Het aanzien dat agenten vroeger hadden is als sneeuw voor de zon verdwenen. Deels valt dit te wijten aan een verandering in onze maatschappij, waarbij elke vorm van gezag ondermijnd wordt. Leraren staan niet meer op een voetstuk, de huisarts wordt niet meer achteloos geloofd en ook oom agent heeft niet meer de status van voorheen. Een zorgelijke trend, al heeft zeker de laatste beroepsgroep daar zelf een behoorlijk aandeel in.
Negatief stempel
Er zijn nou eenmaal beroepen waar onze samenleving graag een negatief stempel op drukt. Het politievak is daar een perfect voorbeeld van. Hoewel iedereen begrijpt dat de blauwe petten onmisbaar zijn, spreken we er negen van de tien keer slecht over. De politie je beste vriend? Die vlieger gaat al lang niet meer op. “Die sneue figuren die om de hoek staan te controleren of er nog iemand zonder licht langs fietst. Laat ze echte boeven vangen!” Want ja, waarom zouden we te hard rijden en foutief parkeren niet gewoon standaard door de vingers zien? Wordt het een stuk overzichtelijker van enzo.
Maar toch. We mogen veronderstellen dat agenten op de hoogte zijn van de snelheid waarmee dingen tegenwoordig verspreid worden. Zeker wanneer je een beroep uitoefent waarbij twintig keer positieve publiciteit niet opweegt tegen éénmaal negatief de headlines halen, is het niet erg slim om in je uniform de aardappels af te gieten en even rustig uit te wateren. Neem daarbij recente voorbeelden uit Rotterdam en onze hoofdstad en we kunnen er vanuit gaan dat de populariteit van het korps er niet op vooruit zal gaan.
Collegialiteit
Niet alleen is het uitermate dom van de agent om in functie de regels te overtreden, hij zadelt zijn collega’s met een behoorlijk probleem op. Fiets na een willekeurige stapavond naar huis en je ziet onderweg talloze heren hun blaas ontlasten. Hoe gaan zij reageren als ze een bon krijgen wegens wildplasserij, terwijl in Nijmegen nota bene een ambtenaar de bossen van wat water voorziet? Een ondoordachte daad onder – naar ik mag hopen – hele hoge nood. Dezelfde hoge nood als de snelheidcontroleurs die Peter R. de Vries vorig jaar op zijn radar had?
De Nijmeegse vierdaags is een prachtig evenement. Niet alleen voor de duizenden deelnemers en hun supporters langs de route, ook voor de plaatselijke middenstand. Vele groepen militairen en agenten wandelen jaarlijks mee. Hobbymatig, maar ook om zo eens een andere kant te laten zien. Een menselijke kant. Dat een agent na een stevige wandeling zijn plas ergens kwijt moet is zo gek nog niet. Maar om het in uniform te doen in zo’n grootse massa is erg dom en ondoordacht. Het gaat er niet aanbijdragen dat de negatieve kijk op het politievak wordt aangepakt, zoveel is zeker.
Dit artikel verscheen eerder op Tekstroulette
CC-Foto: ‘Forrestjunky‘
