“Hier zit ook een soort van moskeetje, dus iedereen parkeert hier in de straat voor de moskee. Maar ook die mannen zullen nooit gedag zeggen ofzo, hoe je je buren begroet. Nee, die kijken je aan of je een stuk stront bent en die zeggen niks en al helemaal niet tegen mij, want ik ben een vrouw, tenminste dat idee heb ik. Ze zijn helemaal niet toegankelijk. We hadden ook afgesproken dat ze ergens anders zouden parkeren, dat doen ze niet. Dan bel ik de politie want dan ben ik het soms helemaal zat. Dan zegt de politie: u kunt ook zelf naar de moskee gaan en vragen of ze ergens anders willen parkeren. Dan denk ik: moet ik dan de politie gaan uithangen? En ik weet ook wel: dat zijn ook geen privéparkeerplaatsen, maar als je gewoon in harmonie met elkaar wilt leven, dan kun je ook rekening met elkaar houden. Dat soort dingen… dan irriteert het mij en dan zegt mijn vriend ook: het zijn niet alle Turken en niet alle Marokkanen, maar over het algemeen… die ik tegenkom… zijn wel een beetje vervelend zeg maar.” (Interview 70)
PVV-aanhangers klagen over uiteenlopende kwesties en denken dat de politiek er iets aan kan doen. Of het nu gaat om verkeerd parkerende auto’s van moskeegangers, hangjongeren in het winkelcentrum, ouders die hun kinderen in de kinderopvang ‘dumpen’ of directeuren van verpleeghuizen met te luxe kantoren: in al deze gevallen verwachten PVV-aanhangers dat de politiek actie onderneemt om deze problemen op te lossen.
Realistisch beeld
De meest logische vraag is of PVV-aanhangers in al deze gevallen wel een realistisch beeld hebben van wat de politiek kan doen. De meeste klachten over dit soort zaken moeten burgers zelf onderling oplossen. Maar de politicus die over elk schandaal een Kamervraag stelt suggereert wel dat de politiek er iets aan kan doen. Beter zou zijn burgers een reëler beeld te geven van wat de politiek wel, maar ook niet voor burgers kan doen.
Geert Wilders lijkt er niet op uit zijn aanhang een realistischer beeld te geven. Lees zijn partijprogramma er maar op na, en je komt er achter dat de PVV vrijwel alles wil wat burgers willen en waarbij de vraag opkomt of het wel gerealiseerd kan worden. Over het gebrek aan realisme van de PVV is al veel gezegd: veel zaken uit het PVV-programma zullen er vermoedelijk niet komen, ook niet als de PVV een absolute meerderheid in de Tweede Kamer haalt. Maakt dat wat uit?
Doelen en visie
Nee. De PVV formuleert niet zoals andere partijen beleidsvoorstellen, zij formuleert beleidsdoelen. Zij heeft geen uitgebreide visie op taakstraffen of immigratie, maar weet wel in welke richting het beleid zich moet bewegen: vooruitgang is alles in de richting van minder taakstraffen, betere handhaving, minder multiculturalisme en minder Europa.
De vraag of het PVV-programma wel uitgevoerd kan worden is terecht, maar PVV-kiezers zijn er niet mee bezig. De mevrouw bovenaan deze blog weet heel goed dat de PVV geen parkeerproblemen zal oplossen, maar zij weet wel dat de PVV doelen stelt die in de richting gaan van de door haar geprefereerde oplossingen: meer handhaving en minder multiculturalisme. Dat die doelen naar voren worden gebracht, is voor haar belangrijker dan gedetailleerde beleidsvoorstellen die theoretisch wel, maar na de formatie ook nooit werkelijkheid worden.
Chris Aalberts is docent en onderzoeker politieke communicatie. Zijn boek ‘Achter de PVV’ wordt op 14 augustus gepresenteerd. Je kunt je hier aanmelden voor deze bijeenkomst.
