Als je alleen maar dénkt aan een eigen website oprichten, dan krijg je ze al voor de kiezen: de mensen die je een “mooi voorstel” willen doen. Het zijn lang niet altijd de meest obscure bureau’s die altijd bereid zijn je van wat “gratis mooie content” te voorzien en menig redactie-mailbox loopt dan ook vol met mails van een keur aan marketing- en PR-bureau’s. Je kunt je afvragen wie er nu daadwerkelijk op dit soort mails zit te wachten en wat nu überhaupt de verwachtingen zijn van zo’n bureau dat een mailing uitstuurt. Misschien hoopt men op die paar procent website-eigenaren die denkt “dat is mooi meegenomen” en blijft men daarom dergelijke onsmakelijke voorstellen rondsturen. In dat geval is het natuurlijk pure spam, maar ook wanneer het succespercentage een stuk hoger ligt wordt het tijd dat de branche als geheel eens actief afstand neemt van dergelijke praktijken. Nu blijft het nog bij individuen die op Twitter hameren op zaken als “goede PR”, maar waarom nemen brancheorganisaties niet zelf het voortouw?
Mooie verhalen
Het rondsturen van persberichten gebeurt sowieso redelijk willekeurig, ook zonder de pure spammers kun je omkomen in de lading aan mails die je elke dag bereikt. Daarvoor hoef je ook echt niet in de redactie van een landelijk dagblad (wat is dat?) te zitten. De “mooie stukken”-stuurders maken het echter nog een stukje bonter. Heb je een paar keer iets over kleding geschreven? Dan krijg je vanaf nu aan elke week een artikel over een modeshow, dat een “aanvulling voor jouw website” is, toegestuurd en dat hoef dan je alleen nog maar over te nemen. Met een beetje geluk haal je er nog een goodiebag (“Die je kunt verloten!”) mee binnen. U kunt zich voorstellen dat de gemiddelde website-eigenaar nu zijn lol al niet op kan. Een gratis goodiebag, én gratis content om te plaatsen; wat een aardige types zijn die publiciteitsmensen toch! Wanneer je de mensen er dan attent op maakt dat een advertorial natuurlijk betaalde content is, is de geveinsde naïviteit vaak hilarisch. Alsof je eigenlijk blij zou moeten zijn met de gunst van de PR-stagiair in kwestie die je toch heel mooi gewoon gratis tekst had toegestuurd.
Een andere email’pest’ is het ‘linkruilen’. Vroeger bestonden er van die ‘webrings’, een serie sites over hetzelfde onderwerp met een banner waardoor je altijd standaard naar een willekeurige ‘partner’ doorlinkte. Op je “link” pagina had je dan verder altijd nog een serie links naar vrienden en nog wat van die dingen. Menig internetbeunhaas dacht toen én denkt nu nog steeds dat het best een goed idee is om actief mensen te gaan aanschrijven om lekker links te ruilen. Dat is goed voor SEO enzo. De andere variatie hierop is dat je een “aantrekkelijke dienst” aanbiedt waar de ander zeker naar toe moet linken omdat deze de website-bezoekers dan zo een “waardevolle aanvulling biedt”.
Nee! Ga weg! Er zijn dus mensen die als werk hebben dit soort dingen uit te sturen en ook met hun strakste gezicht de binnenkomende replies te beantwoorden. Waar zijn we dan in hemelsnaam mee bezig? Het is natuurlijk een gevecht tegen de bierkaai. U als goedbedoelende website bezoeker, adverteerder, PR-man of reclamejongen doet zoiets niet en de mensen die het wel doen blijven toch wel doorgaan. Maar u heeft er wel last van, ook uw inhoudelijke berichten verzanden in de stroom aan emails die elke redactie elke dag bereikt. Het is tijd voor drastischer, en vooral duidelijker stappen.
Branche
Een oproep aan branche-verenigingen heeft wel iets weg van een laatste poging: als laatste redmiddel hen aanspreken die er ook niet direct verantwoordelijk voor zijn. Dat is het dan ook misschien wel, maar een duidelijke stel richtlijnen en werkwijzen is wel datgene dat het hardst nodig is. En dan niet ergens een lijstje met richtlijnen op de website, maar direct op de voorpagina vijf punten: BAM, zo werken wij! Oh, u heeft als branchevereniging natuurlijk de bovengenoemde internet-jojo’s al lang geweerd, maar check voor de gein nog maar even: of echt niemand van uw leden zich aan dit rondstuur gedrag schuldig maakt. Daarna die regels online, niemand zeuren, want iedereen weet wat het netste is, en dan actief promoten. Dat je ook mensen aanzet om actief duidelijke specifieke informatie aan redacties en redacteuren toe te sturen, dat mag best. Lekker relevante informatie: je gebruikt het niet altijd direct, maar hoe mooi is het als je dat toch later weer in een bericht kunt gebruiken? Geen mooie verhalen, geen goodiebags, geen linkruil, geen waardevolle aanvullingen, maar gewoon eerlijke bruikbare informatie. Daar moet toch iedere branchevereniging “ja” tegen moeten kunnen zeggen?
CC-Foto: Joan Campderrós-i-Canas
