Op 10 april besloot Rick Santorum zijn campagne voor de Republikeinse nominatie te beëindigen. Op 1 mei deed Newt Gingrich hetzelfde, en sprak hij meteen zijn steun voor Mitt Romney uit. En die laatste uitdager, Afgevaardigde Ron Paul uit Texas? Die trok zichzelf nooit uit de strijd terug en is formeel nog altijd kandidaat. Ok, hij zette zijn actieve campagne op 14 mei stil en is sinds 14 juli formeel niet meer in staat om de nominatie veilig te stellen of zelfs maar een rol van betekenis te spelen, maar als laatste overblijver weigert hij zijn steun voor Mitt Romney uit te spreken. Sterker nog, op de vooravond van de Republikeinse conventie organiseerde Paul dit weekend een grote bijeenkomst in Tampa, Florida om te laten zien dat hij nog altijd niet klaar is. De vraag doet zich dus aan welke rol er nog weggelegd is voor de Texaanse Libertariër.
Naamsbekendheid
De politieke carrière van Ron Paul is feitelijk voorbij als zijn termijn in het Huis van Afgevaardigden namens het 14e district van Texas er in januari opzit. Hij heeft er dan 12 termijnen als Afgevaardigde opzitten en drie pogingen om president te worden, de eerste in 1988 namens de Libertarische Partij. Hij is 77 jaar oud, heeft aangekondigd zich niet herkiesbaar te stellen voor zijn huidige zetel en zal niet over twee of vier jaar als (bijna) tachtiger een nieuwe poging kunnen wagen. Deze verkiezingsstrijd was dus zijn laatste kunstje en nooit is hij relevanter geworden dan dit voorjaar; ondanks dat hij in geen enkele staat de overwinning pakte wist hij toch 177 delegates aan zich te binden.
Zijn politieke loopbaan is voorbij, dus wat doet hij nog in de strijd? Om te beginnen de weg plaveien voor zijn zoon Rand Paul, sinds 2011 Senator namens Kentucky. Rand is niet alleen gewoon het kind van Ron Paul, maar zeker ook zijn geesteskind. Door te werken aan brede acceptatie van zijn libertarische standpunten en aan zijn naamsbekendheid, vergroot Ron Paul de kansen van zijn zoon om een spil in de Republikeinse Partij te worden, en wellicht zelfs een serieuze kandidaat voor het presidentschap in de toekomst. Ron Paul heeft zich zijn hele politieke leven ingezet voor het libertarische gedachtegoed en heeft zich gerealiseerd dat hij als wegbereider voor zijn zoon het meeste kan bereiken op dat vlak.
Invloed
Paul Sr. kan echter ook dit jaar nog invloed hebben. Om te beginnen dwingt zijn aanwezigheid in de politieke arena, en in het bijzonder bij de Republikeinse Conventie, andere Republikeinen om over zijn onderwerpen te praten. Mitt Romney en Paul Ryan zullen de fanatieke en energieke aanhang van Paul graag inzetten voor hun eigen campagne en de beste manier om dat te doen is door ze naar de mond te praten. Dat maakt Ron Paul een belangrijke speler, ook al is hij inmiddels gemarginaliseerd en is er voor hem en zijn aanhangers nauwelijks ruimte op de conventie zelf.
Er kleeft echter ook een relevant risico aan een dergelijke tactiek; het zogenaamde split-the-vote principe. Dat wil zeggen dat Ron Paul er ook voor kan zorgen dat hij de Republikeinse Partij verdeelt. Als een grote groep kiezers die anders Republikeins zouden stemmen, in diverse staten besluit om tijdens de verkiezingen thuis te blijven omdat ze geen vertrouwen hebben dat Mitt Romney zich hard zal maken voor hun ideeën, kan dat in het voordeel van de Democraten uitpakken. Op dezelfde manier had Ralph Nader in 2000 als kandidaat van de Green Party een groot aandeel in de verloren verkiezingsstrijd van Democraat Al Gore tegen Republikein George W. Bush. En als in november het verhaal is dat Romney verloren heeft dankzij Ron Paul, maakt dat de kansen van Rand Paul op een florerende politieke loopbaan niet groter.
Positieve invloed
Ron Paul kan echter ook een positieve invloed hebben op de verkiezingskansen van Mitt Romney en Paul Ryan. Vooral Ryan is voor veel gematigde kiezers erg extreem in zijn standputen over het verkleinen van, en het bezuinigen op, de federale overheid. Naast Ron Paul is Paul Ryan echter een gematigde Republikein. Als Ron Paul zichtbaar blijft, zien gematigde Republikeinen ook dat Paul Ryan zo extreem nog niet is. En aangezien conservatievere Republikeinen toch wel fan zijn van Ryan, kan Ron Paul de beoogde vice-president van de Republikeinen juist een gematigder imago geven dat hem helpt bij een breed publiek.
De rol van Ron Paul in de actieve politiek is uitgespeeld, maar zijn invloed op het proces is dat zeker niet. Door af-en-toe van zich te laten horen en zijn fanatieke en energieke jeugdige aanhang enthousiast te houden, zorgt hij ervoor dat zijn libertarische visie op de federale overheid niet verloren gaat. Hij zet zich in om zijn zoon in de toekomst een rol van betekenis te laten spelen en om zijn gedachtegoed levend te houden. En dat is de grootste prestatie in zijn 35-jarige politieke loopbaan.
Foto CC: R. DeYoung
Adriaan Andringa is hoofdredacteur van de WarRoom.
