Terwijl de grond siddert en beeft onder mij
leg ik ijskoude ijsblokjes stuk voor stuk op je warm geworden rug
lik het pasgeboren beekje en dwarsboom de verdere stroom
met mijn tong
Zie ik hoe de oranje limonade je mond in gaat
vraag ik mij af hoe lang dit moment zou duren
en of ik er over vijf jaar nog aan denk
kus jij de zorgen van mijn mond en zegt
‘Komt wel goed schatje’
Gevangen in het moment
wil ik dat niemand mijn borg betaald
want alles is hier zo nieuw
en zo interessant aanwezig
De vormen van je heupen zijn als een stil leven
waar ik nog eeuwen naar zou kunnen kijken
willen mijn vingertoppen alweer verder
naar een ander schilderij
Als het melkmeisje ben jij voor mij
nu al warme chocolademelk
hoe jij schittert in de zon ben ik
stiekem jaloers hoe zij jou streelt met stralen
waar zelfs mijn ogen niet tegen op kunnen
pak ik je af in de schaduw van mijn armen en hou je heel
dichtbij.
Hier is het goed, hier is het veilig.
Rosa van den Driesche schrijft iedere week Proza van Rosa. Deze week is het meer poëzie van Rosa. Ze twittert daarnaast ook.
