Is het je wel eens opgevallen dat er bijna altijd dolenthousiaste mensen op de achtergrond staan als een presidentskandidaat een speech geeft? De Amerikaanse campagnes noemen dat ‘human wallpaper’. Je staat misschien vooraan, maar het is een minder goede plaats in het publiek want je kijkt tegen de achterkant van de politicus aan terwijl hij aan het speechen is. Toch is het een eer om daar te staan. Wanneer fragmenten van de speech op tv worden vertoond, sta jij prominent in beeld. Dat weten de campagnes natuurlijk ook en daarom wordt het human wallpaper strak geregisseerd. Bij een McCain-Palin speech waar ik aanwezig was vier jaar geleden, zag ik hoe een campagnemedewerker een uur lang zorgvuldig bezig was met de samenstelling van het human wallpaper.
Het human wallpaper moet namelijk wel representatief zijn. Bij de rally van McCain in Pennsylvania stonden er in eerste instantie geen Latino’s in. Op zich niet gek want in Pennsylvania zijn vrij weinig Latino’s en de Latino’s die er zijn stemmen waarschijnlijk niet op McCain. Maar de speech wordt ook landelijk uitgezonden en dus kon de campagne het zich niet veroorloven om geen Latino in beeld te hebben. Het publiek werd afgestruind en uiteindelijk werd er een dame (in de foto hieronder in het blauw) gevonden die voldoende leek op een Latina. Zij mocht tot haar eigen vreugde plaats nemen in het human wallpaper.
De vrouw in het midden mocht plaatsnemen in het human wallpaper omdat ze er uitzag als een latino
De campagne vindt het belangrijk dat het representatief is omdat beelden vaak meer communiceren dan woorden. Waarschijnlijk zal slechts een klein fragment van de speech het tv-nieuws halen. Dan moet wel duidelijk zijn dat Amerikanen ongeacht afkomst of etniciteit achter John McCain staan. Letterlijk achter John McCain staan, welteverstaan.
Human wallpaper heeft voor de campagnes een ander voordeel: het zorgt ervoor dat de speech beter ontvangen wordt. Wanneer kiezers een kort fragment zien, horen ze niet alleen het applaus. Ze zien ook hoe grote aanhangers uitbundig aan het juichen zijn. Dat enthousiasme werkt aanstekelijk. Als je gewoon een statische achtergrond hebt, krijgt de kiezer dat niet mee.
In tegenstelling tot de Latino werden de meeste mensen in het human wallpaper niet zomaar uit het publiek gevist. Het zijn vaak mensen die zich al tijden vrijwillig inzetten voor de campagne en die nu beloond worden met deze ereplek. Na afloop van de speech worden ze vaak als eerste begroet door de presidentskandidaat en mogen ze de hand schudden van de kandidaat.
Toch kan het leven soms hard zijn. De man die het human wallpaper regisseerde bij de McCain-Palin rally knikkerde er een wat sullig ogend jochie uit. Voordat de rally begon was de campagnemedewerker steeds bezig met foto’s te nemen vanaf de positie waar de tv-camera’s staan opgesteld. Naar aanleiding daarvan moest het jochie het veld ruimen. Niet representatief genoeg waarschijnlijk.
Nederlandse campagnes zijn vaak minder strak georganiseerd en het komt op ons al snel als overdreven over. Maar je waardeert pas echt hoe belangrijk dit is als het een keer misgaat. Toen het campagneteam van George W. Bush eens een jochie niet een andere plaats gaf, ervoeren ze hoe dit de boodschap van de speech totaal kon overschaduwen. Dat lot werd McCain bespaard gebleven dankzij een strak optreden van zijn campagnemedewerkers.
Victor Vlam is redacteur van de WarRoom en geeft in een zesdelige serie elke donderdag een kijkje achter de schermen van de Amerikaanse campagnes. Deze verhalen maken onderdeel uit van zijn lezingen over Amerika die hij geeft voor bedrijven, overheid, politieke partijen en andere organisaties.
