Elco van der Geest is klaar. Twee minuten had de Rus Chaibulajev nodig om de Nederlander op z’n rug te krijgen en in een onverbiddelijke houdgreep te leggen. Daarmee komt een eind aan de judo-carrière van de Nederlander. Hoewel, aan die carrière was eigenlijk al in 2009 een eind gekomen.
Toen besloot Elco namelijk zijn vaderland vaarwel te zeggen en verder te gaan als Belg. Was dat nou wel zo verstandig, hoor je mensen nu denken. Elco van der Geest had in Nederland de concurrentiestrijd verloren met Henk Grol, maar wilde per se nog één keer laten zien wat hij waard is op het allerhoogste podium. En nu is hij klaar, na twee minuten grondworstelen tegen de regerend wereldkampioen. Dat moet Van der Geest zich toch anders voorgesteld hebben.
Niet de sleutel tot succes
En toch, hij had het een beetje kunnen weten. Belg worden kan best de moeite zijn, het leverde Jos Lansink in 2006 de wereldtitel bij het paardenspringen op, maar op het allerhoogste podium kwam Lansink toch ook niet meer in de buurt van zijn in 1992 als Nederlander behaalde gouden plak in Barcelona. In teamverband weliswaar, maar toch.
Bart Veldkamp is misschien wel het bekendste voorbeeld. Hij werd in 1997 Belg om zich te ontdoen van alle kwalificaties en skate-offs die het Nederlandse schaatsen inmiddels kent. In 1992 werd hij in Albertville nog Olympisch Kampioen op de 10 kilometer en twee jaar later in Hamar kwam daar een bronzen medaille op de 5 kilometer bij. Als Belg werd daar acht jaar later alleen nog een tweede bronzen medaille aan toegevoegd.
Meedoen belangrijker dan winnen
Het houdt niet over dus, de prestaties van de Nederbelgen op de Olympische Spelen, en dus kun je je afvragen of het wel wenselijk is dat dit soort ‘transfers’ zo makkelijk plaatsvindt. Ook in het tafeltennis, waar ieder zichzelf respecterend sportland inmiddels een handjevol adoptie-Chinezen in dienst heeft, maken aan het eind van de race de Chinezen die voor eigen land spelen de dienst uit.
“Hij heeft net als ik gekozen voor zijn sport, “ zei Veldkamp onlangs over de keuze van Elco van der Geest om als Belg nog één keer met de Olympische Spelen mee te doen. “Dan moet je straks niet zeggen dat je je Belg voelt. Dat is ongeloofwaardig en raar. Als je open bent, dan vinden de Belgen het ook mooi. Ik heb alleen maar positieve reacties gehad vanuit België.”
Eén minuut en vijfenveertig seconden heeft de Olympische carrière van Elco van der Geest als Belg geduurd. Ik hoop dat de Belgische sportkijker er van heeft genoten. Meedoen is belangrijker dan winnen.
