Wanneer je East End, Londen, nadert, komt de geur van wierook je al tegemoet. ‘Bananas, one pound!’, roept de marktkoopman vanachter zijn fruitkraam. Hij is niet de enige die vruchten verkoopt, overal om hem heen staan kramen met fruit en groeten omringd door gesluierde vrouwen en mannen met baarden. “Here, come try a ring”, roept een Indiaase man naar een ieder die zijn sieradenkraam voorbij loopt. Op een soort tafeltje liggen kitscherige armbanden uitgestald. Nep goud.
Een wandeling door Whitechapel Road doet vermoeden alsof het Midden Oosten naar Londen is verhuisd. Toch is het ‘ gewoon’ East End, een achtergestelde wijk in Londen, vlakbij de toeristische trekpleisters. Op een steenworp afstand van de arme buurt ligt het spiksplinternieuwe luxe Stratford Stadium, waar de Olympische Spelen over ruim een maand plaatsvinden. Het lijkt heel mooi, maar de voornamelijk Indiase en Pakistaanse bevolking van East End denkt daar anders over. Er heerst onvrede.
Buckingham Palace
“Very unhappy, very unhappy”, is alles wat de verkoper uit weet te brengen. Het merendeel van de East Enders is niet over de Spelen te spreken. De man praat gebrekkig Engels en schudt meerdere malen zijn hoofd. De Olympische Spelen zouden meer banen moet creëren in de buurt waar de werkeloosheid hoog is. De beloofde banen zijn er echter nooit gekomen. In 2003 was 11,7 procent van de bevolking in East End werkeloos. Landelijk gezien was dat cijfer 5,1 procent.
Londen zag de Spelen als een kans om East End aan te pakken. De route van de Olympische marathon zou ook door Whitechapel Road gaan, en de finish zou in het Stratford Stadium zijn. Die belofte is nu van de baan. De verkeerchaos die de marathon teweeg zou brengen, zorgt ervoor dat de atleten straks bij Buckingham Palace finishen.
‘Olympics are for the rich’
Overal langs de straat staan vervallen buitenlandse eettentjes met noodles, curry en kip. Uit iedere zaak komt dezelfde ritmische muziek. De wijk is niet onderhouden en op bankjes liggen zwervers. Wat meteen opvalt, is de grote East Londen Mosque. Een mooie en kleurrijke moskee die niet past bij de rest van de buurt. In de typisch Engelse pub ‘The White Hart’ zit Bob te genieten van een pint. Ook hij is niet te spreken over de Spelen. “The Olympic Games are good for the country. Not for East End”, vertelt hij.
Vanachter de bar klinkt er een tegengeluid. Tom Mulligan, pubeigenaar van ‘The White Hart‘, bemoeit zich met het gesprek. De Spelen hebben voor hem wel voordelen. Het Olympisch vuur komt zo goed als voorbij zijn zaak. Mulligan verwacht daarom tijdens de Spelen veel Guinness te tappen. “But hey, I have a business to run. I think The Games are great.” “The Olympics are for the rich, not for the poor. It’s a commercial event. The companies got the jobs”, is het weerwoord van Bob.
Daphne van Breemen en Merel de Bruijn zijn tweedejaars studenten aan de FHJ Tilburg en zijn enkele dagen in Londen, op zoek naar het verhaal achten de Olympische Spelen van 2012. Volg hen ook via hun eigen blog.
