Met verbazing kijk ik ieder keer weer naar het programma Red mijn vakantie. Keer op keer laat de Nederlandse commerciële TV, en sommige consumenten, zich van hun slechtste kant zien in het buitenland. Reisorganisaties worden bijvoorbeeld gedwongen gehoor te geven aan een paar klanten die weer voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Jammeren wanneer hun hotel, villa of camping niet voldoet aan de Nederlandse norm, wat die dan ook mag zijn. Jammeren dat ze geboekt hebben bij een of ander vaag reisbureautje wat niet is aangesloten bij de ANVR en hun gouden bergen beloofd waar ze weinig voor hoeven te betalen.
Uitzonderingen daar gelaten, er zitten gevallen tussen die daadwerkelijk niet oké zijn, zo eerlijk ben ik ook om dat toe te geven. Dan heb ik het over schade kwesties van Nederlandse toeristen waarbij Nederlandse verzekeringsmaatschappijen hun klanten met een kluitje in het riet sturen, of gevallen waarbij toeristen geïntimideerd worden door vakantiehuiseigenaren. Ik ga het niet hebben over ‘het lijk in bed’, in de aflevering van 15 september, en wat ook meteen dezelfde avond online staat op de website van het programma, maar over zijn andere culinair en doorzichtig trucje, ook diezelfde aflevering.
Zouden de hygiëne voorschriften in Nederland zo strikt worden genomen als wij dat in Nederland doen voorkomen? Is het niet zo dat sommige Nederlanders hun ‘maatstaf’ ook altijd lijken mee te nemen, zelfs als ze naar het buitenland op vakantie gaan?
Ik kan me goed voorstellen dat de keuringsdienst van voedsel op Mallorca, de zogenaamde inspección de alimentos, andere criteria hanteert dan onze Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit. Misschien is de Spaanse bevolking niet zo kritisch of hebben ze een sterker gestel wat minder vatbaar is voor bacteriën?
Gisteravond was vrouwenmagneet Rob ‘de wetenschapper’ Geus weer zo aardig om een paar huilende en teleurgestelde meisjes te helpen. Ze hadden via Sunweb een hotel geboekt in El Arenal op Mallorca. Wel 750 euries hadden de dames neergeteld voor een hotel wat qua eten volgens de dames niet door de beugel kon. Allemaal waren ze ziek en allemaal aan de diarree. Dus dat is 750 euro voor 10 dagen en een retour met het vliegtuig. Lijkt me aardig goedkoop, heel erg budget als je het mij vraagt. Op zich niets mis mee, maar verwacht dan ook geen vijf sterren hotel met een Oud Sluis restaurant-kwaliteit. Die sterren zijn niet van Michelin! Wees realistisch!
Maar laten we de doortrapte truc van Rob De Geus, de Nederlandse hygiëne expert, eens analyseren: Rob gaat naar het buffet en haalt het eten op. Dat zet hij op tafel. De tijd dat je langs een buffet loopt, minimaal 1 minuut, en om naar je tafel te lopen nog een halve. Lijkt me een redelijke tijd om je bord te voorzien van eten. Zeker in het geval van Rob, die voor de eerste keer zijn bord vol schept in dit hotel.
Dan gaat Rob bij de gedupeerde meisjes zitten, die hoopvol zitten te wachten op een bevestiging van hun ellendeverhaal. Een één-tweetje voor Rob. Hij zet zijn bord met eten aan de kant en gaat uitgebreid zijn jodiumtest doen om aan te tonen dat er zetmeelresten zijn achtergebleven op de borden. Verhaaltje over dat de afwas niet goed wordt gedaan of de spoelprogramma’s van de machines niet goed werken. Het klinkt allemaal heel aannemelijk, Rob. Intussen zijn er dus weer minuten verstreken.
Dan gaat Rob met zijn magische thermometer aan de slag om te bewijzen dat het bord eten wat hij minuten eerder heeft opgehaald bij het buffet te warm of te koud is. Vlees hoort 60 graden te zijn als het geserveerd wordt en verse groenten rond de 7 graden. Het vlees, beste Rob, wordt geserveerd op het buffet en niet aan tafel, waarom meet je het vlees dan niet onder de speciale hitte-lampen van het buffet? Net als Gordon Ramsey, spuugt Rob heel professioneel het stukje vlees wat hij heeft geproefd in zijn servetje. Waarom meet je de tomaat niet op het buffet maar laat je hem eerste minuten lang op het warme eten liggen? Je moet de regels van het spel niet aanpassen, Rob.
Goed, we zijn allemaal omgeluld na het betoog van Rob en het is verschrikkelijk. De diarree loopt de dames nu zowat spontaan in de broek. Een van de meiden krijgt het zo zwaar door Rob’s overtuigende bewijsvoering dat ze spontaan een inzinking krijgt en wordt met toeters en bellen afgevoerd naar de dichtstbijzijnde arts. Een nuchtere Nederlandse arts wordt geconsulteerd die adviseert wat meer te drinken. Als je last hebt van diarree, omdat je niet gewend bent aan olijfolie, dan drink je veel water zodat je geen uitdrogingsverschijnselen krijgt. “Een ander hotel” wordt er gegild en de reisleiding van Sunweb in El Arenal mag op het matje komen aan de boulevard en een ander hotel regelen. Maar vreemd is als we horen dat de dame van Sunweb het over een hotel heeft wat Rob blijkbaar heeft aangeraden. En laat dat nu geen budget hotel zijn! Dus ook in deze gevallen, weer geen vergelijk.
Rob loopt vol trots met de dames langs het buffet van het nieuwe hotel ,wat hij heeft aangeraden. Kijk eens hoe mooi, allemaal vers en veel fruit. Maar waar is nu de jodiumtest of de thermometer die hij graag te pas en te onpas overal insteekt? Ook geen lijken in het bed van deze kamer? Wees dan ook sportief, schep een bord op en ga een paar minuten aan tafel zitten kletsen over een jodiumtest en steek dan veel later je thermometer in een ‘verhitte tomaat’. Dan is er pas echt vergelijkingsmateriaal.
