Ha die Mies!
En weer ging het peloton onderuit in de laatste paar kilometer gisteren. We raken er al bijna aan gewend, sprinters die zich een weg naar de finish stuiteren. Als je zoals ik nogal huiverig bent voor zo’n razend peloton en dus altijd door je oogharen naar de tv kijkt, mis je vaak de precieze aanleiding. Gaf Veelers Farrar een kwak of dook Farrar een gat in dat er niet was? Pas na het bekijken van de herhaling leek het vooral de onhandigheid van de Amerikaan zelf te zijn die hem voor de derde(!) maal deze Tour op het asfalt deed belanden. Zijn woedende bestorming van de ploegbus van Veelers lijkt achteraf bezien dan ook onterecht. Maar Farrar had toen de herhaling nog niet gezien natuurlijk. Als je met 60, 70 in het uur naar de streep sprint kijk je waarschijnlijk ook door je oogharen. Frustratie, adrenaline en pijn doen gekke dingen met een mens.
Vanochtend werd Farrars ploegleider, Alan Peiper, geïnterviewd op de radio. Hij vertelde dat zijn renner bijna geen onbeschadigde huid meer op zijn lijf had. Zijn helm was in de val gebroken en hij had een bult op zijn hoofd. De vingertoppen van zijn hand waren er, zoals Peiper het verwoordde, afgevijld. Farrar had ’s avonds in zijn hotelkamer gehuild. Wij horen vaak de heldenverhalen van renners die met gebroken en bloedende lichaamsdelen maar doorfietsen en onze bezorgdheid nonchalant wegwuiven. Gisteravond zat er in een hotelkamer in Frankrijk een jongen die verschrikkelijke pijn had, alweer ongelooflijk teleurgesteld was, zich misschien wel schaamde voor zijn woede die dag en van al die ellende moest huilen. Geen superheld, maar een gewoon mens. Leve de gewone mens,
Leve de Tour!
P
Hola Poncke!
Precies! Leve de gewone mens. Ik hoop altijd dat de vluchters het peloton voorblijven bij monsterontsnappingen zoals vandaag. Het was ze gisteren bijna gelukt. De laatste vluchter werd volgens De Mart op ‘197 meter’ voor de streep voorbij gereden door de sprinters. All for nothing. Ze hebben in beeld gereden, dat wel, maar ik ben nu al weer vergeten wie het waren. Waarom proberen renners het toch steeds in de vlakke ritten? Zou het alleen voor de sponsors zijn? Of geloven ze echt dat ze de sprintersploegen kunnen voorblijven? Ontsnappingen op een vlak parcours slagen zelden.
Erik Dekker deed het in de Tour van 2000 drie keer. Drie variaties op de geslaagde vluchtpoging. De eerste keer rijdt hij weg uit een grote kopgroep die hij zelf heeft helpen ontstaan. Hij blijft de kopgroep voor en wint de rit met een gemiddelde snelheid van 46 km/u. Een paar dagen later wint hij weer. Al vroeg in de etappe ontsnapt hij met de Colombiaanse hardrijder Santiago Botero. Samen rijden ze ruim 200 kilometer op kop over een heuvelachtig parcours. Dekker is de mindere klimmer maar de betere sprinter. Hij klopt Botero in de laatste meters. En een week later blijft hij het peloton voor dat wordt aangevoerd door Jan Ullrich die het gat probeert dicht te rijden voor zijn ploeggenoot en sprinter Erik Zabel. Dekker heeft de Belg Mario Aerts in zijn wiel. Het peloton nadert snel, maar Dekker houdt stand en komt nét voor Zabel als eerste over de streep in Lausanne. Zijn derde overwinning.
Mooi was dat, 12 jaar geleden…
Maar zie! Er zat vandaag weer een Nederlander mee in de ontsnapping: Karsten Kroon. Kroon won in de Tour van 2002 de achtste etappe van Servais Knaven en Erik Dekker. Een geheel Nederlands podium. Volgens Wuyts zei Kroon na die overwinning: “Koersen dat is honderd keer starten in de hoop één keer te winnen.” Hup Karsten!
Maar successen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Door die grote valpartij zo’n 20 kilometer voor de streep die een ravage in het algemeen klassement aanrichtte, kwamen Mollema en Gesink ook op achterstand. En nog erger: Wout Poels uit de Tour. En ik had hem nog wel opgeschreven voor morgen naar La Planche des Belles Filles! Doodjammer. Een erg slechte dag voor het Nederlandse wielrennen. Wel weer een prachtige overwinning van de kleine reus tevens Terminator Peter Sagan.
Hup!
M
@MiesjeB en @Ponckster die irl Monique Huijdink en Anne Spapens-Hamminga heten, kijken elke dag naar de Tour en tikken ondertussen aan hun Tourboek dat verschijnt in het voorjaar van 2013 bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Zie ook www.100stetourdefrance.nl.
