Willemijn Veenhoven is de heerlijk incorrecte tafeldame van DWDD. De host van radioprogramma BNN Today scheurt graag rond in een groene BMW, eet paté en is in het bezit van ‘een aarsgewei’. “Ik moet die tattoo van mijn ex maar eens laten weghalen”, zegt ze in het grote ThePostOnline weekend-interview.
Wat nemen we voor de lunch, mevrouw Veenhoven?
“Doe maar dat broodje paté.”
Geen correcte salade voor deze DWDD-dame?
“Nee, joh. Ik ben gek op vlees. Ik denk dat we het nodig hebben, althans, ik wel. Toen ik een jaar of 12 was, heb ik een poging gedaan vegetariër te worden. Ik was ervan overtuigd dat het goed voor me was. Dus mijn moeder begon tofu en andere vegagerechten te bereiden, maar ik zag mijn vader al een beetje kijken. Vlak voor kerst aten we een stuk worst. Toen mijn moeder even opstond heb ik het laatste deel van die worst opgeschrokt. M’n vader moest lachen. Die zag het al aankomen.”
En je rijdt in een groene BMW, waar je graag lyrisch over praat.
“Ja, ik ben gek op grote auto’s. Hiervoor had ik zo’n Bassie en Adriaan auto, een Honda Prelude met van die op en neer bewegende koplampen. Daar keken mensen wel van op. Op een dag draai ik hier voor Jeroen Pauw het mediapark op. Staat hij later in de lift en zegt-ie tegen me: ‘Zo’n klein meisje in zo’n grote auto’.”
Zeg niet dat het verzet is tegen je keurige Amsterdam-Zuid achtergrond….
Lacht: “Niet Oud-Zuid hè. Rooseveltlaan. Dat is nieuw Zuid.”
Kom op, je bent een klassiek Montessori-meisje.
“Ja, opgevoed in een keurig milieu. Op school kregen we taken, maar die werden allemaal niet gecontroleerd. Vlak voor tentamens ging je wat doen en dan haalde je het altijd wel.”
Dus je zat lekker te blowen in de nabijgelegen coffeeshop?
“Ik zat altijd in de coffeeshop inderdaad, maar ik blowde niet. We speelden altijd Triviant dus daar leerde je best wat van. Volgens mij heb ik daardoor mijn vwo gehaald.” Denkt even na en zegt met zelfspot: “Eigenlijk heb ik softdrugs meteen overgeslagen.”
Gelukkig, het werd een beetje al te verantwoord.
“Ja, na mijn eindexamen heb ik alles wel geprobeerd, maar – wat je zegt – alles zeer verantwoord. Ik wist wat ik deed. Pas op mijn 21-ste ben ik begonnen. Ik vond mezelf te jong voor dat soort experimenten.”
Alles gedaan, zeg je? Heroïne?
“Nee!”, schudt ze vol afschuw.
Goed, dan valt het toch reuze mee?
“Ja, ik wist altijd wel wat ik deed. Misschien heeft het ermee te maken dat die drugs overal verkrijgbaar waren. Dan heb je zelf in de hand wat je doet.”
Je bent een beetje laatbloeier. Alweer 39..
“Ho, ik ben geen 39.”
Weet ik toch. (Veenhoven is 38)
Lacht betrapt. “Maar ik zeg al jaren dat ik 32 ben. Lange tijd zei ik dat ik 29 was, totdat een redacteur van de show zei: ‘Willemijn, dat kan echt niet meer’.”
Je wilde actrice worden.
“Ik wist echt niet wat ik wilde gaan doen toen ik mijn V had gehaald. Ik heb me ingeschreven voor rechten, maar haalde niks. Toen ben ik naar toneelschool gegaan en nog best ver gekomen. Tot de laatste ronde, toen werd ik daar ook afgewezen. Daar was ik een dag kapot van, maar ook niet langer, want ik wist wel: dit is niks voor mij. Ik ben geen artiest die op een podium wil staan. Uiteindelijk heb ik een hbo (Cultuur en Beleid) gehaald. Ik moest ergens een diploma van hebben.”
Je hebt nu elke avond je eigen radioshow.
“Ja, maar BNN Today begint nu pas op z’n plaats te vallen. Ik doe het al een aantal jaren, maar nu pas staat de show, zoals we in gedachten hebben, met goede mensen en de juiste formule. D’r werkt een meisje dat begon als stagiaire en zij is nu één van onze beste redacteuren. Die heeft BNN Today in haar DNA.”
Je bent geen Sven Kockelmann die geniet van scoops.
