De media bericht zich scheel over de ‘toenemende werkloosheid onder jongeren’. Als je naar een uitzendbureau stapt wordt je aangewezen op een flutbaantje. Een generatie gaat verloren door een gebrek aan vertrouwen.
“Hallo. Ik ben opzoek naar werk.”
“Oké, en wat kun je zoal?”
“Ik ben wel technisch aangelegd en studeer op het moment dan ook aan de TU Delft.”
“Perfect! Dat wordt terrasstoelen stapelen voor jou.”
In Den Haag roept men altijd maar “Onze hoogopgeleide jongeren zijn de toekomst!”
Ja precies. En hoe wordt deze toekomst behandeld? De toekomst staat de vloer van de lokale kroeg te dweilen. Wat een verwaarlozing van talent.
“Ja maar er is nou eenmaal niet voor iedereen direct een baan binnen het gebied waar je voor bent opgeleid.” En hoe komt dat?
Omdat bedrijven etc. in deze tijden geen risico’s willen nemen en liever een bejaarde met 80 jaar ervaring aannemen. Ervaring of niet. Je hebt ook creativiteit nodig. Je moet “out of the box denken” zei mijn docent techniek altijd. En dat kunnen de getalenteerde studenten onder ons, het best.
Maar ja, als je je werkplekken gevuld houdt met verwelkte ouderen, en jongeren niet de kans geeft om zich te ontplooien en ervaring op te doen, komen jongeren nooit aan de bak.
Uiteraard zijn er wel studenten die de kans hebben gekregen om zich te bewijzen op hoog niveau. Jongeren met een hoge functie. Jongeren in de politiek. Jongeren met een bedrijfje. Jongeren in de wetenschap. En ga zo maar door. Maar hoe heeft deze minderheid dat voor mekaar gekregen?
Niet door simpelweg aan te kloppen bij een werkgever. Nee, de student moet zelf iniatief tonen. Studenten werken aan een project, bijvoorbeeld van hun universiteit. Een project dat beoordeelt wordt door een jury van figuren die overal verstand van hebben. Dus ook al weet iedereen dat je talent hebt. Eerst laten zien aan ‘de grote jongens’, en wie weet krijg je dan wel een baan aangeboden.
Er is op zich niets mis met eerst kijken dan geloven, maar het mag wat mij betreft wel wat meer kijk verder dan je neus lang is, er mag wat meer vertrouwen in de jeugd zijn.
Want je wordt nu eigenlijk behandelt als een kleuter. “Kijk die 4-jarige Chinees viool spelen! Zo! Hij speelt viool als Mozart! En dat op die leeftijd al. Wat een talent! We laten je echter lekker niet spelen in een orkest. Want ja, onervaren as hell natuurlijk. Jongetje, doe maar mee aan een viool contest ofzo, en laat daar maar zien wat je kan. Dan zien we wel verder.”
Ik krijg soms het gevoel dat de mensen die deze maatschappij runnen, een beetje neerkijken op ‘jonkies’ die ergens heel erg goed in zijn.
En wat doen studenten eigenlijk met hun ongebruikte talent wanneer ze geen andere banen dan vakkenvuller krijgen aangeboden? Ze roeien met de riemen die ze hebben. Zo doen studenten bijvoorbeeld de meest originele dingen met bier. Kratten bier, welteverstaan. Wie wil er een kerk hebben? Geen probleem.
Jezus, wat is het godsgruwelijk heet vandaag! Was er maar zoiets als een jacuzz– Nouuu, oplossing gevonden!
Het is ondraaglijk in dit park. Ik wil meer groen en schaduw.
Of, weekje vakantie in ijsland en u bent uw tent vergeten? Ja nou-en? Bouw je toch een bierglo?
Als het talent van de creatieve student niet benut wordt door werkgevers, gaat men maar aan de slag met dingen waar men vaak mee te maken heeft. Zoals lege kratjes. Leuk hoor. Maar ook zonde.
Sommige studenten zwemmen in de creativiteit en in de ideeën. We hebben hun talent nodig voor andere dingen dan jacuzzi’s bouwen. Werkgevers zouden juist hun best moeten doen voor deze jongeren. Niet andersom. Want wij zijn toch immers, “dé toekomst”, Den Haag?
