Doping en wielersport worden vaker in een adem genoemd dan je lief is. Meer dan eens test je favoriete renner positief, waarna hij zijn heldenstatus inruilt voor dat van een valsspeler. Vroeger genoot ik van renners als Alexandre Vinokourov, Francesco Casagrande en Danilo di Luca. Het waren uitgesproken renners met bijzondere prestaties en strijdlust. Tot het moment dat zij op doping betrapt werden.
Dezelfde status
Hoewel ze na enkele maanden schorsing hun rentree mochten maken, konden ze nooit dezelfde status verwerven als voor hun schorsing. Je gunde ze zelfs geen overwinningen en ereplaatsen meer. Ze hadden je immers besodemietert. Afgelopen donderdag was het weer zover: een voormalig dopingzondaar won na zijn schorsing een etappe in de Tour de France. Alejandro Valverde won nipt de laatste bergetappe in de Tour de France naar Peyragudes.
Alejandro Valverde nog zo een held uit het verleden. Op jonge leeftijd kon de Spanjaard al alles. Tijdrijden, klimmen en sprinten. Een grote toekomst lag in het verschiet voor de in Murcia opgegroeide ‘El Imbatido’, wat de onverslaanbare betekende. Bij de jeugd was hij inderdaad niet te verslaan en in zijn eerste jaren als prof behaalde hij al ereplaatsen in de Ronde van Spanje. Vanaf 2006 begon hij ook grote klassiekers als de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Valverde was een renner die zijn belofte waar leek te maken. Er hing alleen één grote schaduw over zijn prestaties. Sinds het uitkomen van Operacion Puerto werd zijn naam in verband gebracht met de gevonden bloedzakken in het laboratorium van dopingarts Fuentes.
Complot
Er bestond echter te weinig bewijs tegen Valverde om hem per direct te schorsen. Pas in 2009 raakte Valverde in de problemen. Tijdens de Tour de France van 2008, welke kort over Italiaans grondgebied trok, namen de Italiaanse autoriteiten DNA bij hem af. Dit DNA kwam volgens het CONI (Italiaans Olympisch Comite) overeen met één gevonden bloedzak bij Fuentes. Dit leverde Valverde een directe schorsing op Italiaans grondgebied op. Pas één jaar later, mei 2010, namen de UCI en de Spaanse Bond deze maatregelen van het CONI over. Valverde werd geschorst tot 1 januari 2012 en raakte zijn resultaten van 2010 kwijt. Normale procedure zou je zeggen: renner gepakt, renner geschorst. Toch zijn er enkele haken en ogen aan de hele dopingzaak rondom Valverde. Het lijkt een complot te zijn tegen één van Spanje haar beste renners.
Bij de inval van Fuentes laboratorium werden ongeveer tweehonderd verschillende bloedzakken met tal van codenamen gevonden. Opvallend is dat er bijzonder weinig renners daadwerkelijk geschorst zijn naar aanleiding van de inval. Weliswaar mochten veel coureurs niet starten in de Tour de France van 2006. Veel veroordelingen kwamen er echter niet. Vooral sporters buiten het wielrennen bleven ongestraft, waardoor het wielrennen wederom de zwaarste klap te verduren kreeg. Hoewel we niet zeker en precies weten welke sporters betrokken zijn bij de praktijk van Fuentes, gonst het van de geruchten en roddels. Zo heeft Fuentes zelf recent toegegeven dat als hij alles vertelde wat hij wist de Spaanse voetbalprestaties in een ander daglicht kwamen te staan. Tevens zouden volgens de geruchten ook Rafael Nadal en Fernando Alonso klant zijn geweest van Fuentes. De gehele Spaanse sporttop lijkt dus betrokken. Niet goed voor het Spaanse imago en een probleem voor het Spaans Olympisch Comite (COE).
Doofpot
Dit probleem werd opgelost door één zondebok aan te wijzen: de verlegen Alejandro Valverde. De verdachtmakingen waren er al en zijn schorsing op Italiaans grondgebied was de perfecte voorzet. Na zijn veroordeling keerde de rust terug rond Operacion Puerto,er wordt steeds minder over gesproken. Mensen lijken te vergeten dat er nog tenminste honderdvijftig sporters ongestraft rondlopen. Hun successen worden nog steeds bejubeld. Ze zouden hem dankbaar moeten zijn, Spanjes zondebok uit Murcia. Juist het feit dat hij werd opgeofferd, maakt hem sympathiek. Door de Spaanse autoriteiten afgeserveerd en afgedankt. De timide en verlegen Valverde zou toch geen problemen maken. Arrogante mannetjes als Nadal en Alonso verdwenen uit het oog van de dopingjagers. De zaak werd in de doofpot gestopt.
Met een ritzege in de Tour is Valverde terug in de schijnwerpers. Hoewel zijn betrokkenheid bij Operacion Puerto zo goed als vast staat, en hij daarmee een dopingzondaar is, heb ik stiekem toch voor hem gejuicht donderdag. Diep geëmotioneerd noemde Valverde dit de mooiste zege uit zijn carrière. Hij won grotere wedstrijden, maar deze overwinning staat symbool voor zijn comeback. Maanden had hij moeten toekijken voordat hij zijn gram kon halen. Hij was na zijn overwinning niet eens rancuneus, maar roemde de steun van zijn familie, vrienden en ploegmaten. Hadden de Spaanse autoriteiten toch gelijk gekregen. Alejandro maakt geen problemen
