Het moet gezegd worden: deze verkiezingen zijn saai. We hadden met z’n allen een epische strijd verwacht tussen twee titanen die niks onbenut zouden laten om elke kiezer aan zich te binden. We zouden getuige zijn van een groot debat over de toekomst van Amerika en de hele wereld waarvan de uitkomst tot het allerlaatste moment spannend zou blijven. In plaats daarvan kregen we een campagne waarbij de uitkomst al zo goed als vaststaat en die gedomineerd wordt door twee kandidaten die er zelf nauwelijks zin in lijken te hebben. Als deze verkiezingen een tv-programma waren zou deze onmiddellijk van de buis gehaald worden.
Inmiddels is het geen gedurfde voorspelling meer dat Obama gaat winnen. De reden daarvoor is dat hij is uitgelopen in de peilingen. Maar nog steeds is het verschil maar drie tot vijf procentpunten. Dat betekent dat in theorie alles nog kan gebeuren. Maar het is veelzeggend dat ondanks dat de kandidaten elkaar op de hielen zitten in de peilingen, Romney nog nooit een voorsprong had op Obama. Van de Huffington Post komt het volgende overzicht van gemiddelde van alle peilingen. Het beste moment voor Romney kwam in mei toen hij enkele dagen gelijk stond met Obama. Op alle andere momenten was Obama de koploper in de peilingen.
Het gebrek aan beweging in de peilingen duidt erop dat de voorkeuren van kiezers redelijk vast staan. Zelfs als Romney de debatten wint is het nog maar de vraag of hem dat een stijging oplevert die hem de koppositie in de peilingen geeft. De voorkeuren van het electoraat lijken al vast te staan. Dat is op zich niet gek. Al sinds begin dit jaar wordt de Amerikaan geconfronteerd met de verkiezingscampagne.
Maar het is niet alleen de vaststaande uitkomst die deze verkiezingen saai maken. In 2008 was het ook al in een vroeg stadium duidelijk dat John McCain zou verliezen. Maar er zat energie in de campagne die het de moeite van het volgen maakte. Niet deze keer. De presidentskandidaten zijn verlamd door de angst een fout te maken en spelen het voortdurend op safe.
Vier jaar geleden wist McCain dat zijn campagne een impuls nodig had dus selecteerde hij de onbekende Sarah Palin als running mate. Haar opkomst én ondergang was een prachtig verhaal om te volgen. De speech op de conventie waarmee ze zich introduceerde aan het land was er een voor de geschiedenisboeken. Toen ze weigerde antwoord te geven op de vraag van een journalist welke kranten ze leest, zat je op het puntje van je stoel. En niet alleen bij het kiezen van een running mate was McCain stoetmoedig. Toen de zakenbank Lehman Brother failliet ging en de economie een duik nam, legde de goede man zijn campagne gewoon stil. Het bracht hem niet een kiesman dichter bij de overwinning maar het was een moment om niet te vergeten.
Wat zijn de momenten van deze verkiezingen om niet te vergeten? Een paar blunders. Volgens Romney doet 47 procent van het land er niet toe, is het ontslaan van mensen een leuke bezigheid en zijn bedrijven gewoon mensen. Volgens Obama gaat het goed met de private sector in Amerika, kun je Washington niet veranderen van binnen en heb je als ondernemer niet je eigen onderneming opgebouwd.
Elke dag proberen beide presidentskandidaten de media en de kiezer wijs te maken dat de andere iets heeft gezegd wat niet door de beugel kan en zijn ware aard voor eens en altijd zichtbaar maakt. In plaats van grote ideeën over de toekomst van het land, zitten we te kijken naar dagelijks gekibbel over een al dan niet ongepaste opmerking.
Nu zullen sommigen zeggen dat verkiezingen geen entertainment zijn. Maar juist door de focus van de campagnes op de blunders gaat het ook niet om de inhoud. Dat is een teleurstelling. Daarom zijn deze verkiezingen de saaiste ooit.
Victor Vlam is redacteur van de WarRoom en voerde in 2008 campagne voor zowel Barack Obama als John McCain.
Foto CC: Obama for America
