Hola Poncke!
Volgens de oude klassiek Griekse dramawet moet een stuk voldoen aan eenheid van tijd, plaats en handeling. La Grande Boucle, het dramaspektakelstuk waar wij nu al een volle week naar kijken, tart die oude wet. Er is geen eenheid van plaats: het decor verandert voortdurend. Er is geen eenheid van tijd: als nummer 90 binnenkomt heeft nummer 1 de bloemen al in ontvangst genomen. Er is wél een dwingende verhaallijn die de handeling bepaalt: het parcours. En daarvan mag nooit worden afgeweken. Vandaag leidt het parcours de renners in de Vogezen naar een nieuwe beklimming met de prachtige naam La Planche des Belles Filles. De eerste bergetappe.
Het is een pittige beklimming naar het toevluchtsoord van de mooie 15e eeuwse meisjes. Onze dappere ridders van asfalt, spaak en zeemleer worden niet op de hielen gezeten door brute Vikingen maar door Vadertje Tijd met zijn onverbiddelijke zeis. De tijdslimiet zal deze Tour worden gehandhaafd. Zonder pardon. Zegt men.
En ze vlogen er bij bosjes af achter de trein van Sky: Leipheimer, Gesink, Mollema, Basso, Chavanel, Schleck, Horner, Klöden, Scarponi, Sammy Sanchez en Menchov. Maar Evans, Wiggins en Froome, Taaramäe en Nibali bleven vooraan. Wat is Froome goed! Twee kilometer op kop sleuren en ook nog winnen. Is hij net als in de Vuelta 2011 beter dan zijn kopman Wiggins?
Hup!
M
Ha die Mies!
Bij de eerste bergetappe bekruipt me hetzelfde schoolreisjesgevoel als bij de start van de Tour. Na het geweldige schouwspel van de machtige massasprints is het nu tijd voor de dunne mannen. Mannen met armpjes en beentjes waarvan je soms denkt dat ze wel moeten knappen als ze aan hun stuur sleuren en op de pedalen bonken. Dat je je afvraagt waar al die kracht vandaan komt bij zulke vedergewichten. De renners die we eerder deze week bewonderden, de mannen van staal, de jongens met aambeelden als benen, slepen hun voorheen zo nuttige werktuigen nu als ballast de steeds zwaarder wordende hellingen op. Je ziet ze bijna hulpeloos naar achteren zakken, elkaars gezelschap opzoekend.
Zouden ze zich afvragen waarom ze het zichzelf aandoen? Natuurlijk, er komen nog kansen voor ze, maar de mogelijkheid van een etappeoverwinning moet wel een verre droom lijken nu. De zoenen van de rondemiss, de bewondering van de mooie meisjes was voor hen nooit verder weg dan vandaag op de berg van de mooie meisjes. Wat zullen ze gevloekt hebben.
Ik vloekte niet vandaag. Want naast het aanmoedigen van favorieten en het chauvinistisch juichen voor landgenoten is er altijd nog het Tourpooltje. En warempel, de man die ik met grote twijfel toch selecteerde – en waarvan ik de klassementskansen al eerder deze week bij het vuilnis zette – die won vandaag de etappe. Hup Chris Froome, hup tourpooltje!
Leve de Tour!
P
@MiesjeB en @Ponckster die irl Monique Huijdink en Anne Spapens-Hamminga heten, kijken elke dag naar de Tour en tikken ondertussen aan hun Tourboek dat verschijnt in het voorjaar van 2013 bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Zie ook www.100stetourdefrance.nl.
