Volgens het Algemeen Dagblad, doorgaans goed ingevoerd als het om Feyenoord gaat, staat John Guidetti “stiekem bovenaan het lijstje” om de vacante spitspositie in te vullen. De vacature die nota bene ontstond omdat de jonge Zweed zelf weer richting Engeland vertrok. Het terughalen van Guidetti naar De Kuip zou een ondoordachte zet zijn.
Sprookje
Het avontuur van John Guidetti in Rotterdam was als een sprookje. Vanaf zijn eerste dag in De Kuip werd hij op handen gedragen. Of eigenlijk, hij overblufte zijn collega’s. Met zijn grote mond en dito zelfvertrouwen veroverde hij al snel een plekje op de bovenste tree in de pikorde. Daar het de selectie aan te weinig persoonlijkheid ontbrak om deze nieuweling op zijn plek te zetten kwam hij er mee weg. Hij kwam, zag en overwon.
Alles wat hij aanraakte leek in goud te veranderen. Dat wil zeggen, supporters én teamgenoten begonnen daar in te geloven. Vanaf dag één nam hij de penalty’s, bepaalde hij de sfeer én de muziek in de kleedkamer. Voor buitenstaanders misschien nietszeggend, maar juist die kleine dingen bepalen de hiërarchie in een voetbalteam. Het sprookje van de machtige prins John, die wanneer de tijd er rijp voor is het hele koninkrijk zal overnemen.
Hoop intikkers
Het is knap om als negentienjarige jongen twintig keer te scoren, waarvan driemaal achtereen een hattrick in een thuiswedstrijd. Er zaten een aantal knappe en belangrijke goals tussen, maar ook een hoop penalty’s en intikkers. Volgens Klaas-Jan Huntelaar is een doelpunt, intikker of niet, nooit toeval. Het is de kwaliteit van de speler om op de goede plek te staan en – met welk lichaamsdeel dan ook – doelpunten te maken. Toch geloof ik daar niet helemaal in.
Guidetti zat het afgelopen jaar in een flow. Hij werd gezien als de verlosser op wie zolang was gewacht. Alles wat hij deed of zei werd positief uitgelegd. Het verwachtingspatroon bij een eventuele rentree zal onbereikbaar hoog zijn. Nu hij als halfgod De Kuip heeft verlaten en heeft gesnuffeld aan een plekje bij grootmacht Manchester City is terugkeren het domste wat hij kan doen. Vorig jaar was de Eredivisie een mooie plek voor een leervol jaar, inmiddels is het een stap achteruit. Mensen verwachten prestaties waarvoor zelfs Jezus zou terugdeinzen. Na de tweede plaats van vorig seizoen is een vijfde plaats mét Guidetti in de gelederen ondenkbaar.
Streken
En natuurlijk had Guidetti vorig jaar al zijn streken. Het shirt dat uit ging waardoor hij de kraker tegen PSV miste, zijn vroegtijdige wissel tegen De Graafschap wegens onbehoorlijk gedrag. Hoe meer Guidetti omhoog werd geluld, hoe meer narcistische neigingen hij kreeg. Een miniatuurversie van Balotelli leek in de maak. Hij doet er alles aan om in de picture te staan. Zolang de prestaties er naar zijn zal je er niemand over horen, maar een seizoen als het vorige is niet nogmaals voor hem weggelegd. Puur voetbaltechnisch is de jolige Zweed écht niet zo goed als menigeen denkt. Zijn bravoure en werklust hielpen hem ervoor te zorgen dat elke klutsbal precies voor zijn voeten viel en elk schot op goal een doelpunt opleverde. Het houdt een keer op.
De mythe van Guidetti is Rotterdam-Zuid blijft in leven. Laat ze smeken en dromen over een elftal met de Zweed in de spits, maar laat dit vooral niet gebeuren. Het zal voor iedereen op een teleurstelling uitdraaien. Meer dan ooit zal de Grote-Guidetti-show worden opgevoerd, met alle gevolgen van dien. Wanneer de prestaties achterblijven en vreemde acties de overhand krijgen, knapt de zeepbel rondom het sprookje hard uiteen. Feyenoord moet op zoek naar een opvolger en het verleden laten rusten.
