Dat de woordcombinatie wielrennen plus doping deze week zou vallen was zo goed als zeker. Dat het nu gekoppeld wordt aan Lance Armstrong in plaats van de in het peloton terugkerende Alberto Contador, is echter uiterst verrassend. De Amerikaan kondigde vanmorgen aan zijn strijd tegen het antidopingagentschap USADA op te geven en loopt daarmee het risico al zijn zeven Touroverwinningen kwijt te raken. “Genoeg is genoeg”, stelt hij. Een nederlaag voor de wielersport.
Oppermachtig
Nooit was iemand zo oppermachtig in het fietsen als Lance Armstrong. Dat wil zeggen, in de Tour de France. Hij bouwde een monsterploeg om zijn eigen persoontje, knalde harder een berg op dan ondergetekende kan afdalen en dicteerde het peloton van proloog tot Champs Élysées. The Boss kwam, zag en overwon seven times in a row. En hoewel hij met afstand het vaakst werd gecontroleerd op doping, niet één keer werd er iets gevonden in het bloed of de urine van de Texaan. Hoe graag het haatdragende Franse wielervolk dit ook had gezien.
Genoeg is genoeg, stelt Armstrong vandaag in een verklaring. Hij noemt het werk van United States Anti-Doping Agency (USADA) een “ongrondwettelijke heksenjacht”, die zijn tol geëist heeft bij hem en zijn familie. Een even opvallende als logische stap. Na zijn jarenlange strijd tegen respectievelijk kanker, kilometers en juristen is de koek op. De persoonlijke hetze die jarenlang gevoerd werd tegen de man van staal heeft eindelijk geresulteerd in een door de Fransen zo gewenste nederlaag voor Armstong. Een nederlaag voor het wielrennen, dat mogelijk wordt beroofd van de grootste successerie in zijn geschiedenis.
Wereld van dopingzondaars
Dat mensen vraagtekens zetten bij zijn suprematie in een wereld die overspoelt wordt door overtreders en dopingzondaars – tot aan ploegleiders en artsen toe – is niet zo vreemd. Dat Armstrong zonder ooit maar één keer betrapt te zijn wellicht al zijn Tourzeges moet inleveren des te vreemder. Zelfs met de meest geavanceerde technologie werd The big Tex nooit betrapt en toch kan hij op basis van getuigenverklaringen geschorst worden. Getuigenverklaringen van bijvoorbeeld Floyd Landis, toch niet de meest betrouwbare persoon uit het peloton.
En terwijl in huize Tygart de flessen champagne worden ontkurkt stelt de baas van USADA doodleuk het “hartverscheurend” te vinden. World Anti-Doping Agency (WADA)-voorzitter Fahey doet daar nog een schepje bovenop door te stellen dat Armstrong met zijn actie “aangeeft dat er een kern van waarheid in de beschuldigingen zit.” Yeah right. Vechten tegen zoveel instanties die je kop graag zien rollen; het houdt een keer op.
Vervangende Tourwinnaars
Wanneer er consequent wordt gekeken naar ‘schone’ renners, dan krijgen we straks uiterst opvallende vervangende Tourwinnaars. Geen enkele runner-up was zonder zonden. Zülle, Ullrich, Beloki, Klöden en Basso, allen werden zij al eens gepakt wegens dopinggebruik. Het gaat zelfs zo ver dat Fernando Escartin (2000) en Cadel Evans (2005) de eerst genoteerde schone renners waren, terwijl zij als achtste(!) eindigden in het algemeen klassement van de betreffende jaargangen. Deze tabel maakt dat nog eens pijnlijk duidelijk. Volgens dezelfde constructie zou Michael Boogerd in 1998 op het podium hebben gestaan in Parijs, om over de Amstel Gold Race nog maar te zwijgen.
Dat de vervuilers en bedriegers uit het peloton worden gevist is een goede zaak. Renners als Ricco, Ullrich, de complete Festinaploeg en vele anderen konden met hulp van buitenaf plotseling erg hard fietsen. Unfair en dus volgde een uitsluiting. De heksenjacht die op de helden van nu wordt losgelaten is buiten alle proporties en heeft haast een averechts effect: het maakt de sport kapot. In de sportwereld mag het rechtssysteem niet anders worden toegepast dan daarbuiten. Je bent onschuldig totdat schuld bewezen is, niet andersom. Het ga je goed, Lance.
CC Foto: de:Benutzer:Hase