“Sven gaat er altijd meteen snoeihard in, ja.”
Dat opgelegde ge-ja-maar is bijna pathetisch soms.
“Hij is heel aardig.”
Maar het is niet jouw stijl?
“Ik denk dat je soms ook een sfeer moet creëren en niet meteen d’r in moet knallen. Dat doet hij altijd.”
Wat was jouw beste vraag van het laatste jaar?
“Vraag? Ik vond het wel ontluisterend dat Tofik Dibi toegaf dat hij eigenlijk niemand had die hem steunde in zijn strijd tegen Jolande Sap. Zo’n opmerking maakt iemand alleen als hij zich op zijn gemak voelt. Na afloop zei hij: ‘Ik heb veel te veel gezegd, maar het is wel wat ik echt dacht’.”
Sta je dan met een high five in de studio?
“Nee, ik ben niet uit op het hoofd van iemand. Ik vond het wel een schokkende opmerking, omdat ik me afvroeg: hoe wil je partijleider worden als niemand je steunt? Vanuit die nieuwsgierigheid bedrijf ik journalistiek.”
Het moet ook luchtig en behapbaar blijven.
“Ja, BNN Today is ook entertainment. Wij hoeven gelukkig niet alles te coveren dus we kunnen lekker kiezen. Ik ben vooral geïnteresseerd in het verhaal vanuit menselijk oogpunt. Waarom doen mensen wat ze doen? Dat vind ik veel belangrijker dan het scoren van een nieuwskop of teletekstpagina 101 halen. Niet dat we er niet naar streven, maar het is geen doel op zich. Je moet het nieuws vanuit de persoon kunnen vertellen.”
En daardoor schuif je soms aan bij DWDD?
“Ik denk dat ik de tone of voice van het programma wel een beetje snap. Dieuwke Wynia, de eindredacteur van DWDD, vroeg me deze zomer, nadat ik negen weken lang in de ochtenduren de sportzomer had gepresenteerd. Dat vond Matthijs van Nieuwkerk ook leuk. Ik ook trouwens. Het wordt tijd dat BNN overdag ruimte krijgt op Radio 1.”
En dat terwijl je nooit op televisie wilde…
“Nee, radio is mijn liefde. Ik luisterde altijd naar de radio. Veronica, 3FM, Giel. Als bij ons thuis in de badkamer het licht aansprong, hoorde je Radio 1. Dat had mijn vader aangelegd, omdat-ie geen zin had om naar de radio te lopen als hij in de badkamer was.” Denkt na: “Bij televisie geef je je privé-leven op. Dat lijkt me vreselijk.”
Nu gaat het beginnen.
“Onlangs kwam een meisje helemaal blij op me af lopen: ‘Ik ken jou van DWDD. Ik vind je fantastisch.’ Wat moet je dan doen? Gewoon aardig blijven lijkt me het beste. Gelukkig valt het allemaal nog mee.”
DWDD is een zijstap, geen opstap naar tv?
“Dit is fantastisch om erbij te doe. Op deze manier is het goed te combineren ook. Ik hoef niet te spijbelen van BNN Today. We plannen het nu zo in dat ik langskom als we geen uitzending hebben vanwege voetbal.”
Ben je wel links genoeg voor de VARA?
“Nou, Groen-Links zeker niet. Nooit. Na dat rare Kunduz-standpunt over de militaire missie naar Afghanistan helemaal nooit meer. Dat was toch vreemd? We sturen geen militairen, maar politiemensen naar een oorlogsgebied. Dat was zo’n waterig onpraktisch voorstel. Toen ben ik echt afgeknapt. Hoe wil je dat allemaal controleren? Wie houdt er toezicht op naleving van de regels? Dat sloeg echt nergens op.”
Je doet ook lekker niet mee aan de tv-etiquette. Je draagt een bril…
“Ja, een meisje met een bril en een cuppie A”, zegt ze alert.
Ooit overwogen er iets aan te doen… aan die cup?
“Nee”, zegt ze bijna opgewekt. “Ik heb er nooit klachten over gehad hoor.” Laat even stilte vallen en zegt sarcastisch: “Dat ik geen lenzen draag.”
Je zou kunnen zeggen: een borstvergroting is een mogelijkheid tot nog meer publiek.
Resoluut: “Ik ga er niks aan doen. Ik heb meer assets, ik heb bijvoorbeeld ook nog een kont.”
Vlak boven die kont heb je een tattoo van een gekko laten zetten waarin de naam van je ex-echtgenoot staat: Armand. Dat is te zien op een youtube-filmpje.
