De campagnespotjes zijn hét verhaal van deze presidentsverkiezingen. De campagneteams, (Super) PACs en andere politieke organisaties produceren aan de lopende band nieuwe spotjes. Deze maand zijn er tot nu toe 29 gelanceerd, ongeveer één per dag dus. Sinds de Fouth of July-feestdag zijn alle nieuwe spotjes, keiharde aanvalsspotjes. In sommige swing states worden ze vertoond met een frequentie die in voorgaande verkiezingen gebruikelijk was voor de laatste weken voor de verkiezingen, niet drie maanden ervoor. Zendtijd is een van de grootste uitgavenposten op de begrotingen van de campagnes. Hoewel kiezers dat misschien niet altijd waarderen, profiteren tv stations in Amerika er enorm van.
Eén programma in het bijzonder is gebaat bij de toegenomen vraag naar zendtijd van campagnes: het Rad van Fortuin (Wheel of Fortune). Het woordspelletje wordt in Amerika al sinds 1975 dagelijks uitgezonden, voor het grootste deel van die tijd met dezelfde presentator en assistente die de bordjes omdraait. Het programma is aantrekkelijk voor de campagnes omdat het een wat ouder publiek heeft. Hoewel adverteerders normaal gesproken extra betalen voor een jong publiek, is dat voor politieke partijen anders. Oudere kiezers gaan veel vaker naar de stembus. Het loont dus om deze doelgroep te overtuigen. In een verkiezingsjaar zit het Rad van Fortuin vol met politieke spotjes. Het programma wordt in de lucht gehouden mede dankzij verkiezingen elke twee jaar.
Overigens is wel bij wet vastgelegd dat tv stations politieke partijen een korting moeten geven op de zendtijd die zijn inkopen. Maar daarmee moeten ze wel aan verschillende voorwaarden voldoen. Een van die voorwaarden is dat politici in beeld verschijnen om hun spotje goed te keuren. Dit moet sinds 2002 en is bedoeld om politici verantwoordelijkheid te laten nemen voor de boodschap die zij de ether in slingeren. Vandaar dat spotjes van Obama altijd de boodschap bevatten: “I’m Barack Obama and I approved this ad”. De meeste spotjes eindigen met die goedkeuring. Maar de hardste aanvalsspotjes beginnen vaak met die goedkeuring. De redenering van de campagneteams is dat zodra de hardste aanvallen voorbij komen, de kijker alweer de bron vergeten is. Zo lanceer je een harde aanval en wordt je er toch zo min mogelijk mee geassocieerd.
Victor Vlam is redacteur van de WarRoom en voerde in 2008 campagne voor Barack Obama.
