“Waarom? Je hebt hier toch alles? Waarom zou je hier weggaan?” Dit wordt mij telkens gevraagd als ik meld dat ik graag in het westen wil studeren, wonen en werken. Ik woon in Drenthe, dat is anders dan mensen die zeggen: ‘Ik kom uit Drenthe.’ Want ik kom niet uit Drenthe, niet van binnen en niet van buiten. Nee, ik woon in Drenthe!
Dat ik in het rustige Drenthe woon, al vanaf een paar maanden oud, betekent dat ik omringd ben met mensen die de regionale nuchterheid, de geur van de Duitse grens en het geluid van combines en tractors aanbidden, koesteren, respecteren en adoreren. Zij, die de hunebedden zien als figurant van het landschap, dorpen verkiezen boven de weinige steden en alleen goede woorden over hebben voor al het Drents, zijn de mensen die hier horen.
Iedereen zijn ding en het is hoogstwaarschijnlijk best fijn als je al gesetteld bent op het moment dat je wordt geboren, dat je eigenlijk al op je eindbestemming bent je hele leven lang. Misschien nog net een paar kilometer durven uitwijken voor een studie maar daarna zo snel mogelijk weer terug. Want zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens anders. Ik ben oprecht blij voor jullie!
Veel mensen in mijn omgeving voelen een liefde voor deze sereniteit. Ik, tot ongeloof van anderen, bezit dit niet. Ik verlang naar een dionysisch bewegende stad, nachtelijke druktes, culturele evenementen, prachtig oude panden en met fietsen gevulde grachten. Ik wil daar zijn waar alles is, waar ik al veel te lang van af woon. Filmavonden, beurzen, festivals, sportevenementen, grote feesten, lezingen, fora en optredens, ik mis het hier allemaal. Ik woon al meer dan 18 jaar in Drenthe maar toch ik benoem mezelf tot stadsmens.
Ofschoon ik hier niet hoor heb ik het heel erg naar mijn zin, maar nooit zal ik het als eindstemming zien, het zal nooit voelen als mijn thuis. Eerder een tussenstop van de reis. Thuis is een gevoel dat ik nog nooit heb gehad maar op een dag wel hoop te vinden. Of dat in het westen, het noorden of ergens anders op deze planeet is, dat weet ik niet. De tijd brengt mij vanzelf het antwoord. Tot die tijd blijf ik opzoek gaan en doen wat mij voor nu het beste lijkt, verhuizen naar het westen!
