Ik zou een ode willen schrijven aan het vrouwenbeen. De benen van vrouwen fascineren me oneindig, de slanke enkel, de zachte welving van de kuit, de subtiele ronding van de knie, het dijïge van het dijbeen. Als het vrouwenbeen een schepping Gods is – en dat moet wel – dan is het rokje een viering van Zijn schepping.
We onderschatten makkelijk de werking van het rokje. Maar, vrij naar Fernando Pessoa, het naakte lichaam bewonderen we vooral omdat we kleding gewend zijn. De onthulling wordt pas mogelijk door verhulling. De aard van deze verhulling is van enig belang. Zo houd ik niet van de short. De short is een faux pas. De short is een gemankeerd rokje zoals een slipper een gemankeerde schoen is. De short bezit die eigenschap van kleding die de vijand is van de elegantie. De short is praktisch: je kunt er, zo stel ik me voor, in hardlopen. Hardlopen is ongetwijfeld erg fijn voor je serotoninepeil, maar het is een bezigheid die het lijf instrumentaliseert. Het lijf is in de sport een lichaam, een prestatiemachine, een objectiveerbaar iets. Objectiviteit is niet zo aan mij besteed. Het kan mij er niet subjectief genoeg aan toe gaan. Maar ik dwaal af.
Verhullen
De short verhult het been, maar hij verhult het been in de dagelijksheid. De short maakt het been tot lichaam terwijl het rokje het been tot lijf maakt, een oneindig subjectief iets om te bewonderen, om om bewonderd te worden.
Qua beendekking doet niet alleen de short de vrouw tekort. De legging heeft ook zo z’n tekortkomingen. Ik heb het nu niet over de benen van zwembadnijlpaarden in tijgerleggings waarvoor je graag het burkaverbod zou willen opheffen, maar over allerliefste stelten. Waar de jaren ’90 het toneel waren van de foute hele legging zijn onze jaren het toneel van de halve legging. Maar ook de halve legging is helemaal fout.
De halve legging hult het been in duisternis tot halverwege de kuit. Daar komt dan een klein stukje been onderuit met een soort randje erboven. En eronder zit een schoen. De halve legging ontbeent het been. De halve legging onder een rokje is als een olijf op een chocoladetaart. De halve legging is een homeopathisch kledingstuk. De halve legging is als een zoete witte wijn in een drie sterren restaurant, een feministe op de redactie van Playboy, de halve legging is als Bridget Maasland in willekeurig welk genietbaar tv-programma.
De modegoeroe is de vijand van de man
Vrouwen dragen de halve legging omdat één of andere modegoeroe heeft bedacht dat een halve legging wel leuk zou zijn. De modegoeroe is de vijand van de man. Wie kan uitleggen waarom vrouwen naar modegoeroe’s luisteren zou de Nobelprijs voor parapsychologie moeten krijgen, heilig worden verklaard door de katholieke kerk, een zetel moeten krijgen in de Raad van state benevens een column in de FHM.
De halve legging is een links kledingstuk. Modern links wel te verstaan. De halve legging is geen bloot been, dat is immers revolutie, maar het is evenmin een hele beenbedekking. De halve legging is een mislukte onthulling.
