moesten doen, bijvoorbeeld een partij gevallen Sabena koffiemokken in puzzelvorm, zei hij onveranderlijk “is voor de Kinshasa vestiging”. Er was wat deze chef betrof weinig veranderd in België sinds Leopold II het goed met Congo voorhad.
Groovy trip
Bij een aangenomen klus voor een afgesproken prijs kun je je eigen werkschema aanhouden. Ik kon business&pleasure prettig mengen. ‘s Ochtends om een uur of tien beginnen, tot half acht Textron-Lycomings ompulken en vanaf half negen schoongespoeld omgekleed Brussel induiken. Afhankelijk van het vermaak duik je vervolgens vroeger of later, meer of minder vrolijk je nest in om het de volgende dag allemaal opnieuw te doen. Tot de motoren op zijn.
Het leek een Chinese muur, maar na vijf of zes dagen was de klus geklaard en kon de terugreis worden aangevangen. Hoewel ik geen echte deadline had, was het wel prettig als ik de klus binnen x-dagen klaarde daar ik uitgenodigd was voor de veertigste verjaardag van een oude vriend. De vriend van de Luxemburgtocht. Zijn vrouw leek het wel leuk als oude vrienden uit lang vervlogen tijden verrassend zouden opduiken. Ik was net op tijd klaar en dook om een uur of zeven ‘s avonds met achtduizend toeren uit de Laser vier-in-een op.
Gezien de uitmonstering in leer, met rugzak en tanktas, vroegen de oude vrienden waar ik in hemelsnaam vandaan kwam? “Oh, uit Brussel” zei ik zo nonchalant mogelijk. “Vakantie?” was de vervolgvraag. “Neuhh, klusje” was mijn antwoord. “Klusje? Wat voor klus?”. “Mwoaahh, twintigduizend jetmotoren vervangen” zei ik licht verveeld.
Wél in correcte Sabena special livery Avro RJ-100 (foto: www.sabena.com -Marc Schaeffer)
