Twitter is hard bezig steeds meer in zichzelf te keren. De definitieve keuze lijkt gemaakt: Twitter werkt niet aan een breed platform, maar werkt vooral aan een businessmodel waarin Twitter alle touwtjes in handen heeft. Dat klinkt slimmer dan het misschien uitpakt, want ‘de kracht van Twitter’ was nu juist dat ze een vrij open platform wist te bieden. Toegegeven, in het begin was het soms knullig open, maar het had wel een enorme aanzuigende werking op app-makers die eenvoudig iets in elkaar konden zetten dat met Twitter samenwerkte. Nu zal de microblogdienst heus niet zomaar ineen storten -zoals sommigen wel lijken te hopen- maar het wordt wel tijd weer eens serieus te kijken naar de tekortkomingen van het netwerk. Nu de dienst haar API dichtzet voor veel ‘derden’ komt wel de vraag op voor welke makkelijke functies we er dan blijven. Natuurlijk: ze hebben de massa, maar die massa wordt door tekortkomingen die nog steeds niet opgelost zijn ook steeds moeilijker te doorgronden. Een van die dingen die blijft dooretteren op Twitter is de hashtag. Nog net leuk om context mee aan te geven, want zoeker op tags gaat steeds lastiger.
Hashtag, onderwerp versus context
‘Hashtags’ zijn op Twitter oorspronkelijk een methode om onderwerpen vast te leggen. Overgenomen van de IRC notatie voor chatrooms werden hashtags op Twitter steeds populairder en geïnspireerd door die chatrooms zou een hashtag dan een onderwerp moeten aanduiden. In tegenstelling tot op IRC duidt een hashtag dus geen aparte chatroom aan. Dit is misschien een logische keuze: Twitter is een open netwerk en IRC bestaat de facto alleen uit afzonderlijke kanalen, maar wel een keuze die tot vandaag de dag voor veel last zorgt. De keuze is tekenend voor Twitters aanvankelijke open -bijna laissez faire– strategie: een hashtag is van niemand, iedereen kan er direct gebruik van maken en het maakt het opdelen van de berichtenstroom in principe veel makkelijker.
Dat een tag van niemand is, is al tegen het zere been van een aantal mensen. Zo ben je als bedrijf dus geen eigenaar van #Vodafone, om maar iets te noemen, en al helemaal niet van een generieke term als #telefoonactie. Hilariteit alom als iemand op een live twitterstream dan de juiste scheldwoorden op zo’n hashtag voorbij weet te laten komen. De hashtag is dus leuk, maar ‘werkt’ dus in de basis al totaal niet. Tel daar bij op dat veel mensen de hashtag redelijk losjes zijn gaan gebruiken en je ziet wat voor chaos het, zelfs met niet commerciële bijbedoelingen, kan worden. In plaats van onderwerp worden gebruiken mensen de tags veelal om een bepaalde context aan te geven. Deze eigen Twitterstijlfiguur is een interessant concept, en voegt iets toe aan het taalgebruik waar nog een hoop studies aan gewijd kunnen worden, maar maakt het ‘idee’ hashtag nog onbruikbaarder.
Twitterspam
De genadeklap voor het principe van de tag is de ‘echte’ Twitterspam. Zodra een hashtag ook maar een beetje populair wordt komen de profielen van schaars geklede dames allerlei linkjes, met die hashtag erachter, in de timeline gooien. Beheerders van Twitterstreams en -applicaties worden steeds slimmer de spammers er uit te filteren. Na het eerdere kwajongensgedrag met hashtags bestaan er sowieso al Twitter’fountains’ die niet meer live, maar via een moderator, Tweets op een groot scherm tonen. Deze oplossingen verhullen echter niet dat Twitter een steeds groter wordend spamprobleem heeft, en dan kijken we nu alleen nog maar op hashtag gerichte spam, en laten we spamvolgers gebaseerd op tag óók nog achterwege.
De grote massa aan gebruikers, waar Twitter zich nu steeds meer helemaal zelf op gaat richten, wordt steeds onbeheersbaarder en de hashtag is inmiddels vooral een leuke manier om context aan tweets te geven. Het wordt dus tijd dat Twitter, vijf jaar na de introductie, eens met iets nieuws op de proppen komt. Het wordt tijd dat Twitter kanalen gaat toevoegen, concurrenten in de begindagen hadden al dergelijke systemen, maar Twitter zal er nu zelf ook aan moeten geloven. De nadelen van kanalen zijn natuurlijk ook legio (niet meer ‘open’), maar een strakkere manier om specifieke contentstromen te beheren is hard nodig.
