Het hele probleem waar de westerse wereld voor staat is de keuze om wel of niet in te grijpen in Syrië of toch maar af te wachten. Doen we niets worden we vervloekt, doen we iets worden we ook vervloekt, zowel door de Syriërs als door een deel van het eigen volk.
Syrië is misschien wel een pilot geworden voor verdere ellende in de Arabische wereld. Dictator Assad heeft inmiddels bewezen dat moord en doodslag de enige manieren zijn om het volk op de knieën te krijgen en de zogenaamde Arabische lente de kop in te drukken.
Natuurlijk zullen er dictators in de (Arabische) wereld zijn die deze verschrikkelijke ontwikkelingen nieuwsgierig in de gaten houden en wellicht zich deze tactiek eigen zullen maken in het geval van een opstand of revolte. Het westen kan toch niets doen, economisch en financieel aan handen en voeten gebonden en militair beperkt door het ontbrekende mandaat van de veiligheidsraad.
In het geval van Syrië rest nog steeds de prangende vraag of het belang van de Syrische bevolking boven het belang van het Midden-Oosten conflict staat. Dát is wat de Westerse wereld zich moet afvragen. Is het Syrië conflict het waard om in te grijpen in dit kruitvat met als risico dat het Midden-Oosten conflict escaleert op een apocalyptisch niveau?
Iedere regering is hypocriet als het gaat om deze kwestie. We vinden het allemaal vreselijk wat er gebeurt, maar als we ingrijpen, dan zouden we onszelf wel eens (economisch) te kort kunnen doen. Gaat het niet om olie uit de regio, gaat het wel om andere belangen zoals afspraken, partnerschappen en verdragen.
Ook de Syrische rebellen zijn wat dat betreft hypocriet. Ze wilden het zogenaamd alleen doen, zonder de hulp van die verderfelijke westerse wereld maar wel met hulp van extremistische groeperingen als Al Qaida.
En stilletjes was er die hoop op een triomfantelijke overwinning. Hoop die door de hulp van Al Qaida en illustere huurlingen werd aangewakkerd. De dood van president Assad zou de kers op de taart zijn van de Syrische revolutie, niet stilstaand bij de gevolgen. Niet lerend van Irak, waar Sjiieten en Soennieten elkaar nog steeds afslachten, ook na westerse interventie. Niet lerend van Afghanistan waar het nog steeds een puinhoop is. Idealisme en religie stroken klaarblijkelijk niet met realisme en historisch besef.
Er is gifgas gebruikt, dat staat onomstotelijk vast. Er staat alleen niet onomstotelijk vast wie het gas heeft gebruikt of waar de grondstoffen vandaan komen. Terecht dat Arnold Karskens in het programma Knevel en Van den Brink tijdens zijn discussie met de emotionele Iba Abdo zegt dat de houding van de Amerikanen wel eens hypocriet kan zijn. Bij de mosterdgasaanvallen in Halabja waren het de Amerikanen die leveranciers waren van de grondstoffen.
Ook de rebellen beschikken over gifgas, dat is bekend. Dus rest de vraag ‘wie’?
Dat is een moeilijke. Als de VN-controleurs niet genoeg ruimte en tijd krijgen om dit te onderzoeken blijft het gissen en vingerwijzen.
Ook Nederland moet zich achter de oren krabben als het gaat om het aanmoedigen van een onderzoek naar de herkomst van het gas. Tenslotte komt een deel van de grondstoffen (glycol, dat bijvoorbeeld voor zwavelmosterdgas kunnen worden gebruikt) uit Nederland
Mocht onomstotelijk komen vast te staan wie verantwoordelijk is voor de gasaanval, wat dan? Zijn China en Rusland dan wel bereid hun steun in te trekken en een grootscheepse interventiemacht toe te staan in Syrië? Laten ze om deze reden Assad wél vallen? Wat als de rebellen of extremistische groeperingen schuldig worden bevonden aan de gifgasaanval, wat doen we dan als westerse wereld?
De positie van Assad is houdbaar zolang Rusland en China hem omwille van economische belangen blijven steunen. Mocht deze gifgasaanval uiteindelijk zijn werk zijn, dan heeft hij zijn eigen volk, de jihadisten en de diverse extremistische groeperingen een flinke slag toegedeeld.
Zou de oplossing zoals Arnold Karskens die voorstelt uiteindelijk soelaas kunnen bieden? Het onder druk zetten van Rusland en China en Syrië hermetisch afsluiten? Hierdoor zal de kracht en omvang van Assad’s leger afnemen.
Of moeten we soms druk uitoefenen op Iran en Hezbollah? Benieuwd wat dat ‘onder druk zetten’ dan zou moeten betekenen, gelet op onze economische belangen in deze regio’s.
[polldaddy poll=7355972]
