In deze tijd, waarin nog weinig originele films gemaakt worden, is een concept waarin de 16e president van de Verenigde Staten in het geheim op vampieren jaagt vanzelfsprekend erg interessant. Het probleem lijkt echter te zijn dat eerst de titel van de film is bedacht en er daarna nog een verhaal bedacht moest worden. Abraham Lincoln: Vampire Hunter lijkt daardoor soms te veel bij elkaar gezocht te zijn.
Het verhaal
Het verhaal bestrijkt een groot deel van het leven van Lincoln (Benjamin Walker) en begint in zijn jeugd. Lincolns moeder wordt vermoord door de vampier Jack Barts (Marton Csokas) waarna hij zweert wraak te nemen. De dronkaard en vrouwenjager Henry Sturgess (een aardig spelende Dominic Cooper) leert hem hoe hij vampieren kan vernietigen. Dat Lincoln door de training plotseling over bovenmenselijke krachten lijkt te beschikken moet de kijker dan maar voor zoete koek nemen. Net zoals het gegeven dat hij rechten studeert en hij tussen neus en lippen door ook nog even president van de VS wordt.
Niet over de top
Timor Bekmambetov die zichzelf op de kaart zette met het kassucces Wanted heeft geprobeerd dit absurde gegeven serieus neer te zetten. Het gevolg is af en toe spectaculaire actie maar vaker erg inzakkende verhaallijnen die de achtergrond van Lincoln weer moeten geven. Bekmambetov lijkt de hele film in dubio te zitten, hij wil het verhaal gedeeltelijk parallel met de historie brengen maar ook over de top actiescènes laten zien. Veel kijkers zullen zich na de film dan ook vooral afvragen waarom hij niet helemaal over de top is gegaan.
Abraham Lincoln: Vampire Hunter had mogelijk erg geslaagd kunnen zijn als actie/horrorkomedie. Het blijft echter allemaal te serieus en ook regelmatig niet interessant. De paar aardige actiescènes die we van Bekmambetov gewend zijn kunnen de film niet redden. Om nog maar niet te spreken over het feit dat de vampieren gewoon tegen daglicht kunnen. Kortom, een tandeloos tussendoortje.
