Het is me niet zozeer een doorn in het oor maar meer een doorn in het oog. Sporters, en in het speciaal voetballers, die hun kaken stijf op elkaar houden wanneer de volkshymne wordt gespeeld. En het gaat mij niet zozeer om het ‘gebrek aan respect’ voor je land, maar om het plaatje. Om je supporters in elk geval het gevoel te geven dat er bij jou niets te halen valt. Want potdomme, zingende sporters stralen wat uit. Zingende voetballers stralen wat uit. Iedere keer weer hoop ik rugby-achtige taferelen te zien van spelers die elkaar eens even goed beetpakken en helemaal opfokken. Stijf van de adrenaline. En ik, als fan, als liefhebber, als supporter, weet dat het dan goed komt.
Halfbakken toestand
Maar wanneer ik de halfbakken toestand van Oranje zie word ik bang. De lippen gaan lafjes wat heen en weer. Van Bommel blaast wat. Heitinga probeert er nog iets van te maken. Ibrahim Afellay (ik weet het, een heikel puntje. Is dit wel zijn volkslied?) kijkt strak voor zich uit. Van Persie, beste speler van de Premier League, doet niets. Staat maar wat te staan. Iets wat de Serviër Adem Ljajic voor de oefenwedstrijd tegen Spanje ook deed. Inmiddels is-ie verbannen uit de nationale ploeg. Regel daar is: meezingen, en anders naar huis. Een vrij radicale oplossing. Zo ver hoeft het van mij nu ook weer niet te gaan.
Zingende Zweden
Ik was benieuwd naar de situatie in Zweden (ik zit er nu toch) en wat blijkt; ook hier is het een issue. Bondscoach Erik Hamrén heeft brieven (en e-mails) van bezorgde fans gehad na de oefenreeks de afgelopen weken. Ze waren niet tevreden over het zingen van de Zweedse spelers. En ze waren vooral teleurgesteld in captain (nota bene zoon van een Bosnische vader en een Kroatische moeder). En Hamrén had een opvallend goed en dooracht antwoord over het gebrek aan respect wat zijn spelers zouden tonen. Een vrij vertaalde quote uit Sportbladet:
“Ik wil de spelers graag zien zingen, maar de keuze van spelers die dat niet doen respecteer ik volledig. We hoeven niet allemaal identiek te zijn zijn. Je kan respect tonen voor het land waarin je bent opgegroeid in zonder het volkslied te zingen. Als ik alleen spelers op zou stellen die het volkslied zouden zingen, dan houden we er niet zo veel over.”
Heren voetballers
Laat ik me even tot de voetballers zelf richten. Of het nou de WK-finale is of een potje om des keizers baard; laat nou eens zien dat je trots bent. Dat je blij bent dat je voor je land uit mag komen, dat je laat zien dat je er alles aan zult doen om je land, je volk, in extase te brengen. Uit volle borst, graag.
Ik weet, heren voetballers, dat het moeilijk is om iets van het Wilhelmus te maken. Het Portugese strijdlied versla je niet. Of de Italianen met hun wereldberoemde hymne. En de Brazilianen zingen zelfs verder wanneer de muziek al is gestopt. Maar jongens, jongens. Probeer er in elk geval wat van te maken. Ik wil jullie horen. In de huiskamer, op het plein. Vreet op die camera. Laat zien wat jullie waard zijn.
