Laat ik maar met de deur in huis vallen, we gaan het Europees Kampioenschap niet winnen. Sterker nog, de kans is groter dat we van Duitsland en Portugal verliezen en er in de eerste ronde al uitgaan. De reden: Nederland komt door het opgetrokken mediacircus niet meer toe aan fatsoenlijk voetballen.
Gisteren was misschien wel het voorlopig hoogtepunt van het mediacircus, het bezoek aan Auschwitz. Ik erken dat het onder de aandacht brengen van de verschrikkelijke dingen die er zijn voorgevallen goed is, maar waarom er zó prominent de media gezocht wordt gaat mijn pet te boven. Oranje is meer dan ooit een bedrijf geworden, met meer dan 16,5 miljoen aandeelhouders. En het EK is een grote aandeelhoudersvergadering.
De voorzitter van het Nederlands voetbalbedrijf is allang niet meer Bert van Marwijk. De marketingafdeling heeft het bedrijf overgenomen. Johan Derksen, Jack van Gelder en Bert Maalderink doen hun uiterste best om de spokesman van het volk te worden. Het resultaat hiervan is dat er ellenlange persconferenties worden gegeven waar tot in den treure gezaagd wordt over of Mathijsen toch niet de mogelijke kwartfinale tegen Rusland gaat halen. Een dieptepunt in de sportjournalistiek.
In de tussentijd wordt er door de 23 geselecteerde Nederlandse voetballers getraind in het stadion van Wisla Kraków. Of getraind, in de helft van de gevallen is het een applausshow waarbij Oranje zich laat toejuichen door een bont gezelschap van Polen en Nederlanders. De gratis kaarten waren snel vergeven en er werd zelfs grif betaald voor valse kaarten. De wereld op zijn kop, of verwachten de toeschouwers dat het trainingsspektakel wel eens groter zal zijn dan tijdens de wedstrijden in de poulefase?
Tijdens die vele showtrainingen krijgt Oranje nauwelijks de kans serieus aan de weg te timmeren. Meer dan wat simpele oefeningen, een rondo en een partijvorm is het niet. Maar gelukkig staat een regiment journalisten klaar om verslag te doen van deze hoogstandjes, maar bovenal ook van de wave die door het stadion gaat.
Gelukkig kunnen we aan het eind van de dag nog even resumeren in een van de praatprogramma’s of sportjournaals. Bert Maalderink mag net voor zevenen nog even zijn Bert en Ernie-vraagjes stellen en vervolgens kunnen we door naar een avondprogrammering vol journalisten en sportfanatici die hun eigen bevindingen over de dag nog willen delen. Hoera!
Ik zou het ook nog kunnen hebben over de uitzwaaiwedstrijden tegen grootmachten als Bulgarije of Noord-Ierland, maar volgens mij hoeft dat niet meer en is de boodschap duidelijk.
Had Nederland nu maar voor een andere aanpak gekozen. Geen uitzwaaiwedstrijden, geen openbare trainingen met ellenlange persconferenties en geen persmomenten voor elke scheet die er wordt gelaten. Had achter gesloten hekken getraind en onze jongens klaargestoomd voor de poule des doods. En had bovenal Kees Jansma alle pers laten opvangen zodat het mediacircus niet ons voetbal om zeep zou helpen. Op deze manier is hét Nederlands bedrijf snel failliet.
Michiel Bakhuizen heeft geen vertrouwen in het Nederlandse team maar wel in de nieuwssite Blik, waar dit stuk eerder verscheen.
