Een van de opvallendste kenmerken van de Grieken is hun trots. Er zijn weinig volkeren die zo trots zijn als de Grieken. Dat wordt ze van jongs af aan met de paplepel ingegeven: de Grieken zijn de grondleggers van de Westerse beschaving. Zij hebben de democratie uitgevonden, de Romeinen hun cultuur gegeven en de liefde voor de filosofie komt ook bij de Grieken vandaan. Elk Grieks kind wordt opgevoed met een superieur gevoel en elke Griek kan een waslijst aan gebruiken en woorden opnoemen die zijn oorsprong vindt in de Griekse oudheid.
Met passie en trots staan ze voor wie ze zijn. Zij hebben hun stempel gedrukt op de wereldbeschaving. Griekenland zelf is één groot museum en de toeristen die jaarlijks binnenstromen bevestigen daarmee dat ‘trotse superieure’ gevoel. Het is ook een conservatief volk. De Grieken willen graag behouden wat ze hebben en blijven zich tot op de dag van vandaag vereenzelvigen met hun geschiedenis. Ze luisteren nog steeds naar muziek waarin hun helden bezongen worden en geven hun kinderen de naam van opa of oma.
Tradities doorbreken
Het zit er zo ingebakken dat je hemel en aarde moet bewegen om iets te doorbreken. Dat heb ik zelf ondervonden toen ik mijn zoon niet naar zijn Griekse opa wilde vernoemen. Griekenland had al miljoenen ‘Dimitrissen’, die naam was veel te gewoon in mijn optiek. Maar zo eenvoudig is het niet om de aloude namentraditie, waarin de Griekse trotsheid eveneens is geworteld, te veranderen. Ondanks dat mijn schoonfamilie heeft geaccepteerd dat hun kleinzoon niet de naam van zijn grootvader doorgeeft, als tegemoetkoming is zijn tweede naam Dimitris, zijn er genoeg Grieken in het dorp die er maling aan hebben en hem steevast enkel aanspreken met Dimitri.
Het toont in mijn ogen aan dat dat superieure gevoel van “wij laten ons niet dicteren” en “we laten een een ander niet bepalen wat wij moeten doen” in de genen van de Grieken zit. En daarom zijn de Grieken nu meer dan ooit gekrenkt. Sinds het uitbreken van de crisis heeft de hele wereld een mening over ze. Alle Grieken zouden “lui en corrupt” zijn en “belasting betalen doet al helemaal niemand.”
Ondanks dat de Grieken bekend staan om hun gastvrijheid en optimistische inslag heeft een groot deel van hen afkeer gekregen van Europeanen. Het enige wat buitenlandse dwang met de Grieken doet is ze in het harnas jagen. Waardoor de gewenste en broodnodige verandering zo moeilijk te realiseren is. Griek zijn betekent: wat je ook doet, je laat je door niemand ooit ergens toe dwingen. Dat dat zich nu meer dan ooit tegen de Grieken keert deert ze niet, want hun trots is in het geding.
Geloven in wonderen
Argwaan en het gebrek aan toekomstperspectief hebben van Griekenland een manisch-depressief land gemaakt. Een groot deel van de bevolking reageerde woedend op de uitlatingen van Christine Lagarde van het IMF toen ze vlak voor de verkiezingen zei dat haar sympathie meer uit gaat naar arme kinderen in Afrika dan naar de Grieken met hun bezuinigingsmaatregelen. Haar facebook site werd bestookt door meer dan tienduizend boze Grieken en Evangelos Venizelos, de leider van de socialistische partij Pasok, zei: “Niemand mag de Grieken vernederen tijdens de crisis.”
Ondanks dat de hele wereld over de trotsheid van de Grieken walst blijven ze desondanks in wonderen geloven en zijn ze ervan overtuigd dat ze uiteindelijk als overwinnaars uit deze bittere, vernederende strijd zullen komen. Het is nu meer dan ooit tijd om hun trots enigszins om te buigen en gewoontes te doorbreken.
Het land van de opgravingen zon, zee en Griekse goden zou er goed aan doen weer te gaan geloven in creativiteit en ondernemerschap en dat buiten de landsgrenzen te exploiteren. Promoot de schoonheid van het land en de Griekse cultuur, op een aantrekkelijke manier, zodat massa’s toeristen weer meer dan ooit voet op Griekse bodem willen zetten. Want het toerisme is uiteindelijk de enige motor van de Griekse economie.
CC-Foto: ‘EEPaul‘
