Al een paar keer werd hier op intelligente wijze en op minder intelligente wijze de grenzen van vrijheid van meningsuiting opgezocht. Voor mij, als “vrijheid van meningsuitingextremist” een open deur: ik vind dat je altijd en overal alles moet kunnen zeggen. Niet dat dit ook altijd het slimst, hoffelijkst of aardig is.
Maar goed zelfs de meeste grote vrijheidsliefhebber blijkt selectief. Het lijkt allemaal zo zwart-wit. Verfijnde vormen van meningen, zoals satire, van mensen uit een ontwikkelde cultuur die
“de verlichting heeft doorgemaakt” versus middeleeuwse, vrijheidshatende, vrouwenonderdrukkende, achterhaalde opvattingen. Dat is eigenlijk wel zo’n een beetje de kant waar het debat naar toegaat. Met dan in kantlijn de discussie of je wel of geen respect moet hebben voor achterhaalde religieuze opvattingen omdat er mensen zijn die met geweld dreigen als je dat niet doet. De poldermentaliteit die botst met satire, postmodernisme dat stukloopt op tradities.
Bad taste
Echter, aan de andere kant van de Noordzee ontstaat er een ander debat. Ook in Engeland wordt onder het mom van “fatsoen” de vrijheid van meningsuiting ingeperkt. Zoals het de Engelsen, met hun traditie van scherpe debatten en spitsvondigheden betaamt neemt men het op voor de “slachtoffers” van deze gerechtelijke dwaling.
Dit artikel noemt een drietal recente zaken waarbij smakeloosheid en kwetsen (en nieuwe media) de hoofdrollen vervullen. Ten eerste de smakeloze tweets [] over de voetballer Fabrice Muamba
die een hartaanval kreeg op het veld. Als tweede een idioot die op zijn Facebook kwetsende en smerige grappen maakt over een vermist vijfjarig meisje en Madeline McCann plaatst. De laatste die genoemd wordt in het artikel is een bekende van de lokale politie (en psychiatrisch patiënt) die een zelfgemaakt T-shirt droeg met een tekst die opriep tot het vermoorden van politieagenten. Net als de andere twee ziet hij een celstraf tegemoet. Zoals Tom Chivers al concludeert: voor stomme, kwetsende uitingen is celstraf buitenproportioneel.
Vrijheid van belediging voor iedereen!
In tegenstelling tot alle ophef rondom de op twee na slechtste islamkritieke film (de homevideo An interview with Mohammed blijft met stip op één en het bijeensgesprokkelde Fitna is een solide tweede) gaat deze hele discussie Nederland voorbij. Terwijl het wel relevant is. Denk maar eens aan de arrestatie van Gregorius Nekschot of het retweetincident met Bert Brussen. Zijn deze Engelse smakeloosheden zo veel anders dan de Innocence of Muslims? Eigenlijk niet. Het zijn allemaal uitingen die druipen van het gebrek aan respect, grofheid en wil om te kwetsen. En toch zouden ze allemaal onder de vrijheid van meningsuiting moeten vallen.
Iedereen die lacht om grappen van Theo Maasen, Hans Teeuwen of Youp van het Hek, kan niet anders dan ook de Engelsen een zelfde vrijheid te gunnen. De vrijheid om te beledigen, grappen te maken ten koste van wat mensen dierbaar is, afkeer op te wekken. Maar tot op heden laat nog niemand in Nederland zich horen voor de drie Engelse jongemannen, deze helden van het vrije woord. Daarom: ga naar de Engelse ambassade, maak twibons, start een awareness campagne.
Free the insolent bastards now!
Nathan van der Waa, is voor de vrijheid van meningsuiting, zonder beperkingen, maar het liefst met humor en enige intelligentie.
