Er zijn van die momenten dat je met strak neergeslagen ogen en diep gebogen hoofd over straat fietst. Omdat de regen met bakken uit de hemel op je onbeschermde hoofdje valt. Of omdat je net een make-up advies bij de Douglas hebt gehad en je hoopt dat niemand je pauwblauwe oogleden en oranje lippenstift ziet. Het zien die momenten dat dit ineens opvalt.
Street Art
Of in de wat stoffiger Nederlandse term: straatkunst. We kennen het allemaal, want we zijn allemaal wel eens op straat. En iedereen weet wat het is. Dat is wel zo prettig, want dan hoeven we niet wéér die discussie over ‘wat kunst is’ aan te gaan.
Vroeger was straatkunst een net standbeeld in het park of een stalen rotondekoe in opdracht van de gemeente. Op sommige plekken heeft een anonieme kunstenaar de gemeente aan zijn laars gelapt en een eigen kunststukje neergezet. Met soms zeer aandoenlijke gevolgen.
In de Amsterdamse Kinkerstraat verschenen in 2009 stiekeme kabouterdeurtjes op het betonnen straatmeubilair. Helaas maakte de stadsreiniging er een einde aan. In Eindhoven is er een soortgelijk geval, maar daar ziet de gemeentereinigingsdienst het juist als haar taak om het huisje schoon te houden. Het is de betonnen paal met het kabouterhuisje van Big Daddy Gun.
Muurkunst
Naast standbeelden verschenen er gedichten op blinde muren van huizen. De een op een wat geslaagder locatie dan de ander. Sommige blinde muren staan ergens in een duister hoekje. Ga daar maar eens voor de lol poëzie staan lezen. Dan liever op een plek waar je toch al rondhing. Helaas verdwijnt een groot favoriet langs het spoor van Utrecht naar Amsterdam langzaam achter bouwprojecten. En geluidswallen met graffiti.
Onlangs verscheen er een blog van Jan de Parkmanager (blijkbaar zijn internethoedanigheid), waarin hij vertelde hoe graffitikunst zijn uitzicht aan de Utrechtse Loevenhoutsedijk behoorlijk opfleurde. Graffiti is niet nieuw. Dat het beschouwd wordt als kunst weer wel, en sinds Banksy is het zelfs een beetje High Art geworden.
Stoepkrijten
Een nieuwe trend in Street Art is ‘stoepkrijten voor profs’, om het zo maar te zeggen. Straatkunst, maar dan echt óp de straatstenen. De aloude kunst van de ‘trompe l’oeil’ herleeft – maar waar vroeger vooral op muren werd geschilderd, is nu de straat de ondergrond.
Op Facebook deed een half jaar geleden een Franse foto de ronde waarin een aantal kunstenaars werkten aan een straatschildering met playmobil in de hoofdrol. Een aantal maanden later pikte The Guardian het kunstwerk op en besteedde er een artikel aan. De stoepkrijters bleken Nederlandse straatkunstenaars.
In dezelfde 3D stijl, maar nog fabuleuzer, zijn de stoepgekrijte afgronden die nu overal ter wereld tevoorschijn komen. Driedimensionale straatkunst om doorheen te vallen. Dit zijn enorme projecten, waarbij verschillende kunstenaars samenwerken en het hele proces op de foto zetten.
Street Art is er niet altijd om te imponeren. De diep over het stuur gebogen fietser kan zich fijn laten overrompelen door de anonieme kunstenaar die overal in Utrecht met een klein geschilderd gouden schaartje verkeersstrepen doorknipt. Alsof hij of zij de stad zou willen openen.
