Hola Poncke!
Het werd geen onderscheidende tijdrit, zoals vooraf gehoopt door de Tourorganisatie. Op een vlak parcours door de ‘graanschuur van Frankrijk’, volgens Michel Wuyts, richting Chartres waar een van de mooiste kathedralen van Europa staat als je van een overdosis steunberen houdt. Kun je je nog het Palais Idéal van Ferdinand Cheval herinneren uit de 13e etappe?
In Chartres staat ook zo’n voorbeeld van naïeve bouwkunst. Het maison Picassiette werd gebouwd door Raymond Isidore, die tussen het vegen van graven door (dat was zijn werk) scherven van glas en porselein verzamelde en daarmee zijn zelfgebouwde huis versierde. Picassiette betekent bordendief. Zielig hè? Zo gaan ze in Chartres dus om met hun lokale artiesten.
Ik vind dat bolle, vormloze, nergens op lijkende tijdrithelmpje dat Sky gebruikt, maar een lelijk ding. Het lijkt nog het meest op een gedeukt pingpongballetje. Geef mij maar zo’n omgedraaide ravenkop met die scherpe snavelpunt in de nek. Zo’n helm die je dreigend aankijkt als je achter de renner rijdt.
Van Garderen trok zich niets aan van het boze oog want hij haalde zijn kopman Evans in: een letterlijke generatiewissel. Dat was pijnlijk. En Wiggins was superieur. Hij reed een uur, vier minuten en 13 seconden met een gemiddelde snelheid van 50 km/u. Niet normaal.
Hup!
M
Ha die Mies!
Ik heb het al eerder gezegd, maar wat is tijdrijden toch mooi. Zelfs zonder Cancellara en zonder echte spanning aan de top van het klassement blijft het een genot om naar te kijken. Bij de echte artiesten dan, bij voor hen die er geen talent voor hebben is het een martelgang, ook voor de kijker. Ze zitten te hoog, ze zitten scheef, ze zitten krom. Een beetje zoals wij met twee volle fietstassen en een slag in ons wiel.
Morgen is het zover Mies, de laatste dag. Ik kan het nog steeds niet geloven, het lijkt gisteren dat ik kraaiend van blijdschap naar de proloog in Luik zat te kijken. Zelfs die bizarre valpartij die het halve peloton nekte lijkt al weer eeuwen geleden. Morgen zit De Mart in Parijs, drinkt het peloton champagne en genieten wij van het laatste restje Tour en treuren we om het naderende zwarte gat. Die verschrikkelijke maandag, die moeder aller rustdagen. Die dag waarop zelfs de zomer die deze week eindelijk begint ons niet kan redden. Misschien moeten we morgen maar zo veel champagne drinken dat we de maandag overslaan. En de dinsdag. Misschien zelfs wel de woensdag. Ik wens ons alvast sterkte.
Leve de – snik – Tour
P
@MiesjeB en @Ponckster die irl Monique Huijdink en Anne Spapens-Hamminga heten, kijken elke dag naar de Tour en tikken ondertussen aan hun Tourboek dat verschijnt in het voorjaar van 2013 bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. Zie ook www.100stetourdefrance.nl.
