Niet ontwaken
Gevonden in het donker van het donkerst tussen druppels onverzadigdheid, een geest tussen alle menselijkheid kwijt
Wat er op lijkt is een illusionaire vrijheid
Alles achter over gieten, mijn schouders missen maar denk dat ik magma ben
Een met de zon zonder mijn vingers te verbranden
Geketend aan het doelloze, bozer boos de bose. Geef mij mijn levenselixer en ik zal hem niet meer missen, op zoek gaan naar een ander in een jou of jou of jou
Nou
Ben ik niet meer alleen toch, het gras is droger aan de overkant. Kijk waar ik sta, rookwolken omringen mij en ik kijk zo
Feestelijk blij
In mij mijn gedachten, hersendraden springen van het ene draadje naar onomkeerbare daden
Laat mij niet ontwaken
Slaaf van mijn gedachten, van de drank en de dagen die langer duren dan mijn nachten. Zweepslagen van een gebroken middag, een schuldkater die het lachen doet ontgaan, vastgebonden aan handelen buiten mijn macht.
De nacht is vrijer dan de dagen
Laat mij niet ontwaken.