“Ja, toen ik aan vriendinnen vertelde dat ik hem had laten zetten gilde eentje: ‘Je hebt een aarsgewei’.”
Je lijkt potverdorie wel een tokkie inderdaad.
Lacht: “Vind je het plat? Nou, ik vond het wel mooi. We dachten dat we voor elkaar geschapen waren. Het was romantisch.”
Je man legde aan met een ander.
“Ja, 2,5 jaar geleden.”
Zegt ze zakelijk.
“Ik was verrast, ja.”
Hallo, kan het iets emotioneler!
“Wat wil je dat ik zeg? Ik ben van nature nogal nuchter. Wat kon ik eraan doen? Ik was totaal overdonderd, omdat we het goed hadden. Vrienden zeiden altijd: ‘Jullie zijn het perfecte stel.’ Kennelijk niet. Ik ben wel blij dat hij nog steeds bij de vrouw is waar hij verliefd op werd, anders was het voor niks geweest.”
Je hebt zijn naam nog in de bek van de gekko staan?
“Ja, ja”, zegt ze enigszins betrapt. “Dat ga ik binnenkort maar eens weg laten halen.”
Mag ik dat een tikje vreemd vinden?
“Moet je niks achter zoeken. Het huis staat nog steeds op ons beider naam. We zijn gewoon te lui om het aan te passen.”
Andere mannen moeten daar nu naar kijken in bepaalde situaties.
Gaat nu even verzitten: “Je moet echt heel goed kijken als je wilt zien. Echt, je best doen, want zijn naam is nauwelijks leesbaar. Mijn naam staat veel groter op zijn schouder! Daar stond voor iedereen leesbaar ‘Willemijn.’ Ik denk dat hij dat er wel af heeft gehaald.”
Hoe is het nu met de mannen? We vernamen dat je laatstelijk nog gedate hebt met een hele stoere rugby-Brit, die met je naar de Pyreneeën wilde verhuizen.
“Het was fantastisch. Hij is heel erg van de natuur, en ik ook. Op een gegeven moment had hij echt eigenhandig een huis gebouwd ergens in de Pyreneeën. Superromantisch lagen we in dat huis, het dak was nog niet af. We keken naar de sterren en toen dacht ik: ja…”
Maar toch…
Ging het mis, toen hij bij een wandelingetje door de stad opeens zei: ‘Ik wil wonen in een omgeving waar alleen maar objecten staan die niet door mensenhanden zijn gebouwd.”
Ai…
“Ja, dat benauwde me wel. Het was een hele leuke man, maar ik zag mezelf niet ergens wonen, ver weg van alles.”
Je had ergens buiten de stad in een boerderij kunnen gaan wonen. Met kippen.
“Om op te eten”, maakt ze de vraag af. Dan serieus: “Ik kan hier zo de stad uit. Op mijn racefiets.”
Nu moet je overdag toeslaan in een buurtcafé in Amsterdam-Oost, omdat je ‘s avonds werkt?
“Daten is moeilijk. Veel van mijn vriendinnen hebben kinderen. Iedereen werkt. Na de uitzending zijn er weinig mensen die om elf uur nog even het cafe in duiken.”
Jonge jongens…
“Heb ik gedaan, maar ik heb geen zin om een kamer binnen te komen en dan over een pizzadoos vol korsten te moeten heenstappen.”
Ben je jongerenstation BNN niet ontgroeid?
“Waarom?”
Omdat je meer praat over de luxe van ‘slow journalistiek’ en niet over jongeren. Moet BNN zich niet gaan specialiseren in slow-journalistiek in plaats van gezocht stoer zijn?
“Ik heb het naar mijn zin, al ben ik het niet met alle items eens. Ik denk dat er ruimte is voor eigenzinnige radio die loskomt van formats. Ik hou er wel van dat je vergeet dat je in een studio zit. Onlangs viel ik in voor Patrick Lodiers bij het programma De Overnachting.”
“Dan zit je midden in de nacht in een een hotelkamer van Het Collegehotel met een gast. Onlangs kwam Arie Boomsma langs en die was volkomen openhartig over zijn drugsgebruik. Als je zelf wat geeft, is de ander ook geneigd zelf wat los te laten hè. Op een gegeven moment zei hij: ‘Als ik hier nu iets zou gebruiken, doe je dan mee?’ Voor mij is het veel gemakkelijker om dan ja te zeggen dan hij, wie kent mij nou?”
Dit verhaal stond eerder in Nieuwe Revu.
