U ziet het goed, Brulding staat niet tussen aanhalingstekens. Hierover, meer later. Eens moest dit gedrocht van eigen bodem toch een keer langskomen ondanks dat het zo’n beetje uit het nationale geheugen is gewist. Sommigen herinneren zich hooguit nog wat rare achteruitrij-races op tv, en indertijd logen de (flauwe) grappen er niet om. “Daffodil: snelste auto ter wereld, altijd vóóraan in de file.” Of deze, “Daffodil: truttenschutter met jarretelaandrijving.” En dat laatste, die jarretelaandrijving, was nu juist de reden waarom het wél brulde. Niet luid. Vaak onbenut zelfs gezien het soort mensen dat er veelal in reed, maar de Constant Variabele Transmissie (CVT) aka Variomatic maakte dat het gas tot de vloer niet alleen hoge toeren opleverde, maar ook vasthield. Wat er aan bescheiden koppel in zat, werd zo ten volle benut. Het hielp niet. Deze Hollandse bloem werd nimmer cool.
DAF 600
Variomatic
Eigenlijk heette alleen het luxere DAF 750 (export)model Daffodil, maar dit werd in de volksmond de soortnaam om achter te vloeken. Eerst tussen 1959 en 1963 achter de DAF 600. Vanaf 1961 kon je nagels gaan bijten bij het volgen van een DAF 750. In hetzelfde jaar werd de lijn ergernissen iets luxueuzer uitgebreid met de Daffodil, die nieuw tot in 1967 achterliggers vroeg oud maakte. In dat jaar nam de DAF 33 deze rol over en dit model bleef tot 1974 voor verdere razernij zorgen. Allen ergerden met een tweecilinder luchtgekoelde boxermotor. De 600 op een 22 pk 590 cc blok. Opgeboord naar 746 cc irriteerden 28-30 pk in de 750, Daffodil en 33. Een paar meer in de sportieve ‘S’ poging (titelfoto), met 762 cc voor 36 (SAE) pk, waar we het verder maar niet over zullen hebben. Dat de wiki-pagina ervan op twitter past zegt voldoende.
DAF Boxer
Niet cool dus. Helaas besmeurde de reputatie van de Daffodil eigenlijk alles wat daarna uit de fabriek kwam. Zeker als dit met een Variomatic aandrijving gebeurde. Gebeurde dit in de Daffodil met nogal slappe riempjes die weinig vermogen aankonden, latere versies kregen stevigere kunststof- of stalen banden, waar je wel degelijk mee kon brullen. Eén van de bloemnazeten, een DAF 55 Marathon, afgeleid van de in 1966 geïntroduceerde DAF 44, variomaticte toch maar mooi naar een 17e plaats in de 1968 London-Sydney Rally. Honderd teams verschenen aan de start voor deze toen als moeder aller rally’s omschreven 16.500 kilometer lange monstertocht. Slechts 56 equipes bereikten Sydney, en de bruldaf was er een van. Een resultaat om trots op te zijn. Veranderde deze en andere bruldafs DAFs reputatie? Helaas niet, de 44, 55 en 66 bleven truttenschutters met jarretelaandrijving.
De reclames hielpen ook niet
TopGear (?) DAF 600
CVT werking
